Kυβέρνηση σε χαμηλή πτήση

Το Μέγαρο Μαξίμου μπορεί να μεταδίδει στα MME βεβαιότητα και άνεση για τη

μακροημέρευση της κυβέρνησης Καραμανλή, όμως στο εσωτερικό της κυβέρνησης οι

αμφισβητήσεις αυξάνονται και οι δεύτερες σκέψεις πολλαπλασιάζονται.

Είναι η χαμηλή επίδοση της κυβέρνησης που γεννά τον προβληματισμό και τις

ανησυχίες. Όσοι επιχειρούν τον απολογισμό των δυόμισι ετών δεν βρίσκουν πολλά

να προβάλουν ως μεγάλα επιτεύγματα. Στις ιδιαίτερες συζητήσεις τους τα

κυβερνητικά στελέχη είναι αμήχανα, δεν είναι σε θέση να περιγράψουν πολλές

περιοχές προόδου, ούτε να μεταδώσουν χειροπιαστά αποτελέσματα.

Προσφάτως ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ. Σουφλιάς μετέδιδε σε συνομιλητές του πως η

επίδοση της κυβέρνησης είναι ασθενής. Εξέφραζε ανησυχία για την τύχη του Γ’

Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης, σημείωνε με θλίψη πως ο Μπαρόζο δεν θα προσφέρει

τη ζητούμενη παράταση ενός έτους για τη συμβολαιοποίηση των προγραμμάτων,

επέκρινε τους επιτελείς του υπουργείου Οικονομίας ότι δεν ενίσχυσαν τις

Περιφέρειες στο έργο της απορρόφησης των πόρων, ούτε επέμειναν σε πιο

συστηματική παρακολούθηση του έργου της Κοινωνίας της Πληροφορίας.

Ήλπιζε μόνο στη μεταφορά κονδυλίων στα δημόσια έργα και υπολόγιζε στη

διεύρυνση της κοινοτικής συμμετοχής στα έργα για τον περιορισμό των απωλειών,

οι οποίες κατά την εκτίμησή του δεν θα φθάσουν τα 4-5 δισ. ευρώ που προβλέπουν

οι κοινοτικοί, αλλά δεν θα είναι αμελητέες.

Προφανώς θα ξεπεράσουν τα 2 δισ. ευρώ και βεβαίως δεν θα είναι ευχερής η

δικαιολόγησή τους, όσο και αν οι κυβερνητικοί παράγοντες επιχειρήσουν να

μεταφέρουν, όπως συνηθίζουν, την ευθύνη στο ΠΑΣΟΚ.

«Μεταρρυθμίσεις». Αλλά και πέραν αυτών πολλοί προβληματίζονται στην

κυβέρνηση για την κατάσταση του τομέα της υγείας, για όσα ανεπαρκή

καταγράφονται στον χώρο της παιδείας, για τις θέσεις εργασίας που δεν

αυξάνονται, για την αμφιλεγόμενη και εν πολλοίς αμφισβητούμενη εξυγίανση των

δημόσιων οικονομικών, για την αδυναμία ενίσχυσης των αγροτών, των

χαμηλοσυνταξιούχων και των ασθενέστερων μισθωτών και βεβαίως για το ναυάγιο

της ακτοπλοΐας και τις μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλθηκαν αλλά μηδέποτε

εφαρμόστηκαν.

Αν οι πολίτες είχαν την ευκαιρία να ακούσουν τον Μιχάλη Λιάπη στις ιδιωτικές

συνομιλίες θα δικαίωναν και τους πιο ακραίους της αντιπολίτευσης και αν ακόμη

ήταν σε θέση να παρακολουθήσουν τις μεταδιδόμενες αγωνίες των νεοδημοκρατών

βουλευτών στο Κοινοβούλιο θα ένιωθαν την απόσταση ανάμεσα στο δημόσιο λόγο και

στην πραγματικότητα.

«H κυβέρνηση είναι κακή, δεν έχει χειροπιαστό έργο να παρουσιάσει, αλλά

διασώζεται επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει υποστεί απίστευτη φθορά, η οποία αδικεί το

έργο και την προσφορά του», αναγνώριζε προσφάτως κυβερνητικό στέλεχος σε μια

κρίση ειλικρίνειας.

Όμως αυτή η αντίληψη καταδίκης, που όντως δείχνει να έχει επικρατήσει στην

ελληνική κοινωνία και κατά τα φαινόμενα είναι αυτή που δεν επιτρέπει στον

Γιώργο Παπανδρέου να ανακάμψει ό,τι και αν κάνει, όσο και αν ξεπεράσει τις

δικές του αδυναμίες, μπορεί να αναιρεθεί. Ένα γεγονός και μόνο είναι ικανό να

αναδείξει στον μέγιστο βαθμό τις κυβερνητικές ανεπάρκειες και να αναδείξει στα

πραγματικά μεγέθη την υποεκτιμημένη σήμερα προσφορά του κόμματος της

αξιωματικής αντιπολίτευσης. H ανησυχία αυτή πάντα υπάρχει στο νεοδημοκρατικό

στρατόπεδο.

Όμως για την ώρα οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει

τις επόμενες εκλογές, αλλά παρά ταύτα δεν ελπίζουν ότι πολλά θα αλλάξουν.

Μάχες διαδοχής. Τα σενάρια της επομένης των επόμενων εκλογών

παραπέμπουν σε μάχες διαδοχής. Όπως πολλά εκ των νεοδημοκρατικών στελεχών

μεταδίδουν, ο Κώστας Καραμανλής, στον βαθμό που θα κερδίσει τις επόμενες

εκλογές, θα μεταδώσει από την αρχή της νέας θητείας του πως δεν θα διεκδικήσει

ξανά την πρωθυπουργία. Κατά τα λεγόμενα στενών συνεργατών του θα αφοσιωθεί στα

της υστεροφημίας του, θα προκρίνει συγκεκριμένους στόχους ικανούς να

καταστήσουν ευκρινή την οκταετία του στον ιστορικό του μέλλοντος και θα είναι

εκείνος που με τη στάση του πρώτος θα δώσει το σήμα έναρξης των διαδικασιών

της διαδοχής.

Κατά τους σεναριολογούντες από την επομένη των προσεχών εκλογών η κυβέρνηση

και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας θα μεταβληθούν στην κυριολεξία σε αρένες,

στις οποίες θα διαγκωνίζονται η θεωρούμενη ως έχουσα το προβάδισμα Ντόρα

Μπακογιάννη, ο πάντα φιλόδοξος Γιώργος Αλογοσκούφης, ο δηλώσας δελφίνος στον

ίδιο τον Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος και

πιθανώς ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος θα έχει μέχρι τότε βρει τρόπο να

πλασαριστεί στα ηγετικά κλιμάκια του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.

Όσοι προβληματίζονται με τη σημερινή κυβερνητική επίδοση της Νέας Δημοκρατίας,

προφανώς φαντάζονται με όρους απόλυτης ακυβερνησίας την επόμενη τετραετία, αν

αυτή προκύψει. Πρόκειται προφανώς περί δυστυχούς σεναρίου για τη χώρα και τους

πολίτες της.

Θα είναι δε ακόμη χειρότερο, επειδή στην περίπτωση που, παρά τον πενιχρό

απολογισμό, επιβεβαιωθεί η νεοδημοκρατική νίκη, θα παρασυρθεί και το κόμμα της

αξιωματικής αντιπολίτευσης σε κύκλο αναζητήσεων και διαδικασιών διαδοχής.

Στην περίπτωση αυτή η πολιτική κατάσταση θα βυθιστεί στην κυριολεξία σε έναν

καθολικά εσωστρεφή πόλεμο διαδοχής, σε χρόνους ιδιαίτερους και ξεχωριστούς, σε

στιγμές που πιθανώς θα χρειάζεται προσπάθεια διαρκείας για την αναγέννηση και

ανασυγκρότηση της οικονομίας και της χώρας ολόκληρης.

Ίσως είναι πρόωρο να σεναριολογεί κανείς με τέτοιον τρόπο. Όμως το παίγνιο της

πολιτικής αυτές τις προοπτικές μεταδίδει και κανείς δεν δικαιούται να

αποδιώχνει σενάρια, απλώς επειδή φαντάζουν μελαγχολικά.