Πολύ φοβούμαι ότι το χειρότερο με τον Τόμσεν δεν είναι ότι ήλθε να βάλει τάξη σε μια χώρα για την οποία δεν ήξερε τίποτα, ούτε προσπάθησε να μάθει.

Είναι ότι τέσσερα χρόνια αργότερα δεν έχει ακόμη καταλάβει τι συνέβη. Ή τουλάχιστον έτσι λέει…

Χρειάζεται μεγάλη νοητική σύγχυση για να δηλώνει κάποιος το 2014 ότι το πρόβλημα της προσαρμογής ήταν «η πολιτική αναταραχή το 2011 και το 2012, ιδίως η έλλειψη ευρείας πολιτικής στήριξης».

Με άλλα λόγια, είτε ο Τόμσεν μας κοροϊδεύει, είτε κοροϊδεύει τους προϊσταμένους του για να ξεφορτωθεί τις δικές του ευθύνες, είτε κοροϊδεύει τον εαυτό του.

Πιθανόν και τα τρία ταυτοχρόνως.

Διότι κάποιος θα πρέπει να του εξηγήσει ότι η Ελλάδα δεν αποφάσισε ξαφνικά να ταραχτεί το 2011 και το 2012.

Και ότι τόσο η «πολιτική αναταραχή» όσο και «η έλλειψη ευρείας πολιτικής στήριξης» δεν είναι οι αιτίες που δυσκόλεψαν την προσαρμογή αλλά τα αποτελέσματά της.

Ο Τόμσεν και οι συνεργάτες του εφάρμοσαν ένα πρόγραμμα τόσο επαχθές κοινωνικά, τόσο αμφιλεγόμενο οικονομικά και τόσο δυσβάσταχτο πολιτικά ώστε διέλυσε κυριολεκτικά όποιον ανέλαβε να το εφαρμόσει.

Ενα πρόγραμμα το οποίο οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην πολιτική αναταραχή και το οποίο ήταν αδύνατον να τύχει «ευρείας πολιτικής στήριξης».

Αν ο Τόμσεν άλλα περίμενε ή άλλα νόμιζε ότι θα συμβούν είναι προφανές ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα.

Πράγμα που επιβεβαιώνει ότι το πρόγραμμα φτιάχτηκε κυριολεκτικά στο πόδι χωρίς σε καμία περίπτωση να συνεκτιμηθεί το κόστος των πολιτικών και κοινωνικών αντιδράσεων που θα προκαλούσε.

Για να χρησιμοποιήσω τη δική του φρασεολογία: έφτιαξαν ένα πρόγραμμα χωρίς να ξέρουν ποιοι και πώς θα το διαχειριστούν. Αν αυτό λέγεται «τεχνοκρατικό know how» του ΔΝΤ, τότε πρέπει και ο Αλέφαντος να αναλάβει τεχνικός σύμβουλος του Μουρίνιο.

Δεν είναι τυχαίο ότι έπεσαν έξω όλες οι εκτιμήσεις και προβλέψεις του πρώτου Μνημονίου.

Ούτε είναι τυχαίο ότι ο Τόμσεν συνεχίζει χαρωπά να πέφτει έξω στα πάντα, όπως πρόσφατα στο πρωτογενές πλεόνασμα και στο περίφημο «δημοσιονομικό κενό».

Μόλις την περασμένη εβδομάδα, η «Wall Street Journal» (η οποία εξ όσων γνωρίζω δεν έχει πολλά πάρε-δώσε με τον ΣΥΡΙΖΑ…) προέτρεπε το ΔΝΤ «να ζητήσει συγγνώμη από την Ελλάδα».

Και συμπλήρωνε πως αν η ελληνική κυβέρνηση είχε αποδεχθεί το περασμένο φθινόπωρο τα μέτρα που ζητούσε ο Τόμσεν, η χώρα θα είχε οδηγηθεί σε έναν έβδομο χρόνο ύφεσης.

Εντάξει, ίσως να μην καταδεχθούν να μας ζητήσουν συγγνώμη.

Αλλά ο Τόμσεν ειδικά θα μπορούσε να πάψει να προκαλεί τη νοημοσύνη μας.