Βλέποντας καθημερινά στα διαλείμματα τα παιδιά να τρέχουν –είμαι δάσκαλος στο επάγγελμα –σκέφτομαι πως ίσως το τρέξιμο, ως ενασχόληση, για μας τους ερασιτέχνες δρομείς είναι η φυσική συνέχεια του παιχνιδιού. Ναι, για τον δρομέα το τρέξιμο είναι μια μορφή παιχνιδιού. Θα ήθελα, εδώ, να διαχωρίσω τον επαγγελματία αθλητή δρομέα από τον αθλούμενο, κατηγορία στην οποία ανήκω.

Θα έλεγα πως πάντα με θυμάμαι να τρέχω. Ως παιδί στη φύση, στα χωράφια, στους δρόμους του χωριού μου, στους σχολικούς αγώνες. Θυμάμαι την αίσθηση ελευθερίας που ένιωθα καθώς και την αντίσταση του αέρα τρέχοντας στους δρόμους του χωριού μου, όχι με σκοπό ή συγκεκριμένο στόχο. Ετσι απλά, από χαρά και ικανοποίηση, σαν ένα ον που απολαμβάνει τα αγαθά της πλάσης. Στα φοιτητικά μου χρόνια στη Θεσσαλονίκη, ευτύχησα να έχω προπονητή για μια σεζόν τον Γκιούλα Αντάλ από την Ουγγαρία που μαζί με τον επίσης Ούγγρο Μίχαλι Ιγκλόι θεωρούνταν κορυφαίοι ξένοι προπονητές στίβου. Εμαθα από αυτόν να τρέχω σωστά και εξαιτίας του έγινα δρομέας. Εκτοτε κρατώ αυτή τη συνήθεια της άσκησης –με κάποιες μικρές διακοπές –ελπίζω για πάντα!

Οι λόγοι που τρέχω είναι πάρα πολλοί και κοινοί σε όλους τους δρομείς, φαντάζομαι. Νιώθω το σώμα μου σε πλήρη λειτουργία, το πνεύμα μου διαυγές, τη σκέψη μου να επεξεργάζεται τα προβλήματα με θετική ματιά. Ακόμα, όταν είμαι δύσθυμος και η απόφαση για προπόνηση είναι δύσκολη και πιέζω τον εαυτό μου να μην ενδώσει στη ραστώνη, μετά την προπόνηση όλα έχουν αλλάξει. Μεταμόρφωση! Το τρέξιμο λειτούργησε ως το καλύτερο καταπραϋντικό! Ποτέ δεν μετάνιωσα που πήγα για προπόνηση! Επίσης μαθαίνω τα όριά μου, συμφιλιώνομαι με τον εαυτό μου, τον αποδέχομαι, μεγαλώνει η αυτοπεποίθησή μου και γενικώς αυτή η ενασχόληση με οδηγεί σε αυτογνωσία. Γίνομαι κοινωνικός αποκτώντας καινούργιους φίλους όταν τρέχουμε μαζί. Δεν είναι το τρέξιμο ένα μοναχικό άθλημα, όπως ισχυρίζονται πολλοί. Θα έλεγα το αντίθετο: είναι ένα άθλημα παρεΐστικο. Θα έλεγα πως το τρέξιμο είναι ένα μεγάλο μυστικό ζωής. Μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.

Προπονούμαι συνήθως στο Αλσος της Νέας Σμύρνης και στο αθλητικό κέντρο του Αγίου Κοσμά. Είμαι μέλος του ΣΑΦΑΝΣ από το 2006 και τα τελευταία χρόνια με την ιδιότητα του προέδρου του συλλόγου. Συμμετέχω σε 10 – 15 αγώνες τον χρόνο ανά την Ελλάδα, με σημείο αναφοράς τον Μαραθώνιο της Αθήνας, τον Αυθεντικό όπως μετονομάστηκε. Κάθε Νοέμβριο περιμένω αυτή τη στιγμή και η προετοιμασία με ενεργοποιεί. Εχω τερματίσει επιτυχώς έντεκα συνεχόμενες φορές τη δύσκολη αυτή διαδρομή που κουβαλάει τόση ιστορία, με καλύτερη επίδοση 3:12:00 το 2011. Μια καλή επίδοση πάντα κολακεύει τον καθένα, αλλά δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Η συμμετοχή και ο τερματισμός έχουν περισσότερη σημασία. Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε αθλούμενοι και όχι αθλητές. Εχω τρέξει δύο Μαραθωνίους βουνού, της Οίτης και του Ολύμπου, έναν αγώνα 50 χλμ. και πολλούς αγώνες μικρότερης απόστασης. Η μαραθώνια απόσταση είναι η αγαπημένη μου.

Την Κυριακή 21 Μαΐου και ώρα 9.30 π.μ. ο ΣΑΦΑΝΣ διοργανώνει τον 13ο Γύρο της Νέας Σμύρνης απόστασης 7,5 χλμ. και θα είμαστε παρόντες να κατακλύσουμε την όμορφη Πλατεία Νέας Σμύρνης.

Ο Βασίλης Πνευματικός είναι δάσκαλος. Εχει τρέξει συνολικά 17 Μαραθωνίους. Είναι πρόεδρος του ΣΑΦΑΝΣ (Σύλλογος Αθλουμένων Φίλων Αλσους Νέας Σμύρνης. Εγγραφές για τον 13ο Γύρο Νέας Σμύρνης έως τις 15 Μαΐου. Λεπτομέρειες στο www.safans.gr)

Τελευταία Νέα