«Δέχομαι έντονη πίεση από δεξιά, το κέντρο μου υποχωρεί, αδυνατώ να κινηθώ –κατάσταση εξαιρετική, επιτίθεμαι…». Αυτό το μήνυμα φέρεται να έστειλε ο στρατηγός Φος στον συνάδελφό του στρατηγό Ζοφρ κατά την πρώτη μάχη του Μάρνη το 1914. Εκτοτε η φράση έγινε διάσημη, αφού θεωρείται ότι συνοψίζει τη φιλοσοφία που εκφράζει το δόγμα της επίθεσης. Πράγματι, ο Φος, που τελείωσε τον πόλεμο ως αρχιστράτηγος, ήταν θιασώτης της επιθετικής τακτικής. Οπως πάντα όμως τα συμφραζόμενα έχουν σημασία. Η ατάκα προς τον Ζοφρ διατυπώθηκε ενώ ο γαλλικός στρατός υποχωρούσε μπρος στην επέλαση των Γερμανών. Στην περίπτωση του Φος δεν επρόκειτο για επίθεση, αλλά για απελπισμένη αντεπίθεση.

Το μόνο κοινό που έχει η Ολομέλεια της Βουλής με τα χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου είναι το κόκκινο. Κόκκινου χρώματος είναι η μοκέτα στην Ολομέλεια, ενώ κόκκινο είναι το χρώμα του αίματος που πότισε άφθονο τα χώματα και τις λάσπες κοντά στον Μάρνη –η υποχώρηση των Γάλλων σήμαινε απώλεια χιλιάδων ανδρών. Παρ’ όλα αυτά, η έκρηξη διαρκείας του υπουργού Επικρατείας χθες το πρωί στη Βουλή, απαντώντας σε βουλευτή του Ποταμιού, μπορεί να τοποθετηθεί μέσα σε ένα αντίστοιχο πλαίσιο. Πιεζόμενη αφόρητα από όλες τις μεριές, η κυβέρνηση βγαίνει στην επίθεση. Φυσικά, ο μυστακοφόρος Φος μπορεί να επεκαλείτο τον Κλαούσεβιτς, αλλά η απελπισμένη αντεπίθεση ήταν το έσχατο αντίδοτο στην κατάρρευση. Αραγε ισχύει το ίδιο και για τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η σύντομη απάντηση είναι ότι αυτό θα φανεί τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες. Κι αυτό γιατί γίνεται φανερό ότι το αφήγημα της κυβέρνησης στην οικονομία –από την ανάπτυξη και το χρέος ώς την έξοδο στις αγορές –δεν βρίσκει έδαφος στην πραγματικότητα. Οπως δεν έχουν μέχρι στιγμής αποδειχθεί νικηφόρες οι συγκρούσεις που έχει προκαλέσει η κυβέρνηση, στην ΕΛΣΤΑΤ, στο Υπερταμείο, στην τηλεοπτική αδειοδότηση και σε πλείστους άλλους τομείς. Αντιθέτως, οι κυβερνώντες φαίνεται να έχουν εγκλωβιστεί σε έναν πολυμέτωπο αγώνα φθοράς, σε έναν πόλεμο χαρακωμάτων. Αν η παρομοίωση αυτή είναι σωστή, τότε πρέπει να επισημανθεί ότι σε τέτοια περίπτωση οι απώλειες εκατέρωθεν είναι μεγάλες και επικρατεί αυτός που θα αντέξει περισσότερο. Αλλο –αν και σημαντικότερο –ζήτημα ότι μια τέτοια αντιπαράθεση δεν την αντέχει σε καμία περίπτωση η χώρα στη φάση που έχει περιέλθει.

Υπό την έννοια αυτή, το επιθετικό ξέσπασμα του υπουργού Επικρατείας διαβάζεται και ανάποδα. Είναι βέβαιο ότι εμψυχώνει βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ –μην ξεχνάμε και το συνέδριο που έρχεται. Δεν είναι βέβαιο ότι συγκινεί την ευρύτερη κοινωνία. Και είναι ένα ερώτημα αν οι ΑΝΕΛ είναι διατεθειμένοι να μπουν στον πόλεμο χαρακωμάτων που πάει να αρχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ρόλος τους είναι κρίσιμος. Διότι χωρίς αυτούς κυβέρνηση δεν υπάρχει –άρα οδηγούμαστε σε εκλογές, σε περίοδο που δεν ευνοεί τη συμπολίτευση. Εκτός αν το ακραίο δόγμα επίθεσης που έχει υιοθετήσει το Μαξίμου καλύπτει και αυτό το ενδεχόμενο. Δηλαδή τις πρόωρες κάλπες λόγω πλήρους κατάρρευσης της πλειοψηφίας. Με άλλα λόγια, τα ρίχνουν σε όλους –και δη στους επιχειρηματίες που ενεπλάκησαν στον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών –ώστε να συγκροτήσουν ένα αφήγημα που να τους επιτρέψει να λένε μετά ότι τους έριξαν.

Τελευταία Νέα