[Μικροπολιτικός] Πάπια Πεκίνου στο Ψυχικό

Το κινεζικό φαγητό δεν είναι για όλους. Σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι. Στον Αλέξη Τσίπρα για παράδειγμα μάλλον αρέσει, αν κρίνουμε από τα πολλά ανοίγματα που έχει κάνει μέχρι τώρα στο Πεκίνο, αλλά πρέπει να ξέρεις και να πιάσεις τα περίφημα ξυλάκια (chopsticks), αν καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Τα λέω αυτά γιατί είχα χθες μια εποικοδομητική κουβέντα εφ’ όλης της ύλης με τον επικεφαλής του πολιτικού τμήματος της κινεζικής πρεσβείας στο Ψυχικό, τον Wu Shutao. Οχι τυχαίο πρόσωπο.

Το μήνυμά του είναι σαφές. Σήμα περιμένουν, αλλά σήμα δεν βλέπουν οι Κινέζοι να στέλνει η ελληνική κυβέρνηση ότι προτίθεται να τρέξει τις ιδιωτικοποιήσεις στους τομείς που τους ενδιαφέρουν.

Από την αναβάθμιση του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου και τον διαγωνισμό για το Θριάσιο Εμπορευματικό Κέντρο μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις του αερολιμένα Ελευθέριος Βενιζέλος και την κατασκευή του νέου αεροδρομίου στο Καστέλλι Ηρακλείου, τα πάντα έχουν παγώσει.

Φυσικά, το κεφάλι του δράκου της ελληνοκινεζικής οικονομικής συνεργασίας εννοείται ότι είναι ο Πειραιάς. «Αλλά για να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει ο δράκος, πρέπει πρώτα να σηκώσει το κεφάλι» μου εξηγεί ο συνομιλητής μου.

Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές…

Αλλωστε υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια. Δύο λιμάνια εξαγόρασαν πρόσφατα οι Κινέζοι, και τα δύο πάνω στον περιβόητο Δρόμο του Μεταξιού. Ενα στην Τουρκία και ένα στην Κύπρο. Να ανησυχούμε; Οχι, επιμένει ο διπλωμάτης. Το τουρκικό λιμάνι στον Μαρμαρά λειτουργεί συμπληρωματικά ως προς τον Πειραιά. Αφορά εισαγόμενο στην Τουρκία τοπικό φορτίο και όχι, όπως στην περίπτωση του Πειραιά, διαμετακομιστικό κέντρο. Οσο για το κυπριακό, το λιμάνι είναι μικρό.

Αρα; Αρα, η COSCO θα καταθέσει οπωσδήποτε προσφορά για τον ΟΛΠ, το θέμα ωστόσο είναι πόσα θα δώσει για να τον πάρει. Η εξαίρεση της έκτασης της Δραπετσώνας, για παράδειγμα, σίγουρα επηρεάζει την αξία του λιμανιού.

Το θέμα είναι σε ποιο βαθμό την επηρεάζει και αν σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες «ακρωτηριάσει» τόσο πολύ τα τιμήματα ώστε ο διαγωνισμός να κηρυχθεί άγονος. Αυτός άλλωστε είναι και ο μοναδικός φόβος του Στέργιου Πιτσιόρλα που ηγείται του ΤΑΙΠΕΔ.

Δεν βρίσκουν άνθρωπο για να συνεννοηθούν!

Το άλλο θέμα είναι η γνωστή αίσθηση των καθυστερήσεων και της κωλυσιεργίας που έχουν όλοι οι ξένοι, μη εξαιρουμένων των Κινέζων, κάθε φορά που συναλλάσσονται με την ελληνική κυβέρνηση.

Χαρακτηριστική είναι η ιστορία της China Development Bank, που το 2014 υπέγραψε μνημόνιο στρατηγικής συνεργασίας με το ελληνικό Δημόσιο για τη χρηματοδότηση έργων υποδομών και ναυτιλιακού ενδιαφέροντος.

Συστάθηκε τότε μια ομάδα εργασίας για να μελετήσει τα υποψήφια προς χρηματοδότηση έργα. Σύμφωνα ωστόσο με τις πληροφορίες μου, τους τελευταίους μήνες η πρωτοβουλία έχει παγώσει εντελώς, για τον πολύ απλό λόγο ότι οι άνθρωποι της Κινεζικής Τράπεζας δεν βρίσκουν άνθρωπο στην κυβέρνηση για να συνεννοηθούν!

Στο μεταξύ, μαθαίνω ότι ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι πολύ εκνευρισμένος με το Μέγαρο Μαξίμου. Θα μου πείτε, σιγά το νέο, ακόμη και υπουργός όταν ήταν, διαφωνούσε με την κυβερνητική πολιτική.

Ομως, αυτήν τη φορά είναι σοβαρό, διότι είναι επί προσωπικού. Θεωρεί ότι του έκλεψαν την πατρότητα της νομοθετικής ρύθμισης που κατέθεσε η κυβέρνηση, με την οποία ανοίγει ο δρόμος για την ανάπλαση της περιοχής των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα.

Μπορεί ο Πάνος Σκουρλέτης να ανέλαβε το βάρος να βρεθεί λύση στο σύνθετο αυτό πρόβλημα που σχετιζόταν και με την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, όμως ο Παναγιώτης λέει πως το σχέδιο που οικειοποιείται το Μαξίμου ήταν δικό του.

Βλέπετε, του πήραν τη δόξα για ένα νομοσχέδιο που αφορούσε την εκλογική του περιφέρεια και αυτό τον έχει πικράνει πάρα πολύ, καθώς πιστεύει πως και αυτό το χτύπημα του Τσίπρα εναντίον του εντάσσεται στην απόπειρα απαξίωσης του έργου του ως υπουργού.