Αναζήτηση
Ο μαγικός αριθμός του 2017 είναι το 2,7%. Αν ο ρυθμός της αναμενόμενης ανάπτυξης προσεγγίσει το ποσοστό αυτό, λίγο ως πολύ, θα επιτευχθούν και οι λοιποί στόχοι του προγράμματος οικονομικής πολιτικής για τα έσοδα και το πλεόνασμα. Η κυβέρνηση, τότε, θα έχει πάρει μια βαθιά ανάσα, όχι τόσο γιατί θα έχει βελτιωθεί ουσιαστικά η κατάσταση στην πραγματική οικονομία, αλλά γιατί θα έχει αποφύγει την παγίδα μιας νέας «μετρολογίας» ικανής να βάλει απότομο φρένο στους πολιτικούς σχεδιασμούς της.
Για αυτό και το νέο κυβερνητικό αφήγημα στηρίζεται στον άξονα: ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης μέχρι τέλη Νοεμβρίου και αποφάσεις για το χρέος αμέσως μετά, ώστε να ανοίξει η πόρτα της ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι για τα ελληνικά ομόλογα. Ως ελάχιστη προϋπόθεση για να μειωθεί το κόστος δανεισμού στην ελληνική οικονομία και να σταλεί μήνυμα εμπιστοσύνης προς τις ξένες αγορές. Στο οικονομικό επιτελείο ελπίζουν ότι αν τηρηθεί ο συγκεκριμένος οδικός χάρτης χωρίς διακοπές και καθυστερήσεις, δεν θα χαθεί το τρένο της ανάπτυξης το 2017. Για αυτό και «βάζουν όλα τα λεφτά» στο 2,7%, ως το τελευταίο χαρτί, το οποίο εκτιμάται ότι θα μπορούσε να απομακρύνει το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων, να αναστρέψει τη δημοσκοπική κατρακύλα του κυβερνώντος κόμματος και να γυρίσει το πολιτικό παιγνίδι.
Είναι εφικτή η ανάπτυξη του 2,7%; Στην Τράπεζα της Ελλάδος πιστεύουν ότι μπορούν να επιτευχθούν ρυθμοί ανάπτυξης άνω του 2,5%, εφόσον όμως τηρηθεί χωρίς καμία παρέκκλιση ο παραπάνω οδικός χάρτης. Αυτόν υποδεικνύει και ο επιχειρηματικός κόσμος, εκπέμποντας σήμα κινδύνου για τη βιωσιμότητα των ελληνικών επιχειρήσεων σε περίπτωση που υπάρξουν νέα πισωγυρίσματα και αναβολές στη λήψη των αποφάσεων.
Τι σημαίνει αυτό; Οτι η κυβέρνηση θα πρέπει να «υπερβεί» τον εαυτό της. Να συμφωνήσει με τους δανειστές, σε χρόνο ρεκόρ για την ίδια, στα καυτά θέματα της δεύτερης αξιολόγησης που αφορούν τις αλλαγές στα εργασιακά, τα νέα μισθολόγια του Δημοσίου και τις ιδιωτικοποιήσεις. Πρόκειται σε κάθε περίπτωση για δεκάδες επιμέρους προαπαιτούμενα που πρέπει συμφωνηθούν έως τα τέλη του επόμενου μήνα, προκειμένου το Eurogroup στις αρχές Δεκεμβρίου να επικυρώσει το κλείσιμο της αξιολόγησης για να ανοίξει το κεφάλαιο της διευθέτησης του χρέους. Και όλα αυτά χωρίς να υπολογίζεται το ενδεχόμενο το ΔΝΤ να ζητήσει νέα μέτρα ως προαπαιτούμενο για να βάλει την υπογραφή του στο πρόγραμμα, κάτι που θα περιέπλεκε επικίνδυνα τα πράγματα.
Θα πρέπει, επίσης, και οι δανειστές να συμφωνήσουν μεταξύ τους στον τρόπο με τον οποίο θα ικανοποιήσουν την απαίτηση του Ντράγκι ο οποίος ζητά δικλίδες ασφαλείας για το χρέος, τώρα και όχι μετά το 2018 όπως θέλει ο Σόιμπλε, προκειμένου να ανοίξει έγκαιρα την πόρτα της ποσοτικής χαλάρωσης για τα ελληνικά ομόλογα.
Ολα αυτά φαντάζουν πολύ όμορφα για να αποδειχθούν αληθινά το επόμενο κρίσιμο δίμηνο. Τότε, που όλοι οι παίκτες του ελληνικού δράματος θα έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους και θα είναι ξεκάθαρο πώς οραματίζονται τη συνέχεια.
