Όσα διαδραματίζονται γύρω από τη ΔΕΗ τελευταία, δεν είναι είναι παρά το αποτέλεσμα όσων δεν έγιναν στην επιχείρηση τα τρία τελευταία χρόνια.

Έρχεται ο κ. Αθανασόπουλος και ζητάει υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια ηλεκτρικού, με το επιχείρημα ότι η εταιρεία πρέπει να χρηματοδοτήσει ένα γιγαντιαίο επενδυτικό πρόγραμμα, άνω των 10 δισ. ευρώ.

Μα, ακριβώς αυτό είναι το θέμα. Τα τρία τελευταία χρόνια έγιναν μηδενικές επενδύσεις σε νέες μονάδες, νέα ορυχεία, νέα κέντρα διανομής χαμηλής, μέσης και υψηλής τάσης.

Και πώς να γίνουν άλλωστε; Από το 2004 μέχρι το 2007, κάθε χρόνο άλλαζε το μάνατζμεντ στη ΔΕΗ. Το 2005, τοποθετήθηκε ο κ. Παλαιοκρασσάς. Τέλη του 2005 φεύγει ο κ. Παλαιοκρασσάς και αναλαμβάνει ο κ. Μανιατάκης, ο οποίος αποχωρεί αρχές του 2007 για να δώσει τη θέση του στον κ. Αθανασόπουλο.

Αλλά κι αυτός τι κάνει για να συγκρατήσει το κόστος;

Θέμα επίσης είναι η αναξιοκρατία και η κομματικοποίηση. Πέρυσι, οι διοικούντες ξήλωσαν τρία επίπεδα διοίκησης της ΔΕΗ, συνολικά 165 άτομα.

Πρόκειται για τα στελέχη που είχαν πάρει μια ζημιογόνο εταιρεία το 1999 και την έφτασαν να έχει κέρδη 500 εκατ. ευρώ το 2004. Δεν υπάρχει καμία επιχείρηση στον κόσμο που να μπορεί να επιβιώσει αν αντικαταστήσουν τρία επίπεδα διοίκησής της.

Είναι η τέλεια συνταγή για την καταστροφή της. Και αυτό ο κ. Αθανασόπουλος το γνωρίζει πολύ καλά από την πολύχρονη πείρα του ως επιτυχημένου μάνατζερ…