Και ξαφνικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος άφησε να εννοηθεί ότι η πρώτη αξιολόγηση ενδέχεται να τραβήξει μέχρι τον Απρίλιο. Πραγματικά επαναστατική τοποθέτηση, καθώς μέχρι πρότινος η κυβέρνηση περίπου στοχοποιούσε ως εχθρό του έθνους όποιον τολμούσε να υπονοήσει (ήδη από τον περασμένο Νοέμβριο) ότι η αξιολόγηση όχι μόνο δεν θα ολοκληρωνόταν στα τέλη του 2015, αλλά θα σερνόταν μέχρι τον Μάρτιο, ακόμη και μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού.

Δεν ήταν το μόνο που υπονόησε ο Τσακαλώτος. Μίλησε και για «έντιμο συμβιβασμό». Αν η ορολογία που χρησιμοποίησε θυμίζει πολύ το περασμένο καλοκαίρι, είναι προφανώς επειδή αφού η κυβέρνηση στοχοποίησε το ΔΝΤ λέγοντας το δικό της «απεταξάμην» για τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα και αφού μπετονάρισε τις κόκκινες γραμμές της, τώρα ετοιμάζεται για τη μεγάλη συνθηκολόγηση αντιλαμβανόμενη ότι εντός του κουαρτέτου ενδέχεται να περάσει του ΔΝΤ. Ή ότι, ακόμη κι αν δεν περάσει, οι θεσμοί θα τα βρουν κάπου στη μέση. Και η μέση δεν αποτελεί εχέγγυο ότι δεν θα ζητηθούν περικοπές συντάξεων στη διαπραγμάτευση που αρχίζει σήμερα.

Μέχρι πριν από μερικά 24ωρα υπήρχαν διαφωνίες στους κόλπους των θεσμών για το τι θα ζητηθεί και τι όχι. Ομως, εύκολες λύσεις –χωρίς περικοπές ή χωρίς απαίτηση εξεύρεσης ισοδυνάμων –δεν υπάρχουν. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τις κόκκινες γραμμές. Θα γίνουν ροζ, όπως συνέβη το καλοκαίρι, αλλά εγκαίρως ώστε η αξιολόγηση να μην τραβήξει για πάντα, σέρνοντας στο πέρασμά της την ελπίδα ανάκαμψης και μάλιστα σε περιβάλλον ανασφάλειας που το εντείνει η βόμβα του Προσφυγικού; Ή, μήπως, η κυβέρνηση θα βρει έναν τρόπο να τινάξει την μπάνκα στον αέρα, όπως έκανε με το δημοψήφισμα, προκειμένου να βγει από τη δύσκολη θέση;

Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υπάρχει η αίσθηση ότι η κυβέρνηση είναι συνεργάσιμη. Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι ακόμα δεν εμπιστεύονται πλήρως τον Αλέξη Τσίπρα. Ισως επειδή δεν αποκλείουν την πιο κρίσιμη στιγμή να κάνει κάτι που θα διαψεύσει όλα τα προγνωστικά.

Δημοψήφισμα αποκλείεται (τουλάχιστον, συνταγματικό). Μένει να φανεί αν θα επιλέξει να στήσει νέες κάλπες ή αν θα αναγκαστεί να προχωρήσει σε διεύρυνση του κυβερνητικού σχήματος. Δεν το έκανε το περασμένο καλοκαίρι. Δεν το τόλμησε ούτε μετά τις εκλογές εμμένοντας στη συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο, παρότι το μόνο πράγμα που υποτίθεται ότι τους ένωνε –το Αντιμνημόνιο –έχει εκλείψει πλέον.

Πράγματι η μάχη συνεχίζεται, όπως έγραψε ο Αλέξης Τσίπρας στην «Αυγή». Δεν είναι όμως καθόλου βέβαιο ότι συνεχίζεται, όπως υποστηρίζει ο Πρωθυπουργός, από καλύτερη θέση. Η εικόνα της Ελλάδας ως χώρας αναποτελεσματικής και αναξιόπιστης δεν έχει αλλάξει. Εχει ενισχυθεί με την εικόνα ξέφραγου αμπελιού που έχει δώσει με αιχμή το Προσφυγικό και τη φύλαξη των συνόρων.

Τα σκυλιά πράγματι συνεχίζουν να γαβγίζουν. Μόνο που το καραβάνι μοιάζει να μην ξέρει με ποιο τρόπο και από ποιο δρόμο να συνεχίσει. Χώρια που η κυβέρνηση μοιάζει πλέον με την καμήλα που την απελευθέρωσαν από το φορτίο της καμπούρας της και πια δεν ξέρει πώς να είναι καμήλα.

Τελευταία Νέα