Αναζήτηση
Για όποιον δεν κατάλαβε, η έκθεση του ΔΝΤ είναι καταπέλτης. Για τρεις λόγους.
Πρώτον, αμφισβητεί όλες τις αισιόδοξες προβλέψεις της κυβέρνησης.
Δεύτερον, αμφισβητεί την κυβερνητική πολιτική που κρατάει τη χώρα σε πορεία ύφεσης ή στασιμότητας, όπως π.χ. με την αύξηση της φορολογίας ή των εισφορών.
Τρίτον, επειδή (το επανέλαβαν οι Γερμανοί…) χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ δεν υπάρχει χρηματοδότηση μετά το φθινόπωρο. Πάπαλα, δηλαδή…
Και τι απάντησε η κυβέρνηση;
Οτι το ΔΝΤ καταγράφει «γνωστές διαφωνίες».
Με άλλα λόγια είσαι έτοιμος να πηδήξεις στον γκρεμό, σου φωνάζουν ότι θα τσακιστείς κι εσύ αντιτείνεις ότι η διαφωνία είναι γνωστή διότι κατά την άποψή σου μπορείς να πετάξεις!
Ή δεν καταλαβαίνουν τι τους λένε ή δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν.
Τείνω να πιστέψω ότι ισχύουν και τα δύο –ίσως σε διαφορετικά ποσοστά κάθε φορά…
Τα πραγματικά δεδομένα έχουν ως εξής. Η ανοδική πορεία της οικονομίας ανακόπηκε με τις εκλογές του 2015. Αυτό είναι αυταπόδεικτο, αλλά αποτελεί μέρος του παιχνιδιού. Το κόστος της δημοκρατίας.
Το επόμενο διάστημα με τη φαρσοκωμωδία της διαπραγμάτευσης η κατάσταση επιβαρύνθηκε σημαντικά με αποτέλεσμα η επανεκκίνηση του καλοκαιριού να γίνει υπό χειρότερες συνθήκες και από χαμηλότερο σημείο.
Ας δεχτούμε όμως ότι κι αυτό είναι μέρος του κόστους της δημοκρατίας –όπως τουλάχιστον προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Ακολούθησε κάποια ανόρθωση; Αντιστροφή; Βελτίωση; Σε καμία περίπτωση και πουθενά.
Εναν χρόνο αργότερα όλα βρίσκονται σε χειρότερο σημείο συν οι πρόσφυγες. Η χώρα είναι εντελώς ξεχαρβαλωμένη, ενώ η κυβέρνηση αποδεικνύεται ανίκανη να διεκπεραιώσει ακόμη και τον πολυπόθητο (για τις επιδιώξεις της…) διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Κυβερνά; Οχι. Απλώς εκφοβίζει και τσαμπουκαλεύεται.
Επιστρατεύει τη Δικαιοσύνη, τη Διοίκηση, τον υπόκοσμο, την αλητεία που ελέγχει στα μέσα ενημέρωσης, όποιον μπορεί τέλος πάντων για να διαμορφώσει συνθήκες επιβολής της.
Προσπαθεί απλώς να διαρκέσει προσδοκώντας ένα θαύμα ή ένα δώρο από κάπου.
Αυτό όμως δεν λέγεται διακυβέρνηση. Κι όποιος νομίζει ότι το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι δεν το καταλαβαίνουν κάνει μεγάλο λάθος.
Διότι το ζητούμενο γι’ αυτούς δεν είναι οι τηλεοράσεις ούτε το ΚΕΕΛΠΝΟ, τρεις σκασίλες έχουν.
Βλέπουν αποτελέσματα που δεν υπάρχουν, υποσχέσεις που δεν τηρούνται και κατάρρευση στις δημοσκοπήσεις.
Βλέπουν υπουργούς που καβγαδίζουν αντί να κυβερνούν και μια κυβέρνηση που στριμώχνεται στην αίθουσα αναχωρήσεων.
Ερώτηση κρίσεως. Περιμένει κανείς να κάνουν δώρα σε απερχόμενους;
Ούτε κατά διάνοια. Τα δώρα τα κρατάνε για εκείνον που θα έλθει. Αυτό λέει η κοινή λογική αλλά κυρίως η λογική τους.
Ρωτήστε και τον Σαμαρά.
