Η χθεσινή, μαζική συγκέντρωση πολιτών, οπαδών ενός ιδεολογικού ρεύματος που δεν έχει πολιτική ούτε οργανωτική έκφραση επιβεβαιώνει το αίτημα ενός ιδεολογικά διακριτού πολιτικού κόμματος με ευρωπαϊκή κατεύθυνση, που θα αναφέρεται στα πραγματικά προβλήματα με τεκμηριωμένες αναλύσεις, με απώτερο στόχο την ανασυγκρότηση αλλά και τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας –ένα στοίχημα που τέθηκε πολλές φορές χωρίς να γίνει δυνατό να ευοδωθεί, αφού κάποια στιγμή στην πορεία κυριαρχούσαν αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις.

Η συγκέντρωση της Πρωτοβουλίας των 58 ήταν διαφορετική από όλες τις υπόλοιπες πολιτικές συγκεντρώσεις που διοργανώθηκαν μετά την οικονομική κατάρρευση της χώρας. Δεν είχε συνθήματα. Δεν είχε εμπαθείς χαρακτηρισμούς. Δεν είχε εχθρούς απέναντι. Αντιθέτως, είχε πολιτικά επιχειρήματα. Καταγραφή και ανάλυση της πραγματικότητας, εξειδίκευση πολλών από τα προβλήματα, έμφαση σε ορισμένα.

Ακούγοντας π.χ. τον καθηγητή Γιάννη Βούλγαρη να περιγράφει τις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης, κατανοεί κανείς ότι η ευαισθησία έχει κι άλλους τρόπους να εκφράζεται, χωρίς κραυγές και κατάρες. «Δεν μπορούμε να ανεχτούμε, ούτε πρέπει να συμβιβαστούμε με το φαινόμενο των οικογενειών με παιδιά χωρίς κανέναν εργαζόμενο, χωρίς επίδομα ανεργίας ή άλλη εισοδηματική ενίσχυση, συχνά χωρίς βιβλιάριο ασθενείας. Αυτό είναι ντροπή εθνική, είναι απειλή για την κοινωνική συνοχή, την πολιτική σταθερότητα και τη βιωσιμότητα της ανάκαμψης όποτε και αν έρθει» είπε, και περιέγραψε με αδρές γραμμές ένα πολιτικό σχέδιο στήριξης των αδύναμων κοινωνικών ομάδων.

Δεν έγινε επίσης απόπειρα απόκρυψης όσων συνέβησαν μέχρι σήμερα. Ευθύνες έχουν όλα τα πολιτικά κόμματα, λέχθηκε, προφανώς ανισομερώς. Στη συνέχεια, περιγράφηκαν ακριβώς ορισμένες από τις κομβικές ευθύνες κάθε κόμματος χωριστά –μεταξύ άλλων, ο ρόλος της καραμανλικής πενταετίας στην κατάρρευση, τα λάθη και οι παραλείψεις της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, η «αντιμνημονιακή» αντιπολίτευση της ΝΔ του Σαμαρά…

Η συγκέντρωση του Ακροπόλ αποδεικνύει ότι, αίφνης, αποκτά ρεύμα μια κίνηση που διοργανώθηκε από τα κάτω ως αντίδραση στην εκλογική συρρίκνωση του μεταρρυθμιστικού χώρου και στην αφωνία όσων εκφράζονταν απ’ αυτόν. Αυτή τη φορά, μάλιστα, με πολιτικό λόγο ακριβή και νηφάλιο. Με λόγο που, πρωτίστως, μπορεί να εμπνεύσει όσους έχουν καταλάβει πως χωρίς ανασυγκρότηση, δουλειά, προσωπικές θυσίες αλλά και διεκδίκηση της κανονικότητας του δυτικού κόσμου, η χώρα θα παραπαίει.

Ο Γιάννης Βούλγαρης τόνισε, επίσης, ότι τίποτα δεν θα γίνει αν στο παιχνίδι της ανασυγκρότησης δεν μπουν οι νεότερες δυνάμεις, οι σημερινοί τριαντάρηδες και σαραντάρηδες. Στην εκδήλωση οι γενιές αυτές εκπροσωπήθηκαν από δύο νεότερους επιστήμονες, τη Χαριτίνη Καρακωστάκη και τον Πασχάλη Αγανίδη. Δυο καινούργια πρόσωπα που έλαμπαν, χωρίς προκάτ λόγο, με στιβαρές αναλύσεις.

Η χθεσινή εκδήλωση, ναι, έδωσε ελπίδες και για μιαν άλλη Αριστερά και για μιαν άλλη χώρα.

Τελευταία Νέα