Τρία νεο-ιμπρεσιονιστικά αριστουργήματα που λεηλατήθηκαν από τους Ναζί από την οικία ενός εβραίου συλλέκτη κατά τη γερμανική κατοχή της Γαλλίας βγαίνουν σε δημοπρασία στο Λονδίνο. Τα έργα των Καμίλ Πισαρό και Πολ Σινιάκ, τα οποία περιγράφουν οι ειδικοί ως «εξαιρετικά», παραδόθηκαν πρόσφατα στους κληρονόμους του Γκαστόν Λεβί, ενός επιτυχημένου εβραίου επιχειρηματία, κατασκευαστή ακινήτων και συλλέκτη τέχνης στο Παρίσι τη δεκαετία του 1930.

Ο Λεβί έζησε σε ένα διαμέρισμα γεμάτο βιβλία, πίνακες ζωγραφικής και έργα τέχνης στη λεωφόρο Φρίντλαντ στο Παρίσι με τη γεννημένη στην Αγγλία σύζυγό του Λιλιάν και την κόρη τους. Ο ίδιος επέζησε από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μετά τη φυγή του στην Τυνησία, αλλά η συλλογή τέχνης διασκορπίστηκε στη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.

Δύο από τα έργα επιστράφηκαν στη Γαλλία μετά τον πόλεμο και αργότερα παρουσιάστηκαν στο Musée d’Orsay στο Παρίσι. Το τρίτο, κλεμμένο από την εξοχική κατοικία του Λεβί, στην κοιλάδα του Λίγηρα, βρέθηκε αργότερα στη συλλογή του γερμανού εμπόρου τέχνης Χίλντεμπραντ, Γκούρλιτ.

Για πρώτη φορά.

Ο Τόμας Μπόιντ-Μπάουμαν, διευθυντής του ιμπρεσιονιστικού και σύγχρονου τμήματος τέχνης του οίκου δημοπρασιών Sotheby’s, δήλωσε ότι ήταν η πρώτη φορά που τα έργα τέθηκαν σε δημοπρασία. Το «στολίδι» της ομάδας των έργων που θα δημοπρατηθούν στις 4 Φεβρουαρίου είναι ο πίνακας «Λευκή πάχνη, νεαρή αγρότισσα ανάβει φωτιά» -«Gelée blanche» του Πισαρό, ο οποίος εκτιμάται να φέρει έως και 12 εκατ. στερλίνες. Ο Μπόιντ-Μπάουμαν περιέγραψε τον πίνακα του Πισαρό ως «ενορχήστρωση της δύναμης του φωτός και του χρώματος που κατατάσσεται ανάμεσα στα μεγαλύτερα παραδείγματα του πουαντιγισμού. Πρόκειται για μια «εργασία αγάπης» που πήρε στον καλλιτέχνη έξι μήνες για να την ολοκληρώσει». Η τεχνοτροπία του πουαντιγισμού, της διάστικτης ζωγραφικής, χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από τον Ζορζ Σερά, όπου οι μικρές κουκκίδες χρώματος εφαρμόζονται σε έναν καμβά για να σχηματίσουν την εικόνα. Ο όρος αρχικά επινοήθηκε από τους κριτικούς για να χλευάσουν τα έργα. «Σε αυτό το έργο ο Πισαρό φτάνει στην κορυφή της τεχνικής του λαμπρότητας, ζωγραφίζοντας αυτό για το οποίο πραγματικά ενδιαφερόταν: την ανθρώπινη φιγούρα στο προσκήνιο» δήλωσε ο Μπόιντ-Μπάουμαν. Οι άλλοι δύο πίνακες είναι από τον Πολ Σινιάκ, «La Corne d’Or» και «Quai de Clichy – «Γκρίζος Καιρός». Ο Σινιάκ ήταν φίλος του Λεβί, ο οποίος χρηματοδότησε το έργο του για να ζωγραφίσει 107 γαλλικά λιμάνια κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού 12 μηνών στη χώρα. Το «Quai de Clichy», το οποίο ζωγράφισε το 1887, αποκτήθηκε από τον Γκούρλιτ μεταξύ 1943 και 1947 και αργότερα πέρασε στον γιο του, Κορνήλιους, ο οποίος συγκέντρωσε στη συλλογή του 1.500 έργα. Ανακαλύφθηκε μόνο όταν οι τελωνειακοί υπάλληλοι μπήκαν στο διαμέρισμά του στο Μόναχο και σε ένα δεύτερο ακίνητο στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας και ανακάλυψαν ανεκτίμητους πίνακες, συμπεριλαμβανομένων των έργων του Πικάσο και του Ματίς που είχαν κλαπεί από τους Ναζί.

Η Γερμανία επέστρεψε το «Quai de Clichy» στην οικογένεια Λεβί πέρυσι. Οι γαλλικές Αρχές παρέδωσαν τον Πισαρό και τον Σινιάκ το 2018. «Είναι λυπηρό το Μουσείο d’Orsay να χάσει αυτούς τους πίνακες, αλλά είναι ένα καλό παράδειγμα μιας χώρας που ενεργεί με έντιμο τρόπο. Είναι το σωστό» δήλωσε ο Μπόιντ-Μπάουμ. «Κλοπή και βανδαλισμός δεν θα πρέπει να ωφελήσουν άλλους».

Τελευταία Νέα