Δυο πρόσωπα, ο Καμίνης και ο Δένδιας, δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο η πολιτεία μπορεί να απαντήσει στη Χρυσή Αυγή. Η απάντησή τους στα «συσσίτια του μίσους», όπως αποκαλείται αυτή η πρωτότυπη ιδέα του ναζιστικού αυτού μορφώματος να προσεγγίσει τα λούμπεν τμήματα της κοινωνίας, μπορεί να συνοψιστεί στο σύνθημα του Ηλία Ηλιού (το οποίο συνηθίζουν να επικαλούνται όποτε τους συμφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ): τους ταράζουν στη νομιμότητα. Κι αν θελήσουν να παραβιάσουν τον νόμο, οι φύλακες χρειάζεται να είναι εκεί.

Δεν υπάρχει πιο αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης, σε όλα τα επίπεδα, ενός κόμματος που στηρίζεται στον ρατσισμό. Παραβιάζεις τον νόμο; Στην μπουζού (κατά την αγαπημένη έκφραση της κ. Ζαρούλια, συζύγου του κ. Μιχαλολιάκου, «φύρερ» του κόμματος του μίσους, που χθες υβρίζοντας επί προσωπικού τον προεδρεύοντα της Βουλής Γιάννη Δραγασάκη, έδωσε ρεσιτάλ χυδαιότητας). Οσο κι αν, ενδεχομένως, ξενίζει πολλούς στην Αριστερά, ο νόμος είναι ο μοναδικός τρόπος να αντιμετωπίσεις, συντεταγμένα, ως κοινωνία, τέτοια φαινόμενα. Αλλά για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να είσαι πραγματικό κόμμα του συνταγματικού τόξου, να πιστεύεις δηλαδή στην αντιπροσωπευτικότητα του συστήματος, και τους νόμους με τους οποίους ενδεχομένως διαφωνείς να πασχίζεις να τους αλλάξεις –είτε με επιχειρήματα και την ψήφο σου όσο είσαι αντιπολίτευση είτε με τις πρωτοβουλίες που θα λάβεις όταν, αν, γίνεις κυβέρνηση.

Αντίθετα από τον νόμο, τα ιδεολογικά γιουρούσια κάνουν την αντιπαράθεση να φαίνεται σαν υπόθεση δυο αντίθετων φατριών που λύνουν προσωπικούς ή ιδεολογικούς ή αισθητικούς ή κάθε είδους λογαριασμούς.

Και αν η κυβέρνηση ή εν πάση περιπτώσει το μεγαλύτερο κόμμα της, η ΝΔ, όπως έλεγε έως πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλει να συγκρουστεί με τη Χρυσή Αυγή, ελπίζοντας κάποια στιγμή να λεηλατήσει την ψήφο της; Αν υποτεθεί ότι κάτι τέτοιο ήταν πραγματικότητα, και πάλι ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να υπενθυμίζει στην κυβέρνηση την υποχρέωσή της να τηρεί τους νόμους.

Βεβαίως, η τήρηση του νόμου δεν δίνει τηλεοπτικά πλάνα αντιπαράθεσης, πλάνα ηρωισμού και αγώνα που έχουν φτάσει να συμβολίζουν την Αριστερά. Σύμφωνοι, αλλά ιδίως στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής, τηλεοπτικά πλάνα επιζητεί και εκείνη. Αλλωστε, τα υποτιθέμενα συσσίτια φιλανθρωπίας «μόνο για Ελληνες», μόνο φιλανθρωπικό σκοπό δεν έχουν. Αυτό που επιδιώκουν είναι το στήσιμο ενός ακόμα σόου, προκειμένου να μείνει η εντύπωση ότι η οργάνωση προστατεύει τους αδύνατους. Ενώ στην πραγματικότητα πουλάει προστασία και μεταφράζει σε ποσοστά υπέρ της τα οφέλη.