Φράση φίλου, τέως πασόκου που το ξανασκέφτεται μετά τη βραχεία διαμονή του στη συριζαϊκή στέγη: «Βλέπω τις αλλεπάλληλες υποχωρήσεις της σημερινής κυβέρνησης και σκέφτομαι πως από το ΠΑΣΟΚ έφυγα για λιγότερες».

Φράση φίλου, επιχειρηματία της βαθιάς αγοράς: «Ολοι κρέμονται από τον εξωδικαστικό συμβιβασμό. Αν δεν περάσει ούτε αυτό, δεν θα μείνει μαγαζί για μαγαζί». Δύο διατυπώσεις που θα μπορούσαν να περικλείουν όλο το σήμερα.

Η πρώτη, πολιτική. Αποκαλυπτική για τις μετακινήσεις και μετατοπίσεις που συντελούνται στο βουβό σκηνικό. Ο μέσος Ελληνας, εξοικειωμένος με την ανάθεση, πολύ γρήγορα και με ευκολία μετακινείται στο πολιτικό τόξο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα πέφτει στη λακκούβα που ο ίδιος έσκαψε. Αν τον Σεπτέμβριο του 2014 είχε πει με ειλικρίνεια πως η ευρωπαϊκή δυστοπία πιθανώς δεν χωράει ήπιες διαδρομές, όλα θα ήταν διαφορετικά. Αν τότε ακριβώς είχε πει πως η παραμονή στο ευρώ συνεπάγεται τις ίδιες δημοσιονομικές υποχρεώσεις πιθανώς δεν θα λάμβανε τα ποσοστά που έλαβε. Δεν θα ήταν όμως και υπόλογος σήμερα στο εκλογικό σώμα και στη χώρα. Ο δικηγόρος του διαβόλου θα πει: «Ναι αλλά δεν θα εκλεγόταν». Η απάντηση είναι απλή: «Πιθανώς. Πάντως δεν θα εφάρμοζε κάτι που δεν πιστεύει ή εν πάση περιπτώσει που δεν ταιριάζει με την ταυτότητά του».

Πάμε στη δεύτερη φράση. Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός που θα ψηφιστεί άμεσα, είναι η τελευταία ευκαιρία σωτηρίας για τον μέσο επιχειρηματία με οφειλές σε Δημόσιο και τράπεζες. Μιλάμε για εταιρείες με ληξιπρόθεσμες οφειλές άνω των 20.000 ευρώ. Κι αυτό αποτυπώνει τη συγκυρία. Οι δυνάμεις της αγοράς, η ραχοκοκαλιά της οικονομίας –αλλά και της συνοχής μας –έχουν περάσει σε αμυντική θέση. Κοινώς, δεν απεργάζονται την ανάπτυξή τους αλλά την προσπάθεια απλώς να κρατηθούν έξω από το νερό. Χαρακτηριστικό των ημερών και μακριά από διάφορα αφελή που περιγράφουν διάφορες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις για τα start up εγχειρήματα. Η οικονομία απαιτεί παραγωγική ανασυγκρότηση και σχεδιασμό. Οχι άλλο λιτότητα, φορολαίλαπες και συμπίεση του εργατικού κόστους. Σήμερα πρωτόγνωρα βιώνουμε τον «θάνατο του εμποράκου». Με ευθύνη και των δανειστών που απλώς θέλουν να εγγυηθούν την αποπληρωμή τους και άρα απαιτούν ζεστό χρήμα. Ο φίλος της πρώτης φράσης και ο φίλος της δεύτερης θα συμφωνήσουν.