Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
Ο Παντ. Γλάρος, σμήναρχος ε.α., Λυσάνδρου 12, Κ. Ηλιούπολη, γράφει:
«Καθώς περνούν τα χρόνια και ξεκαθαρίζουν καταστάσεις θα πρέπει να πούμε τα
πράγματα με τ’ όνομά τους, αρκετό αίμα έχει χυθεί, καθώς και μουγκαμάρα. Λόγω
«αδρανείας» ακόμα, μερικοί θα σου πουν: έλα τώρα, τι τα θέλεις τέτοια
πράγματα… Όμως η έρμη η μάζα, που πέρασε μέσα από τις συμπληγάδες αυτές,
έτσι για την τιμή των όπλων, ας πει κι αυτή τον καημό της, σημαίνοντας…
Οι χειρισταί λοιπόν ξεκινούν από ένα ποσοστό λεβεντιάς του συνόλου των και
συνεχίζουν απρόσκοπτα χωρίς υπεκφυγές μπροστά στον κίνδυνο. Απαραίτητη
προϋπόθεση ο πολεμικός τύπος αεροσκάφους που πέταξαν και τα χρόνια υπηρεσίας
σε αυτόν, διότι εδώ βρωμάει μπαρούτι… διά τους έχοντας… ευαίσθητη όσφρηση!
Εδώ οι λεβέντες αυτοί παίρνουν την καταξίωση και δεν τους ενδιαφέρουν τα
«άλλα».
Όμως οι πολιτικές καταστάσεις δεν μπορούν να πιάσουν το πυρακτωμένο αυτό και
αληθινό εργαλείο και μέσω άλλων ποσοστών επιλέγουν… γαντοφορεμένους για να
μην καούν τα χέρια τους! Είναι οι «αξιωματικοί» οι γαντοφορεμένοι και
σιδερωμένοι της τυπικότητας και της «πειθαρχίας» καρεκλοκένταυροι και
οσφυοκάμπτες! Συνήθως φοβούνται, και το αεροπλάνο, προσόν της στρατολόγησής
τους, δεν τους ενδιαφέρει. Το παραμύθι ότι κινδυνεύει η Πατρίς, ακούγονται
πολλά για το πόσο την σώσαμε…
Τον ηγέτη που προέρχεται μέσα από τη φωτιά της πίστας και είναι λόγω γνώσης
και ψυχής μέσα στο αντικείμενό του τον αποδυνάμωσαν, τον αλλοίωσαν, δεν τον
άφησαν να κάνει τη δουλειά του όπως πρέπει, παλικαρίσια. Αν τύχει και πάτε σε
κανένα πανηγύρι που ακόμα σώζει την παλιά λεβεντιά θα με θυμηθείτε… Αλήθεια,
καμιά φορά ντρέπομαι όταν θυμάμαι την ευθυνόφοβη και υπάκουη εξουσία. Για τα
πανηγύρια…».
Ο Κ. Βουζιανάς, Καραϊσκάκη 1, Θεσσαλονίκη, γράφει:
«Σε κάποιο σταυρόλεξο εζητείτο το όνομα του στρατιώτη που αυτοκτόνησε από την
Ακρόπολη, τυλιγμένος με την ελληνική σημαία, μόλις μπήκαν οι Ναζί στην Αθήνα
(27/4/41). Συμπληρώνοντας το σταυρόλεξο, βρήκα το επώνυμο: Κουκκίδης.
Έψαξα εγκυκλοπαίδειες και ιστορίες, για να βρω και το μικρό όνομα του
στρατιώτη, αλλά εις μάτην. Θα παρακαλούσα θερμά, όποιος το γνωρίζει, ας το
σημειώσει σε γράμμα προς τις «Ματιές» για να μάθουμε ποιο είναι αυτό το
παλικάρι, που πνίγηκε στην ανωνυμία».
