«Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά» του Λεονάρδο Παδούρα (εκδ. Καστανιώτη), μεταφρασμένο ιδανικά από τον Κώστα Αθανασίου, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Ο γνωστός κουβανός συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων τολμά εδώ ένα μεγάλο βήμα παραπέρα: καθρεφτίζει στον ίδιο καθρέφτη από τη μια το κυνηγητό, την εξορία και τη δολοφονία του Τρότσκι στο Μεξικό, από την άλλη –με εκπληκτική συγγραφική δεξιοσύνη –την επιλογή του Καταλανού Ραμόν Μερκαντέρ, από τους μαχητές του ισπανικού Εμφυλίου, την εκπαίδευσή του σε δολοφόνο στη Σοβιετική Ενωση, τα πολλά του προσωπεία· τη διεξαγωγή, τέλος, της εντεταλμένης εκτέλεσης. Εχοντας ερευνήσει χρόνια την υπόθεση, ο Παδούρα ξεκινά την αφήγησή του το 1977 σε μια έρημη ακρογιαλιά της Κούβας, επεκτείνοντας τη δεκαετία 1930-40, δηλαδή τον χρόνο του βιβλίου, σχεδόν μέχρι τις ημέρες μας. Οι ίντριγκες, η καχυποψία, η υποταγή στον σκοπό, η διεθνής κομματική διπλωματία, η άνοδος και η πτώση στελεχών απλώνουν τον ιστό τους σε Ισπανία, Ευρώπη, Σοβιετική Ενωση, Ηνωμένες Πολιτείες και φυσικά το Μεξικό, συνθέτοντας ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα. «Μια παραδειγματική ιστορία αγάπης, τρέλας, θανάτου και συμπόνιας, για να βοηθηθούμε να καταλάβουμε κάπως τη διαστρέβλωση της ουτοπίας», με τα λόγια του ίδιου του Παδούρα που παρουσίασε πρόσφατα το βιβλίο στην Αθήνα.