Δεν ξέρω αν ο Φρανσουά Ολάντ έπαθε ίλιγγο ατενίζοντας τα δεκάδες μέτρα κόκκινου χαλιού που είχε στρωθεί κατά μήκος της Ηρώδου Αττικού για την τελετή υποδοχής του στο Προεδρικό Μέγαρο. Ή αν σκιάχτηκε από τους τσολιάδες και τα πολλά τσαρούχια.

Πάντως, πρέπει να έπαθε κάτι στο χθεσινοβραδινό δείπνο όταν άκουσε την προσφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Τι για τις πηγές πολιτισμού που συνδέουν τις δύο χώρες, τι για τα έθνη του πνεύματος που δεν πρέπει να επαναπαυθούν στο παρελθόν τους, τι για το νόμισμα προς τον άνθρωπο, τι για την ομιλία του Αντρέ Μαλρό (10 ολόκληρα χρόνια υπουργού Πολιτισμού του στρατηγού Ντε Γκολ) κατά την πρώτη φωταγώγηση της Ακρόπολης τον Μάιο του 1959 άκουσε, δεν λέγεται.

Βέβαια, ο Ολάντ τα ανταπέδωσε. Πρέπει να του έκανε πολλή εντύπωση, πάντως, η αναφορά στον Μαλρό. Το λέω επειδή ο γάλλος πρόεδρος στην αντιφώνησή του, όχι μόνο έπλεξε το εγκώμιο του γαλλομαθούς Προκόπη. Αλλά, ούτε λίγο ούτε πολύ, άφησε να εννοηθεί ότι εξέλαβε ως πιστοποιητικό γαλλοφροσύνης το γεγονός ότι ο Παυλόπουλος είπε όσα είπε για τον Μαλρό χωρίς να τα διαβάζει από σημείωμα.

Τελευταία Νέα