Το μπάσκετ για τον Έλληνα φίλαθλο ήταν ό,τι η ερωμένη για τον παντρεμένο. Ό,τι

δεν του πρόσφερε η σύζυγος (δηλαδή το… ποδόσφαιρο), έψαχνε να το βρει στο

παιχνίδι με την πορτοκαλί μπάλα ­ και η ερωμένη ήταν πάντα εκεί πρόθυμη να του

ικανοποιήσει τα πιο τρελά όνειρα. Σε μια περίοδο θεαματικής πτώσης του

ποδοσφαίρου, το μπάσκετ προσπάθησε και πέτυχε να καλύψει ένα τεράστιο κενό. Οι

επιτυχίες της εθνικής ομάδας διαδέχονταν η μία την άλλη, ενώ και σε συλλογικό

επίπεδο τα πράγματα δεν πήγαιναν και άσχημα με διακρίσεις στην Ευρώπη και

Αμερικανούς αθλητές να προτιμούν τα «ελληνικά δολάρια» από τη λάμψη του ΝΒΑ.

Άλλωστε, είναι γνωστό. Την περίοδο που ο Παναθηναϊκός με τον Γιώργο

Βαρδινογιάννη σάρωνε στο ποδόσφαιρο, ο Σωκράτης Κόκκαλης έστηνε την κόκκινη

αυτοκρατορία στο μπάσκετ. Και τώρα που ο Ολυμπιακός κατακτά τέσσερις

συνεχόμενες φορές το Πρωτάθλημα, ο Παύλος Γιαννακόπουλος κερνάει χαρά τους

φίλους του Παναθηναϊκού.

Το μπάσκετ δεν πρόσεξε και έπεσε στην παγίδα. Άπειρο και με συμπεριφορά

αρχοντοχωριάτη, φανέρωσε όλα τα ελαττώματα του νεόπλουτου Έλληνα. Υπεροψία,

αλαζονεία, αλλά και ανόητες προκλήσεις άρχισαν να ενοχλούν. Στην οδήγηση προς

την τράπεζα ξέχασαν ότι στα πανάκριβα καμπριολέ αυτοκίνητά τους υπάρχει το

φρένο και πάταγαν μόνο γκάζι.

Η ερωμένη θέλησε να πάρει τη θέση της συζύγου και αυτό ήταν το ολέθριο λάθος

της. Το μπάσκετ μοιάζει πια με δωμάτιο φτηνού ξενοδοχείου, όπου αργοπεθαίνουν

οι γλόμποι, ενώ η ταπετσαρία είναι ήδη νεκρή. Και το χειρότερο; Τα όνειρα, η

φαντασία και οι αγαθές προθέσεις πραγματικά άξιων ανδρών φαίνεται ότι

αντικαθίστανται από βιαστικούς φτωχούς, οι οποίοι θεωρούν ότι η καύτρα του

πούρου είκοσι πόντων από τα ανέραστα χείλη αυτόματα τούς μετατρέπει σε κάτι

που ούτε ήταν μα ούτε και πρόκειται να γίνουν. Άρχοντες. Άρχοντες στη σκέψη,

στα αισθήματα και τα οράματα.