Το Μετρό είναι ασφυκτικά γεμάτο. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα. Και το βαγόνι δεν αδειάζει – όπως θα περίμενε κάποιος – στο Σύνταγμα αλλά στο Μοναστηράκι. Βγαίνοντας από τον σταθμό μοιάζει να ακολουθούν τον μαγεμένο αυλό, κινούνται όλοι σχεδόν προς την ίδια κατεύθυνση: προς τη Ρωμαϊκή Αγορά.

Οι πρώτες νότες από τη φιλαρμονική ορχήστρα πνευστών του Δήμου Αθηναίων ήδη φτάνουν στα αυτιά μας. «Απονη ζωή, μας πέταξες στου δρόμου την άκρη, μας αδίκησες». Οι πρώτες εικόνες ακολουθούν. Ζευγαράκια πιασμένα χέρι χέρι, οικογένειες με μωρά στο καρότσι, παρέες νέων και ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας – στην πλειονότητά τους Ελληνες – φτάνουν από κάθε κατεύθυνση ώς την Πύλη της Αρχηγέτιδος, την είσοδο της Ρωμαϊκής Αγοράς.

Απαραίτητη στάση για μια φωτογραφία του ολόγιομου φεγγαριού που δεσπόζει πάνω από τη μνημειακή πύλη.

Στο βάθος η ορχήστρα – μπροστά από τους Αέρηδες – υπό τον Χρήστο Παππού και μπροστά τους 300 καρέκλες που έχουν καταληφθεί από νωρίς. Το «παιχνίδι» όμως γίνεται πιο πίσω. Εκεί όπου οι μπαμπάδες κρατούν τα πιτσιρίκια στους ώμους, που τα φλας των κινητών έχουν πάρει φωτιά, που όσοι μερακλώνουν στήνουν αυτοσχέδιες χορωδίες τραγουδώντας από τη «Συννεφούλα» ώς τον «Καροτσέρη» συνοδεύοντας την ορχήστρα και μερικοί ρίχνουν και μια πενιά στο «Ονειρο δεμένο στο μουράγιο».

Το ρολόι δείχνει 21.30 και ενώ ορισμένοι τυχεροί απολαμβάνουν τα τεκταινόμενα στον αρχαιολογικό χώρο με το κρασάκι τους από το γειτονικό ταβερνάκι, κάποιοι απογοητεύονται όταν οι φύλακες τους ενημερώνουν ότι δεν επιτρέπεται να περάσουν με μπίρες και σουβλάκια στον χώρο και κάποιοι άλλοι επιλέγουν μια βόλτα ώς την οδό Πανδρόσου όπου έχει στηθεί ένα μικρό πανηγύρι από τους εμπόρους με μπαλόνια, κεράσματα, μεζεδάκια και παραδοσιακές μελωδίες.

Στα Μουσεία. Πολλοί είναι όμως εκείνοι που επιλέγουν να ανηφορίσουν για να φτάσουν μέσω Πλάκας στο Μουσείο της Ακρόπολης. Από την Βύρωνος ήδη υπάρχει αδιαχώρητο. Η Διονυσίου Αρεοπαγίτου είναι απροσπέλαστη. Και να σπρώξεις δεν θα καταφέρεις να περάσεις. Ο κόσμος έξω από το μουσείο είναι υπερβολικά πολύς. Οι σκάλες έχουν μετατραπεί σε αμφιθέατρο για όσους θέλουν να ακούσουν τους μαθητές από το Μουσικό Σχολείο Βόλου που ερμηνεύουν κυρίως τραγούδια Θεοδωράκη και Χατζιδάκι. Η ουρά στην είσοδο μοιάζει ατελείωτη. Μέσος όρος αναμονής 15 λεπτά. Παντού υπάρχει κόσμος: στις αίθουσες, στη βεράντα, στα πωλητήρια, ακόμη και στα πλαϊνά πρανή με τις ελιές και το γκαζόν. Οι περισσότεροι απολαμβάνουν τον χώρο, καθώς η ένταση της μουσικής είναι χαμηλή και ο ήχος χάνεται μέσα στην πολυκοσμία. Διακριτικά και φανερά ικανοποιημένος, ο πρόεδρος του Μουσείου Δημήτρης Παντερμαλής παρακολουθεί την προσέλευση του κόσμου καθώς είδε 13.785 επισκέπτες να περνούν το κατώφλι του μουσείου – οι 10.000 μετά τις 20.00 -, χωρίς να υπολογιστούν όσοι κινήθηκαν μόνο στον περιβάλλοντα χώρο για τη συναυλία.

Κοσμοσυρροή (περίπου 3.500) και στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο δεν κατάφερε όμως να ικανοποιήσει όλους όσοι θέλησαν να ξεναγηθούν στην έκθεση για το ναυάγιο των Αντικυθήρων, καθώς και στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας όπου η Μάρθα Φριντζήλα με τον Τάκη Φαραζή χάρισαν μια μαγευτική βραδιά στους πολλούς παρευρισκομένους. Από νωρίς είχαν καταληφθεί και τα τραπεζάκια στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου όπου η Αναστασία Μουτσάτσου έδωσε τον τόνο των εκδηλώσεων, τις οποίες συντόνισε η Γενική Διεύθυνση Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, ενώ στους τοίχους των γύρω κτιρίων προβάλλονταν έργα τέχνης με θέμα την πανσέληνο.

Στον ναό

του Ποσειδώνα

Λίγα λεπτά πριν από τη δύση του ηλίου – το απόγευμα της Παρασκευής – τα φανάρια των αυτοκινήτων που κατευθύνονταν από την Αθήνα προς το Σούνιο σχημάτιζαν ένα αργοκίνητο κόκκινο φίδι στις αρχές της Λεωφόρου Λαυρίου (σε μήκος 3,5 χλμ.!). Στον ουρανό, η τελευταία πανσέληνος του Αυγούστου είχε ήδη ανατείλει. Μετά τις 20.30, η κίνηση πύκνωσε στους δρόμους κοντά στον αρχαιολογικό χώρο. Στις αλάνες, σε ακτίνα δύο χιλιομέτρων, κάθε κενός χώρος ήταν μια πολύτιμη θέση στάθμευσης για τους ανυπόμονους οδηγούς. Κουβαλώντας σπαστές καρέκλες για την παραλία, ένα ζευγάρι μεσηλίκων έκοβε δρόμο περπατώντας ανάμεσα στην κίνηση. Πίσω τους ακολουθούσαν νεαρά ζευγάρια, κρατώντας ψάθες και κουβέρτες, καθώς και οικογένειες με μικρά παιδιά. Στην είσοδο του αρχαιολογικού χώρου το καφέ – εστιατόριο ήταν γεμάτο. Η συναυλία των Γιώργου Ανδρέου, Τάνιας Τσανακλίδου και Ελένης Τσαλιγοπούλου άρχισε λίγο μετά τις 21.00 αλλά ο χώρος περιμετρικά της σκηνής είχε γεμίσει ήδη μιάμιση ώρα νωρίτερα. Καθισμένοι σε σεζ λονγκ, σε πετσέτες και ψάθες ή σκαρφαλωμένοι στο μικρό διπλανό λοφάκι, δεκάδες κόσμου κάλυπταν κάθε κενό τετραγωνικό εκατοστό. Οι τρεις καλλιτέχνες ερμήνευσαν κομμάτια της δισκογραφικής τους διαδρομής με το κοινό να τραγουδά μαζί τους και να ξεσπά σε χειροκροτήματα. «Δεν είναι μπλε το σημερινό φεγγάρι» είπε χιουμοριστικά στο κοινό η Τάνια Τσανακλίδου, ανάμεσα στα τραγούδια που ερμήνευσε. Θύμισε πως το σπάνιο αυτό φαινόμενο συνέβη το 1883 όταν έγινε η έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στην Ινδονησία και συνέχισε: «Μάλλον εμείς οι Ελληνες το βλέπουμε μπλε γιατί μας μπλεδίσανε το μάτι».

Τελευταία Νέα