AGGIORNAMENTO

Το παιχνίδι δεν έχει τελειώσει –όπως είχε πει ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ τον Οκτώβριο του 2010, στο πρώτο Eurogroup μετά τις εκλογές που είχε κερδίσει τότε το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου. Το παιχνίδι μόλις αρχίζει. Αλλά θα είναι διαφορετικό από όσα έζησαν τον τελευταίο χρόνο ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ.

Εν αρχή ην η πολιτική. Και οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη του 2017 θα είναι διαφορετικοί. Κάτι που επηρεάζει ήδη την ατμόσφαιρα. Ο Ματέο Ρέντσι είναι ο επόμενος πρωθυπουργός που ετοιμάζεται να γίνει κορύνα του μπόουλινγκ ενόψει ενός δύσκολου δημοψηφίσματος που ήδη μετετέθη. Μετά τον Αλέξη Τσίπρα, ήταν ο ευρωπαίος ηγέτης με πολιτική ρητορική κατά της λιτότητας. Τελειωμένος θεωρείται ήδη και ο Φρανσουά Ολάντ που, πέρα από τα χίλια προβλήματα που αντιμετωπίζει, είναι πρόεδρος μιας χώρας που θα περάσει τον επόμενο Μάιο στα χέρια της Δεξιάς. Το 2017 είναι έτος εκλογικό στη Γερμανία. Αυτό σημαίνει ότι η Ανγκελα Μέρκελ –κι από κοντά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε –δεν μπορεί να κάνει σκόντο στην Ελλάδα στα οικονομικά, ενώ βλέπει με αγωνία την πιθανότητα προσφυγικής κρίσης στο Αιγαίο, αφού μπορεί να της κοστίσει στην κάλπη. Στην ίδια γραμμή και ο Μάρτιν Σουλτς, καθώς ενδέχεται να αφήσει το Ευρωκοινοβούλιο για να είναι υποψήφιος του SPD στη Γερμανία –άρα θα πρέπει να αποκτήσει προφίλ πιο βαρύ και πιο αυστηρό.

Αυτό σημαίνει ότι, ήδη από φέτος, κόβονται τα χαχανητά και τα χαμόγελα που εικονογράφησαν το στυλ που κόμισε ο ΣΥΡΙΖΑ στις συνόδους των Βρυξελλών. Η Ευρώπη περιμένει τήρηση της συμφωνίας για το Προσφυγικό και κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, που δεν καταλαβαίνει πώς συνδέεται με το χρέος. Το σερί ρητορικών εξάρσεων και αντιγερμανικών δηλώσεων μεταξύ Σκοπευτηρίου και Τάε Κβον Ντο δεν συνιστά πολιτική εξαγώγιμη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι κυβερνώντες θα πρέπει να εφαρμόσουν το πρόγραμμα και να ελπίζουν σε κάποιο aggiornamento μεταξύ ΔΝΤ, ΕΚΤ, Βρυξελλών και Γερμανών τον Δεκέμβριο, ώστε να μπει η Ελλάδα στην ποσοτική χαλάρωση και να πέσουν τα επιτόκια.

Το απλό συμπέρασμα –το οποίο ανανεώνεται –είναι ότι ο Τσίπρας θα πρέπει να συνεχίσει να προσαρμόζεται στην Ευρώπη και όχι η Ευρώπη στον Τσίπρα. Ακόμη χειρότερα: η προσαρμογή στην Ευρώπη που διαγράφεται θα είναι ακόμη πιο σκληρή.