Θα μπορούσε να είναι σκηνή κουλτουριάρικης ταινίας του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Η κυκλική αυλή του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Το ψιλόβροχο. Τα σκούρα κοστούμια των δύο αντρών που περπατάνε αργά κι έχουν σταθεί λίγο μπροστά από την υπόλοιπη αντιπροσωπεία που έχει κρατηθεί διακριτικά στην άκρη. Φορούν και οι δύο γυαλιά και ο μεγαλύτερος –και ψηλότερος –λέει στον νεότερο: «Η ζωή είναι απρόβλεπτη και γι’ αυτό ενδιαφέρουσα».

Τάδε έφη Αντώνης Σαμαράς. Ο Γιώργος Κουμουτσάκος, μέχρι χθες ευρωβουλευτής, προσγειώνεται σήμερα κυριολεκτικά στην Αθήνα και μεταφορικά στην καμπάνια για την Περιφέρεια Αττικής. Θα είναι υποψήφιος της ΝΔ έπειτα από μακρά αναμονή που δημιούργησε και μικρές εσωκομματικές περιπλοκές καθώς υπήρξαν δήμαρχοι αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη που είπαν μια καλή κουβέντα για τον Γιάννη Σγουρό. Χρίσματα υποτίθεται ότι δεν δίνονται την εποχή αυτή –και δεν τα θέλουν και οι πιο ξύπνιοι υποψήφιοι. Αλλά ο Κουμουτσάκος είναι πρόσωπο εμβληματικό μιας εποχής στην ιστορία της συντηρητικής παράταξης και, καθότι διπλωμάτης όχι μόνο καριέρας αλλά και στην ουσία των χειρισμών, είναι επίσης πρόσωπο που καταφέρνει αν όχι να τους ενώνει όλους, να τον θέλουν όλοι στη ΝΔ.

Εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ με υπουργό τον απαιτητικό Πέτρο Μολυβιάτη, του οποίου ο νεαρός διπλωμάτης ήταν άνθρωπος εμπιστοσύνης, ο Κουμουτσάκος συνέχισε με την Ντόρα Μπακογιάννη το 2006. Ηταν επίσης άνθρωπος του Μαξίμου επί Καραμανλή –χωρίς να είναι στο Μαξίμου -, κάτι που εξηγεί τη μετάβαση. Βελούδινο ήταν το πέρασμα επί Σαμαρά που τον βρήκε ευρωβουλευτή, αλλά τον ήξερε από παλιότερα στο Εξωτερικών. Παρότι ο Κουμουτσάκος κινείται με άνεση στις Βρυξέλλες και μπορεί να ανοίξει ένα τεχνικό ντοσιέ, ο πειρασμός της πολιτικής είναι παλιός. Εστω κι αν προτίμησε την Ευρωβουλή και δεν αποφάσισε κάθοδο σε εθνικές εκλογές –εκεί προς τη Νότια Πελοπόννησο από όπου κατάγεται. Και αυτή τη φορά για ευρωβουλευτής πήγαινε ακόμη και με σταυρό, αλλά βρέθηκε στην Περιφέρεια, εξού και η θυμόσοφη παρατήρηση του Σαμαρά για το απρόβλεπτο στοιχείο όχι τόσο της ζωής, αλλά της πολιτικής.

Υπάρχουν υποψήφιοι με άγχος, υποψήφιοι με υστερία, υποψήφιοι με στωικότητα. Ο Κουμουτσάκος φαίνεται να το ευχαριστιέται. Η Περιφέρεια έχει στοιχείο απελευθέρωσης. Στο εξωτερικό από το 2009 έχει αποφύγει τη φθορά. Οι διαφορετικές φυλές της ΝΔ –ιδίως δε οι καραμανλικοί –θα τον στηρίξουν. Το θέμα είναι αν μπορεί να επεκταθεί στον μεσαίο χώρο. Η αλήθεια είναι ότι του πάει. Και ότι δεν έχει τίποτε να χάσει. Παρότι δεν έχει δώσει δείγματα γραφής –και παρότι δεν του λείπει η σκληρότητα -, πιθανολογείται ότι ο Κουμουτσάκος θα εκπέμψει πολιτισμένο στίγμα, όπως κάνει ήδη ο Γιάννης Σγουρός. Μένει να δει πώς θα επηρεάσει αυτό τη Ρένα Δούρου, καθώς οι αυτοδιοικητικές αποδεικνύονται ένα εξαιρετικά ευμετάβολο τερέν. Αυτοδιοικητική ταυτότητα ο Κουμουτσάκος, βεβαίως, δεν έχει. Η αναγνωρισιμότητα –έχοντας εκπροσωπήσει και τη ΝΔ στις εκλογές το 2009 –υφίσταται, αν και μέχρις ενός σημείου. Από εκεί και πέρα, το ερώτημα είναι τίνος τον δεύτερο γύρο θα κόψει ο Κουμουτσάκος σε μια υποψηφιότητα που εγγράφεται σαφώς στην Κεντροδεξιά, αλλά έχει και στοιχείο εσωτερικής ανανέωσης για τη συντηρητική παράταξη.

Στο επιτελείο Μαξίμου μιλούν για «θετική έκπληξη». Δεν εννοούν ότι κάποιος είχε την πολιτική αξιοπρέπεια να μην κάνει τσιριμόνιες και να πει ναι, αλλά ότι τα μηνύματα από τον κόσμο τους είναι θετικά.