Αναζήτηση
Τα διαμάντια είναι παντοτινά και η λάμψη τους διαρκεί χωρίς να χρειάζεται να τα…γυαλίσεις. Ετσι και στον αθλητισμό υπάρχουν τα μεγάλα αστέρια που ξεχωρίζουν και λάμπουν σε κάθε μεγάλη διοργάνωση όπως άλλωστε έγινε και πρόσφατα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου της Μόσχας.
Δεν ήταν τυχαίο, αφού αθλητές όπως ο Τζαμαϊκανός Γιουσέιν Μπολτ ή οι Βρετανοί Μο Φάρα και Κριστίν Οχουρουόγκου είναι γεννημένοι νικητές, έχοντας διαχρονική αξία και δείχνοντας απλόχερα σε κάθε αγωνιστική πρόκληση το μεγάλο τους ταλέντο.
Πόσες ώρες προπόνηση άραγε χρειάζεται ένας τόσο μεγάλος αθλητής για να φτάσει σε αυτά τα κορυφαία επίπεδα; Ο κανόνας των 10.000 ωρών εκπαίδευσης που επικαλούνται κυρίως οι θεωρητικοί για όλες τις κατηγορίες ανθρώπων βρίσκουν πολλούς αντίθετους, μεταξύ των οποίων και ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Επστάιν ο οποίος, στο σχετικό βιβλίο που έχει γράψει με τίτλο «Αθλητικό γονίδιο», υποστηρίζει ουσιαστικά αυτό που λένε πολλοί: «Πρωταθλητής γεννιέσαι, δεν γίνεσαι».
Σαφώς η προπόνηση και η σκληρή δουλειά εκτός αγώνων είναι απαραίτητες, όμως μην ξεχνάμε ότι κάποιοι γεννιούνται για να νικούν και κυρίως το έμφυτο ταλέντο και η ικανότητά τους, πολλές φορές και από τα γονίδια που κουβαλούν από την οικογένεια τους, είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά.
Πριν από είκοσι χρόνια τρεις ψυχολόγοι απευθύνθηκαν στη Μουσική Ακαδημία του τότε Δυτικού Βερολίνου, η οποία έχει παγκόσμια φήμη ότι «παράγει» τους κορυφαίους βιολιστές του κόσμου, και με τη βοήθεια των ειδικών διάλεξαν τριάντα παιδιά, νεαρούς βιολιστές ηλικίας μεταξύ 8 και 15 ετών: δέκα κορυφαίους, δέκα καλούς και δέκα συνηθισμένους. Επειτα από πολλές ώρες εξάσκησης τα υψηλά γκρουπ απέδιδαν πολύ καλύτερα.
Ο Γιουσέιν Μπολτ άρχισε να κερδίζει τίτλους από τα 12 χρόνια του στη γενέτειρά του, την περιοχή Τρελόνι της Τζαμάικα. Οσο ψήλωνε αποκτούσε ακόμη μεγαλύτερη εκρηκτικότητα την οποία βελτίωσε με την προπόνηση.
Αν και άργησε να ασχοληθεί με το τρέξιμο, στη συνέχεια έγινε ένας από τους οκτώ αθλητές και αθλήτριες στον κόσμο που κατέκτησαν παγκόσμιο τίτλο σε πρωτάθλημα Νέων, Εφήβων και Ανδρών, δείγμα του μεγάλου ταλέντου του.
Το ύψος του (1.96) είναι αυτό που του επιτρέπει να έχει αυτόν τον εκπληκτικό διασκελισμό που τον κάνει ανίκητο, ιδιαίτερα στα 200 μέτρα όπου προλαβαίνει να αναπτυχθεί καλύτερα.
Ο Μοχάμεντ «Μο» Φάρα, που γεννήθηκε στη Σομαλία και μεγάλωσε στο γειτονικό Τζιμπουτί, βρέθηκε σε ηλικία οκτώ ετών στο Λονδίνο λόγω της δουλειάς του πατέρα του. Το όνειρό του ήταν να παίξει ποδόσφαιρο ως δεξιός εξτρέμ στην Αρσεναλ, αλλά ο καθηγητής του Φυσικής Αγωγής στο Κολέγιο του Φέλθαμ, Αλαν Γουάτκινσον, δεν τον άφησε: «Είχε απίστευτο ταλέντο και αντοχή στο τρέξιμο και βλέποντάς τον χαμένο με το θέμα της γλώσσας τον πήρα υπό την προστασία μου. Ηταν κρίμα να χαθεί τέτοιο ταλέντο στο τρέξιμο για να παίξει μπάλα», είπε χρόνια αργότερα ο έμπειρος γυμναστής που είχε διαγνώσει τα χαρακτηριστικά του Μο Φάρα, ενός εκ των κορυφαίων δρομέων μεγάλων αποστάσεων.
Ακριβώς το ίδιο ίσχυσε και για μία από τις κορυφαίες αθλήτριες του κόσμου στο έπταθλο (απουσίασε λόγω τραυματισμού στη Μόσχα), τη Βρετανίδα Τζέσικα Ενις. Η δύναμη και η αντοχή που έδειχνε από μικρή ηλικία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να την επιλέξουν για να ασχοληθεί με τον στίβο.
Το ταλέντο του Γιουσέιν Μπολτ και του Μο Φάρα δεν κρύβεται. Καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή τους έπαιξαν σαφώς οι πρώτοι προπονητές που τους ανακάλυψαν και τους προώθησαν στο άθλημα που τους ταίριαζε, αλλά τελικά η κλάση τους ήταν αυτή που έκανε τη διαφορά.
Από τα 27 και μετά
Μέχρι τα 27 της χρόνια η βρετανίδα σουπερστάρ του πιο εξαντλητικού τριάθλου (ironman), Κρίσι Ουέλινγκτον, δεν είχε καν ανέβει σε ποδήλατο δρόμου. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε η καλύτερη, κάνοντας μέσο όρο σε κάθε αγώνα της πέντε ώρες ποδήλατο!
