Σε μία φάση που η πολιτική κυριαρχία της κυβέρνησης και της ΝΔ δείχνει σχεδόν ακλόνητη και αντίπαλος δεν εμφανίζεται στον ορίζοντα, οι τριβές στο κυβερνητικό στρατόπεδο με αφορμή τη νομοθετική παρέμβαση για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών είναι δυσεξήγητες. Τουλάχιστον έτσι τις προσεγγίζουν στον στενό πυρήνα των πρωθυπουργικών συνεργατών, οι οποίοι δεν αποδέχονται ότι ξαφνικά όλο και περισσότεροι στη ΝΔ –μόλις έξι μήνες από μια θριαμβευτική επανεκλογή και λιγότερο από πέντε μήνες πριν απ’ τη δοκιμασία των ευρωεκλογών– άρχισαν να μετρούν τα βήματά τους με το… δεξιόμετρο. Ο βαθμός δυσκολίας πλήρους κατανόησης της κατάστασης που διαμορφώνεται μεγαλώνει από μια σειρά παραμέτρων που δεν οδηγούν σε ικανοποιητικές εξηγήσεις. Οι αντιδράσεις του υπερσυντηρητικού ακροατηρίου από τον Θεσσαλικό Κάμπο και βορειότερα καταγράφονται, αλλά το πιεστικό κλίμα που δημιουργείται για τους γαλάζιους βουλευτές θα δικαιολογούσε μια αποστασιοποίηση στα όρια της «ανταρσίας» εάν οι εθνικές κάλπες ήταν μπροστά. Μέχρι το καλοκαίρι του 2027, όμως, θα έχουν μεσολαβήσει τόσα γεγονότα και τόσες πρωτοβουλίες που το τελευταίο ζήτημα που θα ανάγκαζε τους βουλευτές να βγουν στο κυνήγι του σταυρού μέσα σε ένα τοπίο πυκνής ομίχλης θα ήταν ο γάμος ομοφύλων.

Ακόμη περισσότερο, με την ίδια αφορμή φαίνεται να κινούνται στην ίδια πλευρά ετερόκλητες ομάδες που λίγα χρόνια νωρίτερα υποστήριζαν ότι κινούνται σε έναν διαφορετικό  αξιακό χάρτη. Παλαιοί καραμανλικοί, όπως για παράδειγμα ο Μάξιμος Χαρακόπουλος, δεν έχουν πλέον πρόβλημα να βρίσκονται στην ίδια όχθη, επίσης για παράδειγμα, με τον Μάκη Βορίδη – που είναι εκείνο το «δεν συνομιλούμε και δεν ταυτιζόμαστε με τα άκρα» του πρόσφατου παρελθόντος; Αίφνης, η ατζέντα δείχνει κοινή, ενισχύοντας τις αμφιβολίες για τη στόχευση των ενστάσεων. Και κυρίως, το προβληματικό σκηνικό που καταγράφεται ως προς τη διαχείρισή τους.

Προφανώς, κάθε περίπτωση έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Η γιαννιώτισσα κόρη ιερέα, υφυπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Μαρία Κεφάλα έχει το  δικό της άλλοθι, έστω κι αν το υπουργείο της είναι θεματοφύλακας των αλλαγών. Ο υφυπουργός Δικαιοσύνης Γιάννης Μπούγας μετράει αντιδράσεις στη μονοεδρική της Φωκίδας και δικαιολογεί τη δυσανεξία του, που οδηγεί αυτή την ώρα σε αποχή, έστω κι αν το υπουργείο του συνυπογράφει την προώθηση του επίμαχου νομοσχεδίου στη Βουλή. Και σχεδόν τρεις δεκάδες βουλευτών μπορούν επίσης να προβάλλουν μια σειρά από λόγους που δεν τους επιτρέπουν να συνταχθούν. Είναι σαφές ότι ο ελιγμός με τους βουλευτές που μπορούν να ψηφίσουν «κατά συνείδηση» προσφέρει μια λύση, αλλά δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Από τη στιγμή που ο υπουργός Επικρατείας Μάκης Βορίδης έχει αποκτήσει ελευθέρας να κινείται με βάση το δικό του πλαίσιο αρχών και αξιών, πώς μπορούν να διαχωριστούν οι υφυπουργοί; Κι επιπλέον, τι προηγούμενο δημιουργείται για μια κυβερνητική πλειοψηφία που ενδεχομένως θα ανατρέχει κάθε τόσο στο δεξιόμετρο  για να καθορίσει την πορεία της; Τα πρωτόκολλα για την πλήρη υλοποίηση της Συμφωνίας των Πρεσπών ήδη συζητιούνται σε υπουργικά και βουλευτικά γραφεία ως το επόμενο κρας τεστ.

Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν από καιρό αντιληφθεί τον λάκκο και έχουν βάλει σε εφαρμογή ένα σχέδιο εξισορρόπησης. Οπως έχουν καταλήξει ότι, στο τέλος της ημέρας, δεν θα πρέπει ο Πρωθυπουργός να εμφανιστεί ότι κινείται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει αμφιβολία ότι ανέλαβε το τιμόνι της ΝΔ και έκτοτε κυριαρχεί στην πολιτική σκηνή, επειδή άφησε στην άκρη το δεξιόμετρο – το οποίο, άλλωστε, δεν κράτησε ποτέ. Συνεπώς, όποια αλλαγή σχεδίου προκύψει μέσα από τη δοκιμασία για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, θα την αντιληφθούμε μετά τις ευρωεκλογές. Στην παρούσα φάση τα ημίμετρα θα αποφευχθούν. Τον Ιούνιο, ωστόσο, το μείζον θα είναι το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης, όλα τα άλλα θα δείχνουν λεπτομέρειες και ελάχιστα θα επηρεάσουν την κυβερνητική πυξίδα.