Ενα από τα πρωτότυπα των 30ών Ολυμπιακών Αγώνων είναι σίγουρα η μετακόμιση του ύψους 8,5 μέτρων ολυμπιακού βωμού αφού προηγουμένως σβήστηκε το σύμβολο της διοργάνωσης, η ολυμπιακή φλόγα.

Ο λόγος που οι Βρετανοί μετακόμισαν τον ολυμπιακό βωμό δεν είναι ασφαλώς η κριτική που τους ασκήθηκε διότι δεν φαίνεται η ολυμπιακή φλόγα έξω από το στάδιο – ο επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής λόρδος Κόε είπε χαρακτηριστικά πως η φλόγα δεν είναι τουριστική ατραξιόν – αλλά για λειτουργικούς λόγους, καθώς βρισκόταν στο κέντρο του σταδίου.

Η ολυμπιακή φλόγα έσβησε στις 9 το βράδυ ώρα Λονδίνου – φυσικά διατηρήθηκε σε ένα ειδικό φανάρι όπως συνέβη σε όλη τη διάρκεια της λαμπαδηδρομίας όπου μάλιστα έσβησε μία φορά – και οι εργάτες δούλεψαν όλο το βράδυ ώστε ο βωμός να μετακινηθεί προς τη νότια πλευρά του σταδίου μπροστά από τον τερματισμό των 100 μέτρων.

Στις 7.50 το πρωί της Δευτέρας ύστερα από μια μικρή τελετή ο 82χρονος Οστιν Πλέιφουτ από το Ελστεντ άναψε ξανά τον ολυμπιακό βωμό.

Ο Πλέιφουτ είχε συμμετάσχει στη λαμπαδηδρομία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1948 τρέχοντας με την ολυμπιακή δάδα περίπου τρία χιλιόμετρα στο Γκίλφορντ.

Ιδιαίτερα συγκινημένος, ο Πλέιφουτ περιέγραψε τον ρόλο του στην τελετή ως «μεγάλη τιμή» προσθέτοντας: «Οταν έτρεξα με την ολυμπιακή φλόγα στο Γκίλφορντ ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως κάποια στιγμή θα βρισκόμουν τόσο κοντά στον βωμό. Μου προκάλεσε δάκρυα όταν τον άναψα».

Οι Βρετανοί συνηθίζουν να «κρύβουν» τον βωμό από τους φιλάθλους. Το είχαν πράξει ξανά το 1948 στο Λονδίνο, όταν οι Αγώνες είχαν φιλοξενηθεί στο Γουέμπλεϊ.

Το επανέλαβαν οι Καναδοί στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς στο Βανκούβερ πριν από δύο χρόνια όταν οι διοργανωτές είχαν περιφράξει τον βωμό, τοποθετώντας ταυτόχρονα μπροστά του άνδρες της ασφάλειας, αποτρέποντας έτσι μεγάλο αριθμό επισκεπτών να τον δουν.

Ο βωμός στους 30ούς Αγώνες που έχει σχεδιαστεί από τον Τόμας Χίδεργουικ αποτελείται από 204 ατσάλινες χοάνες και αντίστοιχα μοναδικά πέταλα χαλκού που φέρουν την επιγραφή κάθε συμμετέχουσας χώρας.

Ο Χίδεργουικ υπερασπίστηκε το γεγονός ότι η φλόγα δεν φαίνεται έξω από το στάδιο λέγοντας πως υπάρχει προηγούμενο με τους Αγώνες του 1948 με τη διαφορά πως τώρα με την τεχνολογία μπορεί να είναι ορατή στο Ολυμπιακό Πάρκο μέσα από τις οθόνες.

Εξήγησε επίσης πως αν ο βωμός ανέβαινε πιο ψηλά θα έπρεπε να γίνει πιο μεγάλος αλλά τότε δεν θα παρέμενε το ίδιο σχέδιο.

Ο βωμός θα διαλυθεί μετά τους Αγώνες και κάθε ένα από τα πέταλα χαλκού θα επιστραφεί στις 204 Εθνικές Ολυμπιακές Επιτροπές.

Εξακόσιοι εργάτες στο μεταξύ εργάζονται πυρετωδώς ώστε το στάδιο να είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους αθλητές που θα διαγωνιστούν στα αθλήματα του στίβου.

ΑΓΧΟΣ

Το μεγάλο άγχος του διευθυντή του σταδίου Τσαρλς Κουέλς είναι το ταρτάν και η κατάσταση στο οποίο θα το βρει μετά την τελετή έναρξης. Για να αποφευχθούν οι ζημιές στο ευαίσθητο υλικό πάνω στο οποίο θα τρέξουν οι αθλητές είχαν τοποθετηθεί πέντε προστατευτικά στρώματα.