Να ξεκινήσουμε από το brand name της Βασίλισσας στο μπάσκετ. Αυτό που προσδιορίζεται και σαν «φανέλα». Κάπως έτσι έφερε η ΑΕΚ το Κύπελλο από την Κρήτη. Στον αθλητισμό είναι –μπορείς να πεις –νομοτελειακό. Οταν έχεις κάνει κάτι μεγάλο, κάποια στιγμή θα το ξανακάνεις. Μπορεί να αργήσεις, αλλά θα το ξανακάνεις. Στον χαμένο ταιριάζει η παράφραση του «Νo woman, no cry» τού Bob Marley (φωτογραφία): No Americans, no basketball. Ο Ολυμπιακός έχασε το Κύπελλο, έχει χάσει το πλεονέκτημα έδρας στο πρωτάθλημα, είναι δεύτερος στην Ευρωλίγκα. Συμπεράσματα ωστόσο στο μπάσκετ Φεβρουάριο μήνα βγάζουν μόνο οι άσχετοι και οι αφελείς. Με τον γ.γ. της ΕΟΚ Π. Τσαγκρώνη να κάνει τη δήλωση της χρονιάς: «Συγχαρητήρια σε όλους. Σήμερα παρουσιάζουμε κάτι καινούργιο στον ελληνικό αθλητισμό». Το ρολόι στον κύριο. Που πανηγυρίζει επειδή Αστυνομία και Ομοσπονδία είναι ανίκανες να διοργανώσουν έναν τελικό. Τον στέλνουν στην Κρήτη και διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών. Χωρίς θεατές. Χωρίς να έχουν το δικαίωμα οι φίλοι των ομάδων και του μπάσκετ να τον παρακολουθήσουν.

Οι γονείς τιμωρία

Πώς είναι δυνατόν ένα κορυφαίο αθλητικό γεγονός να διεξάγεται χωρίς κόσμο; Κι αυτό να θεωρείται μάλιστα νορμάλ, φυσιολογικό: «Από το να σκοτωθούνε μεταξύ τους, καλύτερα να μην πάνε καθόλου». Και μαζί μ’ αυτούς τιμωρούνται και οι κανονικοί φίλοι και οπαδοί των ομάδων. Κι ο εν λόγω Τσαγκρώνης, αντί να ντρέπεται, πανηγυρίζει. Επειδή το γήπεδο γέμισε από μαθητές. Σε αντίθεση με τους γονείς τους, που ήταν «τιμωρία» και μπορούσαν να δουν το παιχνίδι μόνο από την τηλεόραση. Κι από το μπάσκετ στο ποδόσφαιρο και στο δίδυμο της πυρκαγιάς της αποκαλούμενης αθλητικής ηγεσίας. Ο υφυπουργός Αθλητισμού Γ. Βασιλειάδης αποφάσισε και διέταξε την απαγόρευση των μετακινήσεων μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Αλλοιώνοντας τους ήδη αλλοιωμένους ίσους όρους. Με τον υφιστάμενό του γ.γ. Αθλητισμού Τζούλιο Συναδινό να έχει αποφανθεί προ μηνός: «Για μένα κάθε απαγόρευση σε πολίτες να πηγαίνουν στο γήπεδο δεν είναι σωστή, για να μην τη χαρακτηρίσω με άλλους βαρύτατους χαρακτηρισμούς». Η αποθέωση του άρπα – κόλλα και του ό,τι να ‘ναι.

Σφυρίζουν στα τρένα

Με το πρωτάθλημα να μπαίνει στην τελική ευθεία, έχει ενδιαφέρον και το εξωαγωνιστικό μπρα ντε φερ των δύο πάλαι ποτέ συμμάχων. Με τον ΠΑΟΚ να βγάζει την αυτοπεποίθηση του ισχυρού και την ΑΕΚ αντίθετα να δείχνει ανησυχία. Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί η επίσκεψη του Δ. Μελισσανίδη στην ΚΕΔ; Οταν οι περίφημες γκρανκάσες έχουν φύγει από το ποδόσφαιρο. Ποιον φοβάται η ΑΕΚ; Φοβάται τους διαιτητές της επόμενης αγωνιστικής σε Τούμπα και Περιστέρι; Μα οι επίορκοι διαιτητές έχουν φύγει από το ποδόσφαιρο και σφυρίζουν στα τρένα.

Είναι δυνατόν να έχεις τη διοίκηση της ΕΠΟ σε ποσοστό 50% και να βγάζεις ανακοίνωση για τη διαιτησία στο 23′ του πρώτου ημιχρόνου με την Ξάνθη; Με τον Γιωργάκη Σαββίδη (φωτογραφία) αμέσως μετά το 4-0 στο ΟΑΚΑ να εξηγεί μέσω του Ιnstagram τι σημαίνει η λέξη «παρωδία».

Αφρενάριστη

Το Σαββατοκύριακο ωστόσο είχαμε και αγωνιστική κίνηση. Με πρωταγωνιστές κάποιους από τους κυρίους που κάθονται τέρμα δεξιά στον πάγκο. Τον Ντράγκαν Σάκοτα (φωτογραφία) της μεγάλης των Σέρβων σχολής που μετράει στους πάγκους 35 χρόνια. Τον Μάνολο Χιμένεθ, ο οποίος έχει φτιάξει μια ομάδα που ξεπερνάει τα όριά της και πάει αφρενάριστη σε τρεις διοργανώσεις. Τον Γιάννη Μαντζουράκη, ο οποίος απειλεί να φέρει σε πέρας την αποστολή αυτοκτονίας που του ανατέθηκε στην Κέρκυρα. Μετά τον Πλατανιά, δεύτερη καθαρή νίκη στον επόμενο τελικό των ουραγών, με το 2-0 επί του Απόλλωνα. Το ποδόσφαιρο όμως έχει ανάγκη από φρέσκο αίμα. Οπως τον Τραϊανό Δέλλα, ο οποίος μεταμόρφωσε τον Παναιτωλικό και τον έχει κάνει άλλη ομάδα. Τρεις νίκες στα έξι τελευταία ματς (οι δύο εκτός έδρας), δύο ισοπαλίες και μία ήττα, από τον ΠΑΟΚ με το πέναλτι του Θάνου στο ’87. Με τρία γκολ παθητικό. Οσα είχε φάει σε 90 λεπτά από την Ξάνθη στο Αγρίνιο.

Περίεργο

Να είναι ο Ιβάν Σαββίδης χορηγός του πρωταθλήματος κι ο ΠΑΟΚ ο πρώτος που έφυγε από την κεντρική διαχείριση. Που αν τελικά καταρρεύσει, καταρρέουν μαζί και οι μικρομεσαίες ομάδες και ο συνεταιρισμός. Εύλογος λοιπόν ο προβληματισμός. Μήπως τελικά συμφέρει ένα απαξιωμένο πρωτάθλημα με εξαθλιωμένες ομάδες;