H επιστροφή των 270 ευρώ που δικαιούνταν φέτος από την Εφορία δεν έφτασε
ποτέ στα χέρια του κ. Γιώργου Μινάρδου. Αντ’ αυτής καλείται να πληρώσει 1.130
ευρώ για τροχαία παράβαση που δεν διέπραξε ποτέ. Επειδή πολύ απλά δεν είναι
κάτοχος αυτοκινήτου.
|
| «Καλούμαι να πληρώσω μια τροχαία παράβαση, ενώ δεν είχα ποτέ αυτοκίνητο. Πρόκειται για καθαρή αυθαιρεσία του οικονομικού εφόρου», λέει ο Γιώργος Μινάρδος που έπεσε θύμα της γραφειοκρατίας
|
Το κυνήγι που έχει εξαπολύσει η Εφορία για την είσπραξη όσο το δυνατόν
περισσότερων εσόδων σε συνδυασμό με το περίφημο «τέρας της γραφειοκρατίας»
οδήγησε στην περιπέτεια του κ. Μινάρδου. Στο πρόσωπό του πολλοί από τους
Έλληνες πολίτες θα αναγνωρίσουν τη δική τους «οδύσσεια», όταν πρόκειται για
τις συναλλαγές με δημόσιες υπηρεσίες και υπουργεία. Είναι αυτές οι περιπτώσεις
στις οποίες το κλισέ «το κράτος στην υπηρεσία του πολίτη» πάει περίπατο.
«Τον προηγούμενο μήνα πήγα στην Οικονομική Εφορία Δάφνης, επειδή είχε αργήσει
το εκκαθαριστικό μου σημείωμα. Αναζήτησαν την περίπτωσή μου στο Τμήμα Εσόδων
και όταν βρήκαν το ποσό επιστροφής των 270 ευρώ, μου ανακοίνωσαν ότι τα
χρήματα πρέπει να παρακρατηθούν λόγω συμψηφισμού. Αναρωτήθηκα ποιος είναι
αυτός ο συμψηφισμός. Και τότε άκουσα έκπληκτος ότι χρωστάω κι από πάνω: μου
είχε καταλογιστεί ένα χρέος 1.400 ευρώ εξαιτίας μιας τροχαίας παράβασης πριν
από τρία χρόνια. Μόνο που ποτέ δεν είχα αυτοκίνητο λόγω μιας πάθησης στα
μάτια», εξηγεί ο κ. Μινάρδος. Το ακόμη πιο παράδοξο για τον 46χρονο υπάλληλο
του υπουργείου Απασχόλησης ήταν ότι δεν του εστάλη ποτέ πριν το φύλλο ατομικής
ειδοποίησης για εξόφληση χρέους από την Εφορία, όπως συμβαίνει σε ανάλογες
περιπτώσεις.
Ο… γολγοθάς
H πρώτη ημέρα της ταλαιπωρίας ήταν φυσικά μόνο η αρχή. «Την επομένη
επισκέφτηκα το Πταισματοδικείο Αθηνών, καθώς – όπως νόμιζα – εκκρεμούσε εις
βάρος μου καταδικαστική απόφαση για τροχαία παράβαση. Εκεί ήρθα αντιμέτωπος με
το κωμικό πρόσωπο της γραφειοκρατίας. Όταν ο υπάλληλος διάβασε τα υποτιθέμενα
στοιχεία μου, αντιλήφτηκα πως ο παραβάτης είχε ίδιο ονοματεπώνυμο με το δικό
μου, αλλά διαφορετικό μητρώνυμο. Πρόκειται για τον Γεώργιο Μινάρδο του
Νικηφόρου και της Ευλαλίας. Το όνομα της μητέρας μου είναι Ευαγγελία. Όπως
καταλαβαίνετε, κλήθηκα να πληρώσω ένα χρέος λόγω συνωνυμίας. Αργότερα έμαθα
ότι στους χρηματικούς καταλόγους της Εφορίας δεν καταγράφονται μητρώνυμα».
Σύμφωνα με τον καταγγέλλοντα, στην καταδικαστική απόφαση που πήρε στα χέρια
του – με εντολή του πταισματοδίκη – δεν υπήρχε πουθενά ο αριθμός αστυνομικής
ταυτότητας του πραγματικού παραβάτη. Όπως αναφέρεται μάλιστα πρόκειται για
οδηγό αυτοκινήτου το οποίο δεν ήταν ασφαλισμένο σε καμία ασφαλιστική εταιρεία.
Δεν επιτρεπόταν να καταθέσει αίτηση αναίρεσης
H MONH διέξοδος που απέμενε στον παθόντα ήταν η αίτηση αναίρεσης. Πολύ
γρήγορα ανακάλυψε ωστόσο ότι και σ’ αυτήν την περίπτωση ο νόμος δεν ήταν με το
μέρος του: «Ο πταισματοδίκης μού εξήγησε ότι χωρίς εξουσιοδότηση από το άτομο
που διέπραξε την παράβαση δεν μπορούσα να προχωρήσω σε αίτηση ακύρωσης. H
σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, όμως, είναι ένα άλλο γεγονός: ο πραγματικός
παραβάτης έχει κλητευθεί για να πάει στο δικαστήριο, αλλά η δηλωμένη διεύθυνση
κατοικίας του είναι ανύπαρκτη. Εγώ για να είμαι καλυμμένος ζήτησα βεβαίωση απ’
τον Δήμο Υμηττού, που αναφερόταν ως τόπος κατοικίας. Για να μάθω τελικά ότι η
Υψηλάντου 34 – η διεύθυνση που σας έλεγα – δεν υπάρχει πουθενά».
Επιμύθιο; H παραπάνω υπόθεση μπορεί να μην έχει άμεσο αρνητικό αποτέλεσμα για
τον παθόντα, εφόσον η απαίτηση της Εφορίας είναι ανίσχυρη πλέον σε οποιοδήποτε
δικαστήριο. Αποδεικνύει όμως ότι ο Συνήγορος του Πολίτη θα έχει πολλή δουλειά
και στο μέλλον.
