Αυτό που συμβαίνει με τον Ολυμπιακό είναι πρωτόγνωρο. Προσπάθησα αλλά δεν κατέφερα να θυμηθώ ανάλογο προηγούμενο. Παιχνίδι με παιχνίδι να είναι καλύτερος. Κι όσο αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας τόσο αυτός να βελτιώνεται. Να ανεβάζει την απόδοσή του. Λες κι έχεις απέναντί σου έναν άλτη του ύψους. Ή του επί κοντώ. Οσο ο πήχης ανεβαίνει τόσο κάνει καλύτερα άλματα και τον ξεπερνάει με ευκολία.

Πάρτε μία μία τις τέσσερις ομάδες και τα παιχνίδια που έχουν διεξαχθεί. Πλζεν, Μπασακσεχίρ, Κράσνονταρ, Τότεναμ. Η εικόνα του Ολυμπιακού, έστω κι αν φανώ υπερβολικός, μοιάζει με πύραυλο στη διαδικασία της εκτόξευσης. Οσο παίρνει ύψος τόσο αυξάνεται η ταχύτητά του. Προχθές ο Ολυμπιακός εμφάνισε καινούργιο ρεπερτόριο. Μέχρι τότε ήταν η ομάδα που είχε μάθει να κερδίζει. Το βράδυ της Τετάρτης ήταν η ομάδα που αρνείται να χάσει. Και δεν έχασε. Δεν έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του στο 0-2.

Ρόστερ

Δεν τα παράτησε. Δεν τον πήρε από κάτω. Να είσαι καλύτερος. Να έχεις εσύ καθαρό δοκάρι κι ευκαιρίες να προηγηθείς. Και μέσα σε τέσσερα λεπτά (26′ – 30′) ο αντίπαλός σου με μία τελική να σου κάνει δύο γκολ. Κι είναι η Τότεναμ, διάολε. Δεν πρόκειται περί της Κωλοπετινίτσας. Και μην ακούω για άντερα και Ολυμπιακή ψυχή που πρέπει να διαθέτεις για να καταφέρεις να ρεφάρεις. Αυτά ανατρέχουν στον προηγούμενο αιώνα. Για να το γυρίσεις πρέπει να διαθέτεις την ανάλογη ποιότητα. Και να είσαι σωστά προετοιμασμένος, σωματικά και ψυχολογικά. Ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι τα διαθέτει όλα αυτά και με το παραπάνω. Με αιχμή του δόρατος τους δύο κοντούς δαίμονες τα κατάφερε. Δεν θα σταθώ στο ότι είχε απέναντί του την περσινή φιναλίστ. Είναι η Τότεναμ. Με την αξία του ρόστερ της να φτάνει το ένα δισ. ευρώ. Υπερδεκαπλάσιας αξίας του δικού του. Φάνηκε αυτή η διαφορά στο χορτάρι;

Ηγέτες

Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Με υπερπροσπάθεια, με ρέντα. Τίποτα απ’ όλα αυτά την Τετάρτη το βράδυ. Το αντίθετο μάλιστα. Ολες οι λεπτομέρειες ήταν εις βάρος του. Ποδοσφαιρικά, 100% ποδοσφαιρικά, το έπαιξε το παιχνίδι ο Ολυμπιακός. Και στο παρελθόν οι Ερυθρόλευκοι έχουν εντυπωσιακές εμφανίσεις και σημαντικά αποτελέσματα στο Champions League. Αυτή τη φορά είναι διαφορετικό.

Κι είναι εμφανές. Φωνάζει. Πρόκειται για μία ομάδα με πλάνο. Που δουλεύει. Βελτιώνεται. Με ποδοσφαιριστές – προσωπικότητες. Σε όλες τις γραμμές. Ξεκινώντας από τον Σα και φτάνοντας στον Μπενζά που μπήκε αλλαγή. Με ηγέτες σε όλες τις γραμμές. Σεμέδο, Γκιγέρμε, Βαλμπουενά, Ποντένσε. Με προπονητή. Σ’ ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον όπου κυριαρχούν η γκρίνια, η μιζέρια και η αμφισβήτηση, ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει. Ξεχωρίζει. Είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο μπροστά.

Οπλοστάσιο

Ο Ολυμπιακός, αυτός ο Ολυμπιακός, είναι φτιαγμένος από γερά υλικά. Κι ακριβά υλικά. Πανάκριβα, για τα ελληνικά δεδομένα. Και χωρίς τα εγγυημένα έσοδα της απευθείας πρόκρισης στους ομίλους. Είναι η διοίκηση που γέμισε το οπλοστάσιο του Μαρτίνς με ποδοσφαιριστές πρώτης γραμμής.

Κι αυτός τους αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Λέγαμε πριν από την Τότεναμ, ότι αυτόν τον Ολυμπιακό δεν τον φοβάσαι κι ούτε έχει να φοβηθεί κανέναν. Κι αποδείχθηκε περίτρανα στο χορτάρι. Βγήκε στον πόντο. Και δεν θ’ αποφύγω τον πειρασμό. Την επαναφορά στην εγχώρια ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Στο ντέρμπι της Τούμπας, όχι κάποιος ξένος διαιτητής, αλλά ο Σιδηρόπουλος. Των «ειδικών αποστολών». Που σαν «κορυφαίος» έχει δυνατότητα να δίνει πέναλτι για μαρκάρισμα έξω από την περιοχή και να μη δίνει πέναλτι όταν η παράβαση είναι εμφανής (βλέπε Ατρόμητος – ΑΕΚ πέρυσι). Θα καταφέρει την Κυριακή να νικήσει και το VAR; Οψόμεθα.

Τελευταία Νέα