Το πράγμα δεν είναι μόνο πρωτοφανές. Είναι και εξαιρετικά σοβαρό.

Αν οι αποκαλύψεις του Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ έχουν στοιχειώδη σχέση με την αλήθεια, τότε προκύπτει με απόλυτη σαφήνεια ότι την άνοιξη 2015 μια ομάδα κυβερνητικών στελεχών υπό τον υπουργό Οικονομικών σχεδίαζε πραξικόπημα.

Το πραξικόπημα (κατά τον αμερικανό οικονομολόγο και μέλος της ομάδας) θα κήρυσσε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, θα κατέλυε το νόμισμα, θα εθνικοποιούσε την Τράπεζα της Ελλάδος, θα επιστράτευε τους δημοσίους υπαλλήλους και θα ανέθετε στον στρατό τη δημόσια τάξη.

Ακριβώς ό,τι έκανε ο Παπαδόπουλος –μείον η κατάλυση του νομίσματος…

Ολα αυτά βεβαίως μένει να επαληθευτούν, αλλά δεν τον κόβω για μυθομανή τον Γκάλμπρεϊθ.

Ως εκ τούτου προκύπτουν τρία κορυφαία ερωτήματα.

Ερώτημα πρώτο. Ηταν εν γνώσει του Πρωθυπουργού ότι στελέχη της κυβέρνησής του σχεδίαζαν πραξικόπημα;

Αν ναι, γιατί δεν τους έχει στείλει ακόμη στο Ειδικό Δικαστήριο; Αν όχι, τι θα κάνει τώρα που το έμαθε;

Ερώτημα δεύτερο. Τι κάνει η Δικαιοσύνη τώρα που περιήλθαν σε γνώση της αυτές οι πληροφορίες; Θα ευαισθητοποιηθεί κανένας εισαγγελέας ή θα πρέπει να ερωτηθεί ο Παπαγγελόπουλος;

Είναι δυνατόν ύστερα από όλα αυτά να κυκλοφορεί ο Βαρουφάκης ανενόχλητος;

Ερώτημα τρίτον. Τι κάνει η αντιπολίτευση;

Είναι δυνατόν να ακούει η ΝΔ ότι κάποιοι σχεδίαζαν να καταλάβουν το κράτος και να αντιδρά ζητώντας Εξεταστική Επιτροπή; Πάλι καλά που δεν ζήτησε τη διοργάνωση κοκτέιλ!

Ενημέρωσαν τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τις πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για το πρόβλημα;

Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τεράστια υποχρέωση παροχής εξηγήσεων.

Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που τέτοια σχέδια έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Η βασιμότητά τους οφείλει να διερευνηθεί έγκυρα και εξονυχιστικά, ενώ οι κυβερνητικοί υπαινιγμοί ότι «ο Βαρουφάκης είναι νούμερο!» δεν δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα.

Στο κάτω κάτω εμείς οι υπόλοιποι ούτε τον ξέραμε τον Βαρουφάκη ούτε τον διαλέξαμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε μαζί του, αυτός έχει την ευθύνη του.

Η κυβέρνηση όμως χρωστά τη διαλεύκανση πρώτα απ’ όλα στον εαυτό της: δεν δικαιούται να φορτώσει στην Αριστερά το στίγμα του επίδοξου Παττακού.

Ούτε η χώρα μπορεί να ζήσει με ένα σενάριο φρίκης πάνω από το κεφάλι της.

Διότι, εντάξει, πέρυσι το πραξικόπημα σχεδιάστηκε και για άγνωστους (μέχρι στιγμής…) λόγους δεν εκδηλώθηκε.

Τι μας διασφαλίζει ότι κάποιοι άλλοι Βαρουφάκηδες δεν σχεδιάζουν σήμερα κάτι αντίστοιχο; Και ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα βάλουν σε εφαρμογή τα σχέδιά τους;