Αναζήτηση
|
|
ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ
Το κιτς, το δήθεν χλιδάτο και η μεγέθυνση του ασήμαντου είναι αυτά που
ενοχλούν στην τηλεόραση, λέει ο Γιώργος Παπαστεφάνου, ο μουσικός παραγωγός με
τη βελούδινη φωνή. Τον τιμά η EPT σήμερα το βράδυ Τρίτη 19 Απριλίου στον
πολυχώρο «Αθηναΐς» (ώρα 21.00, Καστοριάς 34, Αθήνα) για τα 45 χρόνια της
ραδιοφωνικής και τηλεοπτικής παρουσίας και προσφοράς του.
«Καλησπέρα, κύριε Έντισον»! Το νοσταλγείτε;
Όχι! Ο κύκλος έκλεισε το 1993, ύστερα από δεκαεξήμισι χρόνια, όταν μετακόμισα
στον Σκάι. Τώρα υπάρχει το «Ράδιο Νοσταλγία», τις Κυριακές στο Δεύτερο και
στους 9,58 του P. Στ. Μακεδονίας.
Πόσο ακούγονται σήμερα τα παλιά τραγούδια;
Το λαϊκό τραγούδι και το έντεχνο γενικώς ακούγονται. Όμως το λεγόμενο
«ελαφρό», αν και έχει δώσει κι αυτό εξαιρετικά δείγματα, παραμένει στα
αζήτητα.
«Οι φίλοι μου»…
Σε σκηνοθεσία Δάφνης Τζαφέρη. Αν και κερδίσαμε το βραβείο καλύτερης
τηλεοπτικής μουσικής εκπομπής το 2002 – το τρίτο της συλλογής μου – μπήκε και
σ’ αυτή τη σειρά η λέξη τέλος.
Θυμηθείτε κάτι από το «Άσπρο μαύρο»…
H ρομαντική εποχή της τηλεόρασης, οι δυσκολίες πολλές, ο ενθουσιασμός μεγάλος.
Κάναμε πράγματα που και για μας ήταν πρωτόγνωρα.
Ραδιόφωνο ή τηλεόραση;
Το ραδιόφωνο για να παίζω, η τηλεόραση για να μετράω τις δυνάμεις μου. Είναι
πολύ δύσκολο είδος η τηλεόραση, όπως τη βλέπω εγώ. Εκτός από φαντασία,
γνώσεις, μνήμη, αισθητική, ψάξιμο, θέλει και γερά νεύρα.
H πρώτη επαφή με το μικρόφωνο;
Δεκαπέντε χρόνων στους «Ιπτάμενους δίσκους» του αγαπημένου Γιώργου Οικονομίδη.
Είχα απαντήσει στις 4 ερωτήσεις και είχα κερδίσει 40 δραχμές. Πρώτη
επαγγελματική επαφή, το 1962. Από το τρακ μού είχε κοπεί η αναπνοή.
Πόσο αθώες ήταν οι εποχές στο Ζάππειο και στον σταθμό των Ενόπλων;
Υπήρχε φιλότιμο και αυτοθυσία. Ο εθελοντισμός ανθούσε. Τα ωραιότερα πράγματα
γίνονταν σχεδόν χωρίς αμοιβή και πέρα από ωράρια.
Το πρώτο τραγούδι που γράψατε;
«Μια αγάπη για το καλοκαίρι», το 1964, στο αμφιθέατρο της Νομικής, σε μια
βαρετή παράδοση του καθηγητή Ράμμου. Κάπως έτσι ξεκίνησε το Νέο Κύμα.
Συνδεθήκατε με το Νέο Κύμα…
Ο Αλέκος Πατσιφάς πίστευε πολύ σ’ εμένα. Εγώ του πήγα τους Γιάννη Σπανό,
Αρλέτα, Χωματά, εγώ του πρότεινα τα «αρχοντορεμπέτικα» της Βίκυς Μοσχολιού.
Για 13 χρόνια ήμουν ο παραγωγός και η φωνή των εκπομπών της Λύρα.
Οι μπουάτ τι ρόλο έπαιξαν στην εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού;
Ήταν φυτώρια νέων ταλέντων. Οι χώροι όπου όλοι, σαν μια παρέα, τραγουδούσαμε.
Σε ποιο δρόμο βαδίζει σήμερα το τραγούδι;
Εμπορικό, ελεγχόμενο από πολυεθνικές.
Πιστεύετε πως μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η κρίση;
Θέλω να το πιστεύω.
Τι σας έχει σημαδέψει από τη δεκαετία ’60-’70;
Τα πάντα! Και τα καλά και τα κακά. Από τα δυσάρεστα δεν ξεπήδησε το πολιτικό
τραγούδι και το τραγούδι διαμαρτυρίας;
Ποια από τις προσωπικότητες που γνωρίσατε σας εντυπωσίασε πιο πολύ;
A, είναι τόσες πολλές! Ελληνικές, διεθνείς, απ’ όλους τους χώρους. Πάντως, από
παιδί με γοήτευε η Μελίνα.
H γνώμη σας για «Fame stories»;
Χαβαλές να γίνεται!
Πώς κρίνετε τη συμμετοχή σημαντικών τραγουδιστών σ’ αυτή τη διοργάνωση;
Είναι δύσκολο ν’ αντισταθείς στην τηλεθέαση.
H Έλενα Παπαρίζου…
Αυτό που της ζητήθηκε το κάνει εξαιρετικά! Της εύχομαι καλή επιτυχία.
Τι σας ενοχλεί αυτή την εποχή στην τηλεόραση;
Το κιτς. Το δήθεν χλιδάτο. H μεγέθυνση του ασήμαντου. Τα παράθυρα. Οι
αναλύσεις. H φλυαρία των ρεπόρτερ. Ευτυχώς η Κρατική Τηλεόραση ακόμη
αντιστέκεται.
H πιο σημαντική σας ανάμνηση;
Το τηλεφώνημα της Φραγκίσκης Καρόρη, που μου άνοιξε τον δρόμο για το
ραδιόφωνο, 11 Φεβρουαρίου 1960.
Πώς νιώθετε για την τιμητική βραδιά από την EPT;
Συγκινημένος και… αμήχανος. Ντρέπομαι που θα βρεθώ στο επίκεντρο. Τους
ευχαριστώ όμως όλους για την τιμή που μου κάνουν, αρχίζοντας από τον Αντώνη
Ανδρικάκη και τη Μαργαρίτα Μυτιληναίου, οι οποίοι το σκέφθηκαν.
