Αναζήτηση
Το βραβευμένο με Oscar «Chariots of fire», το αισιόδοξο «La vita e bella», το θεατρικό «Memories», το μυθικό και επίσης βραβευμένο με Oscar «The Godfather», το «Singing in the rain», η μελωδία της «Φαίδρας», το «Χάρτινο το φεγγαράκι» αλλά και οι ήχοι της παράδοσης είναι τα πολύτιμα υλικά σμίλεψαν τον δικό του μουσικό κόσμο! Αυτά θα παρουσιάσει ο εξαίρετος σολίστ Θανάσης Βασιλόπουλος στην αποψινή συναυλία του στο Παλλάς.
Η παράστασή σας έχει τίτλο «My way» και δίνει μια γέφυρα με τον Φρανκ Σινάτρα. Πως ενώνεται ο δικός σας κόσμος με αυτό το μουσικό σύμπαν που προτείνετε;
Ο δικός μου κόσμος είναι ο κόσμος της μουσικής. Μέσα σε αυτόν τον κόσμο γεννήθηκα, καθώς προέρχομαι από μουσική οικογένεια. Μεγαλώνοντας προσπαθούσα να προσεγγίσω, πάντα με τον δικό μου τρόπο, πολλά είδη που πολλοί έλεγαν ότι δεν ταιριάζουν με το κλαρίνο ή με την ελληνική ιδιοσυγκρασία…έκανα πολλά διαφορετικά πράγματα, άλλα καλά, άλλα λιγότερο καλά, άλλα λάθος. Δεν μετάνιωσα για τίποτα από αυτά. Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής, σε παρασύρει και σε προτρέπει να πειραματίζεσαι συνεχώς, προσπαθώντας να εξελιχθείς και να καταφέρεις να φτάσεις έστω και ένα βήμα παρακάτω… αλλιώς θα μείνεις στάσιμος, κάτι το οποίο δεν “συνάδει” με την ψυχοσύνθεση του μουσικού.
Ο ήχος του κλαρίνου είναι συνδεδεμένος με τα παραδοσιακά. Πως πιστεύετε ότι μπορεί να ξεφύγει ο κόσμος από αυτή την αντίληψη;
Μα ο σκοπός μου δεν είναι να ξεφύγει ο κόσμος από αυτή την αντίληψη. Αλλίμονο!!! Ξεκίνησα παίζοντας σε “παραδοσιακά” πανηγύρια, στον τόπο που γεννήθηκα το Αγρίνιο, σε ηλικία 9 χρόνων. Πως μπορώ να το ξεχάσω αυτό? Το θυμάμαι με νοσταλγία και αγάπη και δηλώνω περήφανος που πέρασα από αυτό το “σχολείο”. Αυτό δεν σημαίνει ότι το όργανο που παίζω δεν πρέπει να δοκιμαστεί και σε άλλα είδη μουσικής. Έχει να κάνει με “καλλιτεχνική” ανησυχία… άλλωστε έχω δηλώσει πως από την παραδοσιακή μουσική ξεκίνησα και μέσα μου πιστεύω ότι στο τέλος αυτής της πορείας εκεί θα καταλήξω.
Παραμένοντας στον πεδίο των παραδοσιακών : Πόσο ταιριάζει ο ήχος του κλαρίνου σε ένα χώρο τόσο επίσημο και επιβλητικό αστικό χώρο όπως αυτό του Παλλάς;
Η παραδοσιακή μουσική, με τον ήχο του κλαρίνου, έχει ακουστεί στο Μέγαρο Μουσικής, στο Ηρώδειο, σε πολλά θέατρα της Ευρώπης, της Αμερικής, του Καναδά, της Αυστραλίας και γενικότερα σε όλο τον κόσμο… Γιατί όχι και στο Παλλάς? Δεν έχει να κάνει με τον χώρο, έχει να κάνει με την διάθεση του κοινού και με την σοβαρότητα και το σεβασμό που αντιμετωπίζει ο κάθε επαγγελματίας την παράσταση που παρουσιάζει.
Το καλοκαίρι στην Μύκονο συμπράξατε με DJ. Τελικά αυτή η μουσική «συνομιλία» τι αποδεικνύει για την τέχνη σας και γιατί όχι και για εσάς;
Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία ! “Παντρέψαμε” τον ήχο των παραδοσιακών οργάνων με αυτόν της ηλεκτρονικής μουσικής. Δύο πράγματα που φαίνονται ασύνδετα, όμως όπως αποδείχτηκε όταν κάτι γίνεται με μεράκι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, αντιθέτως μπορεί να γίνει ιδιαίτερα ελκυστικό. Ο κόσμος έδειχνε να το απολαμβάνει και αυτό για μας ήταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση. Ένα πολύ όμορφο καλοκαίρι, σε έναν εξαιρετικό χώρο, παρέα με αγαπημένους φίλους μουσικούς που έβαλαν την ψυχή και το ταλέντο τους και αυτά έδωσαν ένα όμορφο αποτέλεσμα.
Εκτός από την τεχνική τι άλλο θα βάζατε ως απαραίτητη προϋπόθεση σε ένα δεξιοτέχνη;
Πάνω και από την τεχνική είναι η ψυχή!
Η δημιουργία του μουσικού σας ιδιώματος , της ξεχωριστή σας θερμοκρασίας που οφείλετε; Πως δημιουργήθηκε;
Έπαιξε σημαντικό ρόλο η οικογένεια. Ο πατέρας μου γνωστός κλαρινίστας ο Γιώργος Βασιλόπουλος, όπως και ο θείος μου, ένας από τους πιό σημαντικούς μουσικούς στην Ελλάδα, ο Γιάννης Βασιλόπουλος. Ο παππούς μου έπαιζε λαούτο… όλοι οι μουσικοί της οικογένειας είχαν έντονο βυζαντινό στοιχείο στο παίξιμό τους και ένα ιδιαίτερο δικό τους χρώμα. Γαλουχήθηκα σε ένα περιβάλλον αξιολόγων μουσικών , μαθαίνοντας να παίζω ελεύθερα και να μπορώ να εκφράζομαι μέσα από το όργανο.
Το ταλέντο ή η σκληρή δουλειά εξελίσσει έναν καλλιτέχνη;
Το ταλέντο μπορεί να σε φτάσει ως ένα σημείο, χωρίς όμως σκληρή δουλειά το ταλέντο συρρικνώνεται και στο τέλος χάνεται…
Ο ήχος σας έχει επαινεθεί από σπουδαίες προσωπικότητες όπως ο Βαγγέλης Παπαθανασίου. Έχετε κρατήσει και τι από ότι σας είπαν.
Αρκετές φορές έχω ακούσει όμορφα λόγια και θετικά σχόλια από σημαντικούς ανθρώπους, όπως ο τεράστιος Βαγγέλης Παπαθανασίου που προαναφέρατε. Νιώθω ευγνώμων που τον συνάντησα, που συζητήσαμε και φυσικά που με εμπιστεύτηκε για να παίξω τις μελωδίες του. Όλοι χρειαζόμαστε τα θετικά σχόλια, μας δίνουν δύναμη για να συνεχίσουμε, πιστεύω πως σε όλους μας αρέσει να τα ακούμε. Θα προτιμούσα να μην αναφερθώ σε αυτά για να μην θεωρηθεί ότι θέλω να περιαυτολογήσω.
Ποια ήταν τα πρότυπά σας;
Όταν ήμουν μικρός πρότυπό μου ήταν ο πατέρας μου και ο θείος μου. Μεγαλώνοντας άκουσα κι’ άλλους πολλούς μουσικούς Έλληνες και ξένους, όχι απαραίτητα κλαρινίστες που θαύμασα την δεξιοτεχνία και την ψυχή που έβαζαν ο καθένας στο όργανό του.
Με ποιον θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Είμαι πάρα πολλά χρόνια στο χώρο γιατί ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά από πολύ μικρός, νιώθω ευλογημένος που μέχρι σήμερα έχω συνεργαστεί με τους περισσότερους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές. Έχω κάνει και κάποιες σημαντικές συνεργασίες εκτός Ελλάδας. Προτιμώ να μην κάνω σχέδια και να με εκπλήσσει ευχάριστα η ζωή όπως συμβαίνει τώρα με την παράσταση στο Παλλάς. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα και είμαι πολύ χαρούμενος που το ζω.
Πως θα περιγράφατε τον ήχο του κλαρίνου σε κάποιον που δεν μπορεί να ακούσει;
Ο ήχος του κλαρίνου εκφράζει τα συναισθήματα της ψυχής, την χαρά, τον έρωτα, τον πόνο, τον λυγμό και τη λύπη.
ΙΝΦΟ
Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, (City Link) Κέντρο / τηλ. 2103213100, στις 21.00
