Αναζήτηση
Το αυτοβιογραφικό της βιβλίο «Just Kids» (το οποίο διακρίθηκε με το National Book Award το 2010) ήταν η καταγραφή των αναμνήσεων της νιότης έχοντας πλάι της τον φωτογράφο Ρόμπερτ Μέιπλθορπ. Η συνέχεια εκείνης της αυτοβιογραφίας, με τίτλο «M Train», που μόλις κυκλοφόρησε είναι η αφήγησή της για την ιστορία αγάπης με τον σύζυγό της και μουσικό Φρεντ Σόνικ Σμιθ, αλλά και της απώλειας του αδελφού της Τοντ Σμιθ.
Το «M Train» είναι επίσης ένα είδος προλόγου για την προσεχή επέτειο των 40 χρόνων από το «Horses». Από το πρώτο δηλαδή άλμπουμ της ποιήτριας, εικαστικού, συγγραφέα και ζωντανού θρύλου της ροκ που ακούει στο όνομα Πάτι Σμιθ. Η ίδια συνδέεται και με μια αλλαγή κατεύθυνσης της ποπ κουλτούρας συμμετέχοντας στο φημισμένο ημερολόγιο της χρονιάς Pirelli και ποζάροντας στον φακό της Ανι Λίμποβιτζ.
«Η Πάτι Σμιθ ήταν μια ιδιαίτερη καλτ περίπτωση. Τώρα πια είναι μια επιδραστική φυσιογνωμία στα πολιτιστικά πράγματα» εκτιμούν τα στελέχη του εκδοτικού οίκου Σάιμον και Σούστερ και χαρακτηρίζουν το «M Τrain» ως χρονικό ενός περιπατητικού βίου ανάμεσα σε πόλεις, ξενοδοχεία, όνειρα και αναμνήσεις. Τα προσκυνήματα σε τόπους ανάπαυσης είναι αρκετά μέσα στο «M Train». Η Πάτι Σμιθ επισκέφθηκε τρεις φορές το σημείο όπου αναπαύεται η ποιήτρια Σύλβια Πλαθ στο Σάσεξ. Εφθασε και στο Σαρλεβίλ στη Γαλλία για να αγγίξει την επιτύμβια στήλη του ρομαντικού ποιητή Αρθούρου Ρεμπό. Η πρόθεσή της, όπως γράφει, ήταν να αναλογιστεί το έργο που άφησαν και να αναστοχαστεί τις ζωές τους.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ. Αν το «Just Kids» ήταν η εκπλήρωση της υπόσχεσης που έδωσε η Πάτι Σμιθ στον φίλο της φωτογράφο και θύμα του AIDS, τον Μέιπλθορπ, να γράψει ένα βιβλίο, το «Μ Train» προέκυψε από το τίποτα. Ή όπως το περιγράφει η ίδια, ξεκίνησε όταν είδε «έναν πολύ όμορφο και έντονα λακωνικό καουμπόη» στο όνειρό της να της λέει ότι «δεν είναι εύκολο να γράφεις για το τίποτα». Η Σμιθ δέχτηκε την πρόκληση και ξεκίνησε από το τίποτα. Το γράμμα Μ στον τίτλο του βιβλίου μένει ανεξήγητο και παρασύρει τον αναγνώστη να σκεφθεί ότι είναι το αρχικό της λέξης μνήμη (Memory), καθώς η ίδια θυμάται και τιμά όλους εκείνους που πέρασαν από τη ζωή της και με διαφορετικό τρόπο την επηρέασαν. Οπως όταν άγγιξε το μπαστούνι της Βιρτζίνια Γουλφ, το οποίο ξέβρασε ο ποταμός Αους στα βόρεια του Γιορκσάιρ όπου η συγγραφέας πνίγηκε βάζοντας πέτρες στις τσέπες της ζακέτας της. Το Μ του βιβλίου μπορεί όμως να σημαίνει και μικροπράγματα. Στα οποία η συγγραφέας δίνει ιδιαίτερο νόημα είτε όταν γράφει για τις άπειρες ποσότητες καφέ που απολαμβάνει είτε για τις ώρες τηλεθέασης επεισοδίων από τη σειρά «Νόμος και Τάξη». Ή πιο απλά για τη συνήθειά της να μελετά χάρτες της Ασίας ή να περιγράφει ένα όνειρο στο οποίο το αγαπημένο της μαύρο πανωφόρι ζωντάνεψε και της χτυπούσε τον ώμο.
