Το έχει διηγηθεί αρκετές φορές ο ίδιος ο Ματέο Ρέντσι. Οταν ήταν πρόσκοπος, ένα βράδυ η ομάδα του χάθηκε στα βουνά της Γκαρφανιάνα. Χρειάστηκε λοιπόν να στήσουν αντίσκηνα και να ανάψουν μια φωτιά. Στην περιοχή όμως κυκλοφορούσαν αγριογούρουνα. Ανέλαβε έτσι να παίζει όλη τη νύχτα κιθάρα για να τα διώχνει. «Χρειάστηκε να χαράξει για να καταλάβουμε πού βρισκόμασταν» είπε.

Ο ιταλός πρωθυπουργός είχε πάντα μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Ισως επειδή έσωσε τότε την ενωμοτία του από τα αγριογούρουνα. Οταν αποφάσισε λοιπόν να σώσει και την Ιταλία, μ’ εκείνο το αλήστου μνήμης μίνι πραξικόπημα με το οποίο ανέτρεψε τον Φεβρουάριο του 2014 την κυβέρνηση του Ενρίκο Λέτα, θεωρούσε αυτονόητο ότι για να το κάνει έπρεπε να αποκτήσει όσο το δυνατόν περισσότερες εξουσίες. Δεν ήταν άλλωστε ποτέ ο άνθρωπος των συνεργασιών και των συμβιβασμών. Δεν δίστασε λοιπόν να συνδέσει τη συνταγματική μεταρρύθμιση με την αλλαγή του εκλογικού νόμου, ώστε το πρώτο κόμμα να εξασφαλίζει μια ανενόχλητη πενταετή θητεία και ο πρωθυπουργός να είναι παντοδύναμος. Οταν ανακοίνωσε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, πίστευε ότι ο πρωθυπουργός αυτός θα ήταν ο ίδιος. Αλλά έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το Οχι να κερδίζει στις 4 Δεκεμβρίου και/ή τον Μπέπε Γκρίλο, τον άνθρωπο που θέλει να διαλύσει την Ευρώπη, να κερδίζει τις επόμενες εκλογές (ίσως και με αυξημένες εξουσίες!). Ο ωραίος Ματέο κινδυνεύει να εξελιχθεί στον μοιραίο άνθρωπο όχι μόνο της ιταλικής Κεντροαριστεράς, αλλά και του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.

Απ’ ό,τι φαίνεται, οι έλληνες πολιτικοί δεν μπορούν πια να φτάσουν τόσο μακριά. Ποιοι θα διεκδικούσαν όμως τον τίτλο του μοιραίου ανθρώπου για την «πρώτη φορά Αριστερά»; Ενας υποψήφιος είναι χωρίς αμφιβολία ο Πάνος Καμμένος: οι αγνοί έλληνες αριστεροί ποτέ δεν περίμεναν να εξαρτάται η κυβέρνησή τους από τον κατ’ εξοχήν εκπρόσωπο του ελληνικού λαϊκισμού. Ενας άλλος υποψήφιος είναι ο Νίκος Κοτζιάς: επιμένοντας στη σκληρή γραμμή για το Κυπριακό, και πείθοντας τον πολιτικό του προϊστάμενο ότι η επίλυση του θέματος με τους όρους που είχαν διαφανεί θα τον χρέωνε με μια νέα Ζυρίχη, ο υπουργός Εξωτερικών κινδυνεύει να κατηγορηθεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος ότι τίναξε στον αέρα τη λύση και προκάλεσε την οριστική διχοτόμηση του νησιού. Με αξιώσεις μπαίνει όμως στη μάχη, έστω και άθελά του, ο Γιάννης Μουζάλας. Η προχθεσινή τραγωδία στο hotspot της Μόριας και η εν γένει διαχείριση του Προσφυγικού προσδίδουν σε μια έτσι κι αλλιώς οξεία κρίση εκρηκτικές διαστάσεις. Μπορεί να φέρει σοβαρές ευθύνες και η Ευρώπη, αλλά οι συνέπειες θα γίνουν αισθητές πρώτα απ’ όλα εδώ.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι υποψήφιος για τον τίτλο, γιατί απλώς κυβερνά. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, εξέτασε κάποια στιγμή το ενδεχόμενο να μεταβεί στη Ρώμη πριν από το δημοψήφισμα για να εκφράσει την υποστήριξή του στον ιταλό ομόλογό του. Μάλλον άλλαξε γνώμη. Τα αγριογούρουνα έχουν πάρει θάρρος, υπήρχε κίνδυνος να συνδέσει το όνομά του με άλλη μια ήττα.