Πριν από έναν περίπου χρόνο, με κανονικές για την τότε εποχή θερμοκρασίες, η συζήτηση γινόταν για το αν το αγωνιστικό δίκαιο μπορεί να αξιοποιήσει τα αρχαία μάρμαρα για την επίτευξη των στόχων του. Αφορμή ήταν η ανάρτηση πανό στο βόρειο τείχος της Ακρόπολης που καλούσε τους λαούς της Ευρώπης, τους Peoples of Europe για την ακρίβεια, να συμπαρασταθούν στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.

Οπως συνήθως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, μας είχε ξεφύγει το προφανές. Πώς οι αγωνιστές και το πανό τους είχαν καταφέρει να μπουν στον αυστηρά φυλασσόμενο, υποτίθεται, αρχαιολογικό χώρο; Πλήρωσαν εισιτήριο ως γκρουπ, ή μήπως οι φύλακες έκριναν πως το αγωνιστικό δίκαιο υπερτερεί του δικαιώματος εισόδου και τους άφησαν να περάσουν ελεύθερα; Αφού, υποθέτω, βεβαιώθηκαν ότι θα κρεμάσουν απλώς ένα πανό και ότι δεν πρόκειται να γράψουν με σπρέι συνθήματα πάνω στο μάρμαρο. Την ίδια περίπου εποχή, και πάλι με κανονικές θερμοκρασίες, κάποιοι συμβασιούχοι που είχαν κλείσει την πρόσβαση στους παρείσακτους τουρίστες σκαρφάλωσαν στα Προπύλαια για να διαμαρτυρηθούν γιατί το υπουργείο δεν κατέβαλλε τις αμοιβές τους, ή κάτι τέτοιο. Για να τους κατεβάσουν παρενέβησαν τα ΜΑΤ και την επομένη τίτλοι όπως «Δακρυγόνα στον ιερό βράχο» πλήγωναν καίρια τις λεπτές ευαισθησίες της ελληνικής ψυχής.

Και τότε το προφανές είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Πώς είναι δυνατόν οι υπάλληλοι που έχουν αναλάβει τη φύλαξη του χώρου να τον μεταχειρίζονται με τρόπο που θα απαγόρευαν σε οποιονδήποτε άλλον; «Σιγά τα ωά», όπως προσφυώς απεφάνθη κάποιος του ΚΚΕ σε συζήτηση για το πρόσφατο επεισόδιο όπου και πάλι πρωταγωνίστησαν η Ακρόπολη και οι φύλακές της.

Και «σιγά τα ωά», και μερικά ακόμη αυγά Τουρκίας, διότι είναι προφανές πως οι αρχαιοφύλακες έχουν περισσότερα δικαιώματα απέναντι στην Ακρόπολη από όσα έχει ο οποιοσδήποτε άλλος έλληνας, ευρωπαίος ή οτιδήποτε πολίτης. Απόδειξη ότι αυτοί όχι μόνον αποφασίζουν ποιος θα πληρώσει εισιτήριο και ποιος όχι, αλλά και πότε θα ανοίξει και πότε θα κλείσει ο αρχαιολογικός χώρος. Διάβασα ότι και οι φύλακες των Ανακτόρων των Ιπποτών στη Ρόδο σκέφτονται να κλείσουν κι αυτοί τις πύλες στους παρείσακτους επισκέπτες σε περίπτωση που ενσκήψει καύσωνας. Και αναρωτιέμαι αν το αρμόδιο υπουργείο ξέρει πόσοι αρχαιολογικοί χώροι ανά την επικράτεια κλείνουν και ανοίγουν κατά βούληση, ή για λόγους ανωτέρας βίας, επειδή τηλεφώνησε η σύζυγος του φύλακα και του έβαλε τις φωνές γιατί έτσι όπως αργεί θα κρυώσουν τα μακαρόνια. Διότι είναι μεν σαφές ότι όταν έχεις σαράντα υπό σκιά, πάνω στον ιερό βράχο σε τηγανίζουν πενήντα και βάλε, όμως θα πρέπει να γίνει και σαφές ότι, επειδή τα μνημεία δεν είναι ιδιοκτησία των φυλάκων, δεν μπορούν να αποφασίζουν αυτοί πότε ανοίγουν και πότε κλείνουν. Οσο για τους αγωνιστές, αυτοί ας σκεφτούν ότι δεν χρειάζεται να επιβεβαιώνουν σε κάθε ευκαιρία αυτό που είχε πει ο μακαρίτης ο Τσαρούχης: «Πάω στο Λονδίνο για να δω τα Ελγίνεια πριν μας τα πάρει η Μελίνα».

Τελευταία Νέα