Όταν ο σεισμός προκαλεί την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, οι μετασεισμικές δονήσεις είναι δυνατό να διαρκούν δεκαετίες.


Στην περίπτωση της Νότιας Οσετίας ο πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ, επισημαίνουν αναλυτές. Υπήρχε πάντοτε η σπίθα και τώρα άναψε ξανά.

1. Γιατί στη Νότια Οσετία;

Ήταν μια από τις «παγωμένες συγκρούσεις», όπως την χαρακτηρίζουν οι διπλωμάτες, δηλαδή ένα από τα μέτωπα όπου στην πραγματικότητα ο πόλεμος δεν έληξε ποτέ. Η Νότια Οσετία έχει τον έλεγχο των εσωτερικών της υποθέσεων από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Ο πόλεμος της ανεξαρτησίας την οδήγησε τελικά σε de facto ανεξαρτησία από τη Γεωργία, αλλά καμία χώρα δεν την αναγνώρισε ως ανεξάρτητο κράτος. 2. Γιατί παρενέβη η Ρωσία;

Οι στενοί δεσμοί του Γεωργιανού προέδρου Σαακασβίλι με τις ΗΠΑ- εκεί εκπαιδεύτηκαν Γεωργιανοί στρατιώτες- καθώς και οι φιλοδοξίες του για ένταξη της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ, μόνο ανησυχία προκαλούν στη Μόσχα που βλέπει τη Γεωργία να απομακρύνεται από τη σφαίρα επιρροής της. Έτσι, «από την πλευρά της Μόσχας, αν η Γεωργία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, ασφαλώς και δεν θα συμπαρασύρει τη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία. Τα ρωσικά τανκς δεν θα βιαστούν να φύγουν από τη Νότια Οσετία», επισήμανε αξιωματούχος του Κρεμλίνου. Εξάλλου περίπου οι μισοί από τους 70.000 κατοίκους της έχουν ρωσικά διαβατήρια, εδραιώνοντας τη ρωσική επέμβαση «για την υπεράσπισή τους».

3. Γιατί η Νότια Οσετία επιμένει στην ανεξαρτησία;

Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της, περίπου 60.000, είναι ρωσόφωνοι, χριστιανοί ορθόδοξοι και έχουν πολλές διαφορές με τους Γεωργιανούς- μόνο λίγα χωριά στον Νότο κατοικούνται από Γεωργιανούς. Νιώθουν όμως πιο κοντά στους Ρώσους και για έναν άλλο λόγοστη Βόρεια Οσετία, ρωσική περιοχή, ζουν επίσης Οσετοί με τους οποίους θέλουν να ενωθούν.

Επικαλούνται την περίπτωση του Κοσόβου.

4. Ο παράγοντας «μαύρος χρυσός»

Στρατηγικός στόχος της Δύσης ήταν από χρόνια να τροφοδοτείται με πετρέλαιο από μια οδό εκτός ρωσικού ελέγχου, για να περιοριστεί η ενεργειακή εξάρτησή της από τη Μέση Ανατολή και τη Ρωσία. Αυτό επιτεύχθηκε το 2006 με τον πετρελαιαγωγό Μπακού- Τιφλίδα- Τσεϊχάν, τον δεύτερο μεγαλύτερο σε μήκος στον κό σμο (1.770

χλμ.) που περνά μέσα από τη Γεωργία. Η Ρωσία που πάντοτε θεωρεί ότι ο Καύκασος ανήκει στη σφαίρα επιρροής της, θέλει το πετρέλαιο από την Κεντρική Ασία να εξάγεται μέσω του δικού της εδάφους. Μέσω του αγωγού μεταφέρονται περίπου 1 εκατ. βαρέλια ημερησίως από το Μπακού στις τουρκικές μεσογειακές ακτές.

5. Πώς άρχισε η τελευταία κρίση;Τι θα γίνει;

Η προσπάθεια της Γεωργίας να καταλάβει την πρωτεύουσα της Νότιας Οσετίας Τσχινβάλι την Παρασκευή, όταν οι ξένοι ηγέτες ήταν συγκεντρωμένοι στο Πεκίνο, προκάλεσε τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας. Σύμφωνα με αναλυτές, η Ρωσία που μεταφέρει περισσότερα στρατεύματα στην περιοχή θα καθορίσει την κατάληξη, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα επιδιώξει να δώσει ένα καλό μάθημα στη Γεωργία. Σενάρια κάνουν λόγο για ενδεχόμενη προσάρτηση της Νότιας Οσετίας από τη Ρωσία, ενθάρρυνση των Αμπχαζίων για χρήση βίας ώστε να ασκηθούν μεγαλύτερες πιέσεις στον Σαακασβίλι, μεσολάβηση της Δύσης για εκεχειρία και έναρξη διαπραγματεύσεων.

[ ΓΝΩΜΗ ] Οι Γεωργιανοί θα έπρεπε να είναι ρεαλιστές


Οι πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ δεν παύουν να κλείνουν τους λογαριασμούς του σοβιετισμού. Η σημερινή διαμάχη στην Οσετία είναι μια ωρολογιακή βόμβα που άφησε ο Στάλιν όταν, με πρόσχημα ότι πολεμούσε τον «εθνικισμό» των μικρών λαών, χώρισε την περιοχή στα δύο: στη Βόρεια Οσετία, που προσαρτήθηκε στη Ρωσική Ομοσπονδία, και στη Νότια, που «δόθηκε» στη γενέτειρά του Γεωργία.

Από το 1991 οπότε διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους, οι Γεωργιανοί αντιμετώπισαν τρία αυτονομιστικά κινήματα. Η Αζαρία επέστρεψε – αναίμακτα- στη Γεωργία μετά την ανάληψη της προεδρίας από τον φιλοδυτικό Μιχαήλ Σαακασβίλι. Αντιθέτως, η Αμπχαζία έγινε σχεδόν ανεξάρτητη μετά τη βίαιη εκδίωξη 200.000 Γεωργιανών. Δεν έχει αναγνωριστεί από καμία χώρα, απολαμβάνει ωστόσο της πλήρους στήριξης της Μόσχας. Το ίδιο ισχύει και για τη Νότια Οσετία.

Ο Γεωργιανός πρόεδρος εκδήλωνε ανέκαθεν την πρόθεσή του να υπερασπίσει την «εδαφική ακεραιότητα» της χώρας του, προτείνοντας παράλληλα καθεστώς ευρείας αυτονομίας στη Νότια Οσετία. Το σχέδιο ναυάγησε. Ανεξαρτήτως ευθυνών στην πυροδότηση των τελευταίων εχθροπραξιών, η Ρωσία, η οποία διατηρεί «ειρηνευτικές δυνάμεις» και στη Νότια Οσετία και στην Αμπχαζία, έχει κάθε συμφέρον να εμποδίσει επίλυση της διαμάχης. Αυτά τα δύο «αποστήματα» της προσφέρουν έναν μοχλό πολιτικοστρατιωτικής πίεσης στη Γεωργία- πόσω μάλλον σε μια περίοδο κατά την οποία η Γεωργία θέλει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Από την πλευρά τους, οι Δυτικοί μοιάζουν ανήμποροι. Δεν έχουν σχεδόν κανένα τρόπο να πιέσουν τους Ρώσους, που μπορούν εύκολα να τους υπενθυμίσουν το προηγούμενο του Κοσόβου. Και αν μια μέρα αναγκάζονταν να επιλέξουν μεταξύ Μόσχας και Τιφλίδας, εύκολα φαντάζεται κανείς από ποια πλευρά θα έκλιναν. Ο ρεαλισμός θα έπρεπε να κάνει τους Γεωργιανούς να μην προκαλούν τους Ρώσους.

Τελευταία Νέα