Σε μια εποχή που η πολιτική είναι τόσο αντιδημοφιλής και απαξιωμένη στα μάτια των πολιτών που είχαν βολευτεί διαχρονικά με τους πάσης φύσεως και χρώματος λαϊκισμούς, κυριαρχεί η σκόπιμη άρνηση της πραγματικότητας. Ακόμη χειρότερα, αυτοί που πλήρωσαν το βαρύτερο τίμημα όλων δείχνουν να μην έχουν κατανοήσει ακόμη τι ακριβώς έγινε και επιμένουν σε σχήματα και θέσεις ξεπερασμένες και άγονες. Ασχολούνται ελάχιστα με την ουσία και κυνηγούν φαντάσματα εκεί που υπάρχει ανάγκη για τολμηρές αποφάσεις και αυτοθυσία για να επιβιώσει η παράταξη και οι ιστορικές της αναφορές να λειτουργήσουν ως κίνητρο.

Ο λόγος φυσικά για το διαλυμένο και βαριά ηττημένο ΠΑΣΟΚ που πλήρωσε αθροιστικά για τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος άδικο και πάντως υπερβολικά υψηλό τίμημα για τα έργα και τις ημέρες του. Αυτοί που έχουν την ευθύνη των χειρισμών δεν κάνουν τα αυτονόητα και απλώς γκρινιάζουν καθ’ εκάστην. Αντί λοιπόν ύστερα από όλα αυτά να επαναχαράξουν πορεία και να τολμήσουν μια νέα αρχή που θα συσπειρώσει το λεγόμενο κοινωνικό ΠΑΣΟΚ και τις δυνάμεις της δημοκρατικής παράταξης ή της λεγομένης Κεντροαριστεράς, ασχολούνται με τις ταξιθεσίες και τα ημίψηλα καπέλα σε ένα σκόρπιο στράτευμα που αναζητά λόγο για να ανασυνταχθεί.

Οι αμφισημίες και η καχυποψία που διαπερνούν το εγχείρημα της πολιτικής και οργανωτικής ενοποίησης του χώρου δεν οφείλονται δυστυχώς μόνο στις αγκυλώσεις του άλλοτε κραταιού κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν με βεντετισμούς, ενίοτε και μικρομεγαλισμούς κινήσεων και προσώπων που δεν έχουν παρά ελάχιστες αναφορές στην κοινωνία, αλλά μεγαλοπιάνονται. Για παράδειγμα, ορισμένοι που διετέλεσαν κάποια στιγμή υπουργοί έχουν αρχίσει να συνομιλούν με το μέλλον, γιατί όχι και με τον… Θεό και από καιρού εις καιρόν αποφαίνονται διά νεύματος περί της μαγικής λύσης που διαθέτουν.

Ολα αυτά τα συμπτώματα παρακμής θα ήταν απλώς για γέλια αν δεν άφηναν τρύπα στο πολιτικό σύστημα, την οποία εκμεταλλεύονται ακραίες δυνάμεις που λεηλατούν τον χώρο και τη χώρα.

Τελευταία Νέα