Αναζήτηση
Στην Τουρκία έγινε ένα πραξικόπημα των πολιτών. Οι παραδοσιακοί πολιτικοί και
η παραδοσιακή πολιτική δέχθηκαν ένα ράπισμα από τον λαό. Ο σεισμός άρχισε και
αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Αν θα υπάρξουν μετασεισμοί, θα εξαρτηθεί
από τη στάση που θα τηρήσει το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ).
Πρόκειται για μια εξέγερση των φτωχών, των παραγκωνισμένων, των σιωπηλών, των
εξαθλιωμένων που είναι οργισμένοι με το κράτος. Πρόκειται για μια λαϊκή
εξέγερση, για την κατάρρευση ενός συστήματος 75 ετών. Αυτή την εξέλιξη δεν
πρέπει να την πάρουμε αψήφιστα. Πρέπει να δώσει αφορμή στους γραφειοκράτες,
τους στρατιωτικούς και σε όλους εμάς για να σκεφτούμε. Πρέπει να τρομάξει τους
κύκλους της κοσμικής εξουσίας. Άξιζε το ΑΚΡ τη νίκη με τις πολιτικές που
παρουσίασε; Πιστεύω πως όχι. Όμως έγινε το σύμβολο της επιθυμίας για αλλαγή.
Ας ρίξουμε τώρα μια ματιά στους χαμένους. Έπεσαν θύματα του εκλογικού νόμου
που ψήφισαν οι ίδιοι, με το απαγορευτικό όριο του δέκα τοις εκατό. Γι’ αυτό
είναι άξιοι της τύχης τους. Γιατί η νίκη του ΑΚΡ ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες;
Δεν μπορούμε να πούμε ότι όλες οι ψήφοι που έλαβε προήλθαν από τους οπαδούς
του προηγούμενου ισλαμικού Κόμματος της Ευημερίας ή από θρησκευτικούς κύκλους.
Οι μισές ψήφοι του ήταν «ψήφοι διαμαρτυρίας». Εκείνοι που ήταν οργισμένοι με
το κράτος, που είχαν χάσει τις δουλειές τους, που είχαν εξαθλιωθεί και που
απεχθάνονταν τον τρόπο με τον οποίο κυβερνιόταν η χώρα, ψήφισαν το ΑΚΡ. Γι’
αυτό δεν θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ΑΚΡ έτσι όπως είχαμε αντιμετωπίσει το
Κόμμα της Ευημερίας στο παρελθόν. Αν αρχίσουμε να υπονομεύουμε το ΑΚΡ από
τώρα, θα είναι σφάλμα. Πρέπει να του δώσουμε χρόνο, να δούμε τι θα κάνει και
να πράξουμε αναλόγως. Από τη μεριά του, το ΑΚΡ πρέπει να φανεί προσεκτικό. Η
ευκαιρία που έχει είναι μεγάλη. Μια τέτοια ευκαιρία είχε χάσει ο Ερμπακάν με
το Κόμμα της Ευημερίας, εξαιτίας των ισχυρών πιέσεων που είχαν ασκηθεί από
τους κοσμικούς κύκλους. Το ΑΚΡ δεν πρέπει να επαναλάβει τα λάθη του. Δεν
πρέπει να εκμεταλλευθεί τη θρησκεία ή να ξεδιπλώσει τη σημαία της «τζιχάντ» ή
να σηκώσει τζαμί στην πλατεία Ταξίμ. Το θέμα που έχει προτεραιότητα είναι η
πείνα του λαού και όχι η μαντίλα.
Το σχόλιο του Mehmet Ali Birand δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Turkish
Daily News».
