Το κείμενο αυτό…

… είναι σαν να γράφτηκε με τη γραφίδα ενός υπαρκτού ανθρώπου, ας τον πούμε

Στάνλεϊ Μπινγκ, που διευθύνει μια υπαρκτή και μεγάλη επιχείρηση και που θέλησε

να διηγηθεί – στο περιοδικό «Φόρτσουν» – τη θλιβερή ιστορία του δόκτορα Χένρι

Τζέκιλ, ο οποίος έγινε διαβόητος για τις συμφορές που έφερε στην πολιτισμένη

Οικονομία. Όταν τον πρωτογνώρισε, ο δόκτωρ Τζέκιλ ήταν ένας σεβαστός

επιστήμονας που ενδιαφερόταν για το Χρηματιστήριο. Πίστευε πως με τη σωστή

έρευνα και μελέτη μπορούσε κανείς να κερδίσει από την Οικονομία.

Στα 1990…

… όμως, οι έρευνές του τον πήγαν σε βαθιά και βρώμικα νερά. Ο Στάνλεϊ Μπινγκ

θυμάται μια νύχτα που τον επισκέφθηκε στο εργαστήριό του. Ήταν σκοτάδι και

είχε καταιγίδα. Τον βρήκε ανάμεσα στα χαρτιά του, με τα μαλλιά ανακατεμένα και

μια τρελή έκφραση στα μάτια. «Ανακάλυψα το μυστικό του πλούτου!», ξεφώνισε

ανεμίζοντας ένα χαρτί με τη μετοχή μιας εταιρείας που έπλενε σκυλιά κατ’

οίκον. «Δες πώς έγινες, άνθρωπέ μου!», του είπε ο Στάνλεϊ Μπινγκ. «Έχεις

ξεφύγει από τα όρια της Φύσης». Κάγχασε φιλικά και τον έσπρωξε έξω. Τότε ήταν,

στα τέλη εκείνης της ταραγμένης δεκαετίας, που ένα μοχθηρό και ζαρωμένο

ανθρωποειδές που του έτρεχαν τα σάλια άρχισε να συχνάζει στα ιδρύματα που

υπηρετούν τις καπιταλιστικές τάξεις. Εκεί που οι άλλοι σέβονταν την επιβλητική

φύση του Χρηματιστηρίου, αυτό το σκοτεινό πλάσμα ασεβούσε απέναντί του πέρα

από κάθε λογική.

Το τέρας…

… κάτι στον τρόπο που έσερνε τα πόδια του, το ένα πιο κοντό από το άλλο,

θύμισε στον Στάνλεϊ Μπινγκ τον διακεκριμένο δόκτορα. Μια νύχτα το ακολούθησε

και πράγματι βρέθηκε στο κατώφλι του φίλου του. Η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη. Μια

σάπια αποφορά έβγαινε από το εργαστήριο. Ο Στάνλεϊ Μπινγκ έχωσε μέσα το κεφάλι

του και είδε τον φίλο του σκυμμένο στο κομπιούτερ του. «Πλησίασε, Μπινγκ», του

είπε. «Δες εδώ. Προχθές, 300 μονάδες πάνω. Ο πληθωρισμός δεν μας ανησυχεί.

Μερικές εταιρείες επιστρέφουν στα κέρδη. Πόλεμος στο Ιράκ. Είναι αυτά κίνδυνοι

ή ευκαιρίες για κέρδη; Ποιος ξέρει».

Στάθηκε…

… στα πόδια του και εκείνη την ώρα σαν να ξεσκίστηκαν οι ουρανοί από μια

αστραπή. Μπροστά στον Στάνλεϊ Μπινγκ δεν στεκόταν τώρα ο φίλος του, αλλά ένα

τέρας με τριχωτή μύτη που τρανταζόταν στα γέλια. «Χα, χα, χα! Η μεταμόρφωσή

μου ολοκληρώθηκε. Είμαι ο μίστερ Επενδυτής. Ξέρω μονάχα ό,τι άκουσα πριν από

πέντε λεπτά. Τη μια στιγμή έχω εμπιστοσύνη. Την άλλη καθόλου. Τη μια μέρα

οδηγώ το Χρηματιστήριο στα κέρδη και την άλλη στο χάος. Εγώ το ελέγχω. Χα, χα,

χα!». Ο Στάνλεϊ Μπινγκ βγήκε σκοντάφτοντας μέσα στη νύχτα. Έκτοτε δεν ξαναείδε

το πλάσμα. Μα, παρατηρώντας το Χρηματιστήριο, είναι βέβαιος πως βρίσκεται

ακόμη κάπου εκεί. Και το χειρότερο: ο Στάνλεϊ Μπινγκ νιώθει ασυναίσθητα πως το

τέρας δεν είναι μόνο.

Τελευταία Νέα