Οι εχθροί της Τζουµάνα Χαντάντ στην πόλη της, τη Βηρυτό, την αποκαλούν ακόλαστη, ανήθικη, εγκληµατία και διεφθαρµένη. Απειλούν ότι θα την σκοτώσουν, θα τη βιάσουν, θα τη λιθοβολήσουν…
Η 40χρονη Τζουµάνα το δέχεται ως αναπόφευκτη συνέπεια των δραστηριοτήτων της. Γράφει ποιήµατα, διευθύνει τις πολιτιστικές σελίδες της «Αν-Ναχάρ», της µεγαλύτερης λιβανικής εφηµερίδας και, κυρίως, εκδίδει το τριµηνιαίο περιοδικό «Τζάσαντ» («Σώµα»), το πρώτο ερωτικό περιοδικό στον αραβο-µουσουλµανικό κόσµο που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2008. Το περιοδικό προτείνει έρευνες σε βάθος για την πολυγαµία, την παρθενία και τους υποχρεωτικούς γάµους, καθώς και ερωτικές νουβέλες και προσωπικές µαρτυρίες.

Τώρα η Τζουµάνα προχώρησε ακόµη περισσότερο. Το τελευταίο βιβλίο της µε τίτλο «Σκότωσα τη Σεχραζάντ: Εξοµολογήσεις µιας θυµωµένης Αράβισσας» (κυκλοφορεί στο Λονδίνο από τις Εκδόσεις Saqi Βooks) είναι µια απολογία υπέρ της ατοµικότητας, της ελευθερίας του λόγου και της αξιοπρέπειας. Είναι επίσης ένα κατηγορητήριο κατά του θρησκευτικού εξτρεµισµού, των προκαταλήψεων και της νοοτροπίας της αγέλης, τόσο µέσα όσο και έξω από τον αραβικό κόσµο και τη µουσουλµανική θρησκεία. Διότι η Τζουµάνα προέρχεται από καθολική οικογένεια και επικρίνει τους χριστιανούς όσο και τους µουσουλµάνους. Και γράφει απερίφραστα: «Αυτοί οι οπισθοδροµικοί σκοταδιστές [οι Αραβες που θέλουν τις γυναίκες παρθένες έως τον γάµο] είναι κλέφτες. Είναι ιερόσυλοι. Είναι δολοφόνοι. Και επιπλέον είναι βλάκες. Και αυτό είναι ίσως το χειρότερο». Ή επίσης: «Για να είσαι Αραβας σήµερα, πρέπει να είσαι υποκριτής». Ακούγεται πράγµατι θυµωµένη… «Μένω στη Βηρυτό ακριβώς επειδή είναι µια πόλη που συγκεντρώνει µίσος και θυµό», εξηγεί. «Εχω γράψει πολλά πράγµατα επειδή ήµουν θυµωµένη».

Το βιβλίο είναι γραµµένο στα αγγλικά και έχει ήδη µεταφραστεί σε έξι γλώσσες, όµως όχι ακόµη στα αραβικά. Η Τζουµάνα λέει στη βρετανική «Γκάρντιαν» πως θέλει να γράψει η ίδια την αραβική εκδοχή του, ώστε να οξύνει ακόµη περισσότερο τις επιθέσεις της που στρέφονται και εναντίον των γυναικών. Διότι δεν θεωρεί ότι οι γυναίκες του αραβικού κόσµου είναι σιωπηλά θύµατα, αλλά επισηµαίνει πως οι περισσότερες «αρέσκονται να υποδύονται τα θύµατα, κυρίως όταν ζουν µια άνετη ζωή, όπως πολλές Σαουδαράβισσες», ή αρκούνται σε µια επιφανειακή χειραφέτηση, όπως πολλές Λιβανέζες. Υπάρχουν οι Αφγανές, που «δεν µπορούν να κάνουν τίποτε προς το παρόν, όµως υπάρχουν κι άλλες, πολύ περισσότερες, που είναι εν µέρει υπεύθυνες για την υποταγή τους».

Στο πλαίσιο ενός διδακτορικού που ετοιµάζει στη Σορβόννη, η Τζουµάνα µεταφράζει στα αραβικά έργα του Μαρκήσιου ντε Σαντ, µε πρώτο την «Ιουστίνη», για το οποίο λέει πως υπήρξε το προσωπικό της «βάπτισµα ανατροπής» όταν το ανακάλυψε, σε ηλικία 12 ετών, στη µεγάλη βιβλιοθήκη του πατέρα της. Ο δεύτερος σύζυγός της, τον οποίο παντρεύτηκε πριν από τρία χρόνια, είναι κι αυτός ποιητής. Ζουν χωριστά, σε απόσταση ενός τετάρτου ο ένας από τον άλλο· η Τζουµάνα λέει πως έχει πλέον µάθει ότι στις σχέσεις «είναι καλό να κρατάς κάποια απόσταση».

Τελευταία Νέα