Είναι προφανές πως ό,τι συμβάλλει στην ανακούφιση των συμπολιτών μας, και ειδικά εκείνων που βρίσκονται σε δυσχερή οικονομική θέση, πρέπει να έχει την αμέριστη αποδοχή όλων μας. Πέρα όμως από την κοινωνική ουσία υπάρχει και η πολιτική. Και εδώ, κατ’ αρχάς, δεν μπορεί να μην υπενθυμίσει κανείς τι έλεγε ο σημερινός Πρωθυπουργός για την προηγούμενη κυβέρνηση όταν είχε χρησιμοποιήσει μέρος του πλεονάσματος για τον ίδιο λόγο.

Δεν είναι όμως μόνο το αντιπολιτευτικό παρελθόν που εκθέτει τον Πρωθυπουργό. Είναι και το κυβερνητικό παρόν. Είναι η προσπάθειά του να εμφανίσει το ποσό ως διπλάσιο από αυτό που είναι στην πραγματικότητα, περιλαμβάνοντας σε αυτό και τα χρήματα τα οποία χρωστά και οφείλει να επιστρέψει το κράτος στους πολίτες. Είναι επίσης το γεγονός ότι το μέρισμα είναι προϊόν μιας άγριας και στοχευμένης φορολόγησης, όμοια της οποίας δεν έχει γνωρίσει αυτός ο τόπος.

Με πιο απλά λόγια, η κυβέρνηση πήρε πάρα πολλά από πολλούς για να δώσει ελάχιστα σε κάποιους από αυτούς. Ο επικοινωνιακός λόγος είναι εμφανής, η πολιτική αυτή όμως δεν είναι ούτε αριστερή ούτε κοινωνική. Είναι καθαρά ψηφοθηρική, μια επανάληψη των χειρότερων πελατειακών πρακτικών του παρελθόντος. Και όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις, είναι και αναποτελεσματική. Οι πολίτες δεν επιστρέφουν στις κάλπες παροχές που δίδονται με τη λογική του μποναμά. Αντίθετα, όταν αντιληφθούν ότι εμπαίζονται, τιμωρούν.