[Στίγμα] Περί τρόικας, απολύσεων

Περί τρόικας, απολύσεων και άλλων… δαιμονίων

Οφείλω να ομολογήσω ότι με έχει εντυπωσιάσει το πάθος της τρόικας για τις απολύσεις στο Δημόσιο. Τι με έχει εντυπωσιάσει δηλαδή; Η απαίτησή τους να απολυθούν άμεσα οι χίλιοι τόσοι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι. Μα τι έχουν πάθει; σκέφτηκα. Ούτε φακελάκι στο ΕΣΥ να τους είχαν ζητήσει, «γρηγορόσημο» σε ΚΤΕΟ, «κάτι για έναν καφέ» σε εφορία, «κατιτίς για τον κόπο των παιδιών να βρουν τον φάκελο» σε πολεοδομία –ό,τι τέλος πάντων έχει συμβεί στον καθένα κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής του κατά την επαφή του με το Δημόσιο.

Απευθύνθηκα σε έναν από τους τελευταίους συνομιλητές της τρόικας, ακριβώς για το θέμα αυτό.

–Γιατί επιμένουν;

–Γιατί, όπως μου είπαν, πιστεύουν ότι τους «μπαλαμουτιάζουμε» κάθε φορά.

–Γνωρίζουν το ρήμα «μπαλαμουτιάζω»;

–Γνωρίζουν ότι συνεχώς τους υποσχόμαστε και συνεχώς δεν κάνουμε τίποτε. Αυτό στην καθομιλουμένη ονομάζεται «μπαλαμούτι»!

Δεν επέμεινα περισσότερο επ’ αυτού. Προτίμησα να ρωτήσω γιατί έχει αναγορευθεί σε μείζον θέμα της διαπραγμάτευσης η απόλυση των επιόρκων:

–Γιατί θεωρεί η τρόικα ότι με τον τρόπο αυτό θα σταλεί ένα ισχυρό μήνυμα εντός και εκτός, ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε διαρθρωτικές αλλαγές. Και είναι κρίμα διότι, ενώ πάμε καλά στα δημοσιονομικά, έχουμε κολλήσει στο συγκεκριμένο θέμα.

Ρώτησα ποιο ακριβώς είναι το θέμα του «μηνύματος» που επιδιώκει να στείλει η τρόικα:

Ε-ξυ-γί-αν-ση, μου τόνισε μια μια τις συλλαβές. Μου το είπαν καθαρά. Δεν μας ενδιαφέρουν τα δημοσιονομικά, δεν μας ενδιαφέρει το οικονομικό όφελος που θα προκύψει από τις απολύσεις, μας ενδιαφέρει να καταλάβουν όλοι ότι θα εξυγιανθεί η κρατική μηχανή.

–Εσείς τι τους είπατε;

–Τι να πω, δίκιο έχουν. Εμείς βρισκόμαστε από κάτι τέτοια ακόμη στο κάδρο (της κρίσης), ενώ έπρεπε να είχαμε φύγει μπροστά…

Τον άφησα μόνο του (μόνο του, λέω…) να ασχοληθεί με τις υποχρεώσεις του και επιχείρησα να βρω κάποιον από τη ΔΗΜΑΡ να μου εξηγήσει την επιμονή του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Αντώνη Μανιτάκη στη μη απόλυση, δεδομένου ότι ο υπουργός εκείνη την ώρα μετείχε με τον Στουρνάρα στη σύσκεψη με τα λεβεντόπαιδα της τρόικας.

Βρήκα στο τηλέφωνο τον Ανδρέα «τους ξέρω καλά αυτούς τους συριζαίους» Παπαδόπουλο, εκπρόσωπο Τύπου της ΔΗΜΑΡ (μικρή φωτογραφία).

–Μα γιατί αυτή η επιμονή του υπουργού;

–Μα δεν πρόκειται για επιμονή, πρόκειται για αδυναμία να καταλάβει τι ακριβώς θέλουν.

–Σε ποιο επίπεδο;

–Δεν του λένε τι ακριβώς θέλουν. Ζητούν να τους πει συγκεκριμένο αριθμό επιόρκων που πρέπει να απολυθούν. Τους απαντάει ότι δεν τον γνωρίζει. Του ανταπαντούν ότι ώς τον Ιούνιο, άμεσα δηλαδή, πρέπει να φύγουν 2.000 και άλλες 7.500 ώς το τέλος του ’13.

–Επίορκοι είναι όλοι αυτοί;

–Οχι, βέβαια. Του ζητούν όλα αυτά, και επιπλέον να υποδείξει και άλλες 11.000 που θα πρέπει να αποχωρήσουν μέσα στο ’14.

–Α, κατάλαβα. Δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ αυτή η διαπραγμάτευση.

–Δεν νομίζω. Απ’ ό,τι είμαι σε θέση να γνωρίζω, πήγαν καλά χθες και πιστεύω ότι στο τέλος θα βρεθεί η λύση.

–Σύντομα;

–Ε, εντάξει, αλλά όχι πριν από το Eurogroup.

Να δεις, πώς το λένε αυτό, πώς το λένε. Α, το βρήκα. «Ελληνικές καλένδες», κύριε Τόμσεν μου, να μαθαίνεις…

Η μεγάλη απορία μου σχετικά με τους τροϊκανούς και τις διαπραγματεύσεις που διεξάγουν στην Αθήνα είναι γιατί, για παράδειγμα, ενώ τους βλέπει με ένα τηλεφώνημα ο Βενιζέλος (πλην φυσικά του προέδρου Αντώνη), αρνείται να τους δει ο πρόεδρος Φώτης.

Απευθύνθηκα σχετικά, σε άνθρωπο που βρίσκεται πολύ κοντά του.

–Γιατί ο πρόεδρος αποφεύγει να συναντηθεί ο ίδιος με την τρόικα;

–Δεν θέλει.

–Δεν είναι απάντηση αυτή, νομίζω. Τι θα πει «δεν θέλει»;

–Θεωρεί ότι δεν υπάρχει θεσμικό πλαίσιο για μια τέτοια συνάντηση. Από τη στιγμή που υπάρχουν πρωθυπουργός στη χώρα και αρμόδιοι υπουργοί, δεν έχει κανένα λόγο να συναντηθεί μαζί τους, αφού δεν πρόκειται αυτός να διαπραγματευθεί.

Εξαιρετική δικαιολογία, θα έλεγα…

Ποιος τους παρέσυρε;

Ωστόσο, το μεγάλο θέμα αυτής της φάσης της διαπραγμάτευσης με την τρόικα παραμένει το διαζύγιο Εθνικής – Eurobank. Ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθούν τελικά τα πράγματα αναφορικά με την ανακεφαλαιοποίηση των δυο τραπεζών, υπάρχει πάντα σε εκκρεμότητα ένα μείζον πολιτικό θέμα, για το οποίο μην ξεγελιέστε που δεν έχει αναδειχθεί ακόμη. Αυτό θα συμβεί όταν με το καλό (ή το κακό, αδιαφορώ) φύγει η τρόικα και μείνουμε μεταξύ μας. Ποιο είναι;

Μα, το ποιος παρέσυρε τον πρόεδρο Αντώνη και τον υπουργό Στουρνάρα να πιστεύουν ότι η συγχώνευση των δυο τραπεζών προχωρεί κανονικά.

«Αρκεστείτε στο υπόμνημα»

Ο global Γιώργος το έστειλε το υπόμνημα στην Προανακριτική Επιτροπή, εξέλιξη για την οποία σας είχα ενημερώσει εγκαίρως και εγκύρως. Ανθρωπός του μου ανέφερε –προφανώς έπειτα από συνεννόηση με τον ίδιο –ότι το υπόμνημα είναι «πλήρες, σαφές, επαρκέστατο και καλύπτει πλήρως όλα τα ερωτήματα που έχουν τεθεί στην Επιτροπή».

Εγώ ερμήνευσα αυτή την αναφορά, ότι «παλικάρια μου και εσύ μικρή και ταλαιπωρημένη από τη ζωή και τους ανθρώπους Ζωή, αυτή είναι η άποψή μου και έτερον ουδέν. Σας καλύπτει ή όχι, δεκάρα δεν δίνω. Αρκεστείτε σε αυτό».

Ενημερώνω, ευκαιρίας δοθείσης, τους πολυπληθείς φαν του ότι ο global Γιώργος χθες μιλούσε σε εκδήλωση στην Κοπεγχάγη Δανίας (έτσι το σημείωσα το «Δανίας», για να υπενθυμίσω ότι δυνητικά θα μπορούσαμε να είχαμε γίνει Δανία του Νότου, όπως ονειρευόταν) και αύριο μεταβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες για δύο ακόμη ομιλίες το Σαββατοκύριακο. Μετά επιστρέφει Ελλάδα και θα βρίσκεται εδώ, ανάμεσά μας…

Ανατριχίλα

Είναι γνωστό ότι έχω κι εγώ λογαριασμό στο twitter και τουιτάρω συχνά. Χθες έπεσα πάνω στις ακόλουθες αναρτήσεις του Χρήστου Ζώη (μεγάλη φωτογραφία), νεόκοπου προέδρου στο κλαμπ των προέδρων κομμάτων: