Παγίδες

Διαβάζω ότι ο υπουργός Νίκος Παππάς καλεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη να δηλώσει τη θέση του για το Μακεδονικό. Καλή η προσπάθεια, αλλά ο Μητσοτάκης είχε ήδη απαντήσει πριν από το συλλαλητήριο της Κυριακής. Η απάντησή του μπορεί να μην άρεσε στον υπουργό.

Αναμενόμενο. Δεν του άρεσε, επειδή ο Μητσοτάκης αρνείται να παίξει με τους όρους που παίζει η κυβέρνηση. Τι ζητούσε εξαρχής ο Μητσοτάκης; Μια σαφή κυβερνητική θέση: έχω αυτές τις πιέσεις, έχω κάνει αυτές τις συνεννοήσεις, η θέση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι να αποδεχτούμε διπλή ονομασία erga omnes, στην οποία θα υπάρχει η λέξη Μακεδονία, σας καλούμε να στηρίξετε.

Αν αυτό το είχε κάνει εξαρχής ο Τσίπρας, σήμερα θα ήταν σε θέση να φέρει λύση στο πρόβλημα με τη γειτονική χώρα, η οποία να στριμώχνει την αντιπολίτευση, δημιουργώντας όντως θέμα από τα δεξιά της. Αν δεν ψήφιζαν, θα ελέγχονταν για καιροσκοπισμό, αφού θα πήγαιναν κόντρα στις θέσεις που είχε εκφράσει η κυβέρνηση Καραμανλή στο Βουκουρέστι το 2008. Αν ψήφιζαν, πιθανόν να μετρούσαν απώλειες –οι μακεδονομάχοι του κόμματος θα στάθμιζαν αν τους συμφέρει να κάνουν τα στραβά μάτια αναμένοντας την εξουσία ή αν θα έβγαιναν στο λαϊκοδεξιό αντάρτικο. Αλλά ο Πρωθυπουργός βιάστηκε να κάνει άνω – κάτω τη ΝΔ, με αποτέλεσμα να υπονομεύσει την ίδια τη διαπραγμάτευση –ενώ τον εγκαταλείπει και ο κυβερνητικός συνεταίρος του, ο Πάνος Καμμένος, που δεν έχει το ίδιο τάργκετ γκρουπ στην πανίδα του ανορθολογισμού.

Συνεπώς, τον Καμμένο πρέπει πρωτίστως να ρωτήσει ο Νίκος Παππάς για τις προθέσεις του. Και πριν κατηγορήσει διαφόρους για ακροδεξιά απόκλιση, να αναρωτηθεί πώς αναστήθηκαν τα συλλαλητήρια, πώς ξανάνθισε ο εξτρεμιστικός λόγος της Ακροδεξιάς στη Θεσσαλονίκη, πώς ανακαλύφθηκε νέος μνηστήρας ως επικεφαλής νέου ακροδεξιού κόμματος. Αν ο Πρωθυπουργός δρούσε όπως αρμόζει για ένα θέμα εθνικής σημασίας όπως η συνταγματική ονομασία της ΠΓΔ της Μακεδονίας, αν δηλαδή είχε επιδιώξει τη διακομματική συνεννόηση, οι άνθρωποι που οχυρώθηκαν πίσω από το έθνος και την ταυτότητα δεν θα προλάβαιναν να αντιδράσουν.

Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως σε όλα, θεωρεί και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας ευκαιρία να στήσει παγίδες στους πολιτικούς αντιπάλους του στην Ελλάδα. Θέλοντας να καλύψει τη δημοσκοπική χασούρα, έσκαψε τον λάκκο των άλλων, αλλά υπάρχει κίνδυνος να πέσει ο ίδιος μέσα. Κουράγιο. Μαθημένος στις kolotoumbes ας κάνει άλλη μία, ο Καμμένος τον περιμένει.