Αναζήτηση
Οι περισσότεροι ευρωπαίοι πολιτικοί, δεξιοί και αριστεροί, δεν μασάνε τα λόγια τους. Ο Φρανσουά Ολάντ δηλώνει ότι τυχόν εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ θα ήταν επικίνδυνη, ενώ ο Νικολά Σαρκοζί εύχεται ανοιχτά να κερδίσει η Χίλαρι. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς χαρακτηρίζει τον Τραμπ «πρόβλημα όχι μόνο για την ΕΕ, αλλά για όλο τον πλανήτη», ο δανός υπουργός Εξωτερικών Κρίστιαν Γένσεν λέει ότι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών «αλλάζει απόψεις όπως εμείς αλλάζουμε εσώρουχα» και ο Ματέο Ρέντσι τον κατηγορεί ότι επενδύει στον φόβο. Ακόμη και ο Πάπας έχει πάρει θέση, λέγοντας ότι ένας άνθρωπος που θέλει να χτίζει μόνο τείχη κι όχι γέφυρες δεν είναι χριστιανός.
Αλλά ο υπουργός Εξωτερικών της πρώτης αριστερής ελληνικής κυβέρνησης κρατά ίσες αποστάσεις. Για τον Νίκο Κοτζιά, η Ελλάδα δεν έχει κανένα όφελος να υποστηρίξει τη μια ή την άλλη πλευρά. Οποιος και να κερδίσει, εμείς θα συνεργαστούμε αποτελεσματικά μαζί του.
Δεν ήταν ανάγκη να δει κανείς το χθεσινό ντιμπέιτ για να καταλάβει τις καταστροφικές επιπτώσεις που θα έχει η νίκη του Τραμπ τον ερχόμενο Νοέμβριο. Το πρόβλημα δεν είναι τόσο ότι θα ελέγχει το «κουμπί» των πυρηνικών όπλων, παρόλο που η ιδέα αυτή δεν είναι ακριβώς ευχάριστη. Ούτε ότι θα απαγορεύσει την είσοδο των μουσουλμάνων στο αμερικανικό έδαφος –δεν θα το κάνει. Το αληθινά αφόρητο είναι ότι θα αλώσει τον Λευκό Οίκο ένας άνθρωπος που είναι αποδεδειγμένα ρατσιστής, σεξιστής και ψεύτης. Ενας πολιτικός που χαρακτηρίζεται όχι μόνο από βαθιά άγνοια, αλλά από αδιαφορία γι’ αυτή την άγνοια. Ενας μεγιστάνας που απευθύνεται συνειδητά στα κατώτερα ένστικτα του ακροατηρίου του. Η εκλογή του θα ενισχύσει και θα ενθαρρύνει τους Πούτιν, τους Ορμπαν και τους Γκρίλο του πλανήτη.
Θα μπορούσε να αποδώσει κανείς τη στάση του έλληνα υπουργού στο γεγονός ότι δεν θεωρεί κακό να είναι το ψέμα η δεύτερη –ή και η πρώτη –φύση ενός πολιτικού. Αλλά η εξήγηση αυτή δεν είναι αρκετή. Είναι κάτι παραπάνω, το κλειδί βρίσκεται στο «όφελος», μια λέξη που θέλει να παραπέμψει στη σοφία, αλλά δύσκολα συγκαλύπτει τον κυνισμό. Εναν αριστερό κυνισμό που πλέον τον έχουμε μάθει καλά.
