Αν ήταν Απόκριες, θα πίστευα πως η Σούπερ Λίγκα έχει μεταμφιεστεί σε προηγμένο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.

Πού είναι τα επεισόδια, οι αμφιλεγόμενες διαιτησίες, οι στείρες επιθέσεις, τα «παλτά» του καλοκαιριού;

Ενιωσα να με κυριεύει στερητικό σύνδρομο βλέποντας να είναι όλα ρυθμισμένα στο normal.

Η Σούπερ Λίγκα, έστω και για ένα Σαββατοκύριακο, έγινε κανονικό πρωτάθλημα. Με κόσμιους σε γενικές γραμμές φιλάθλους, με διαιτητές που δεν προκαλούν με τις αποφάσεις τους, με ξένους παίκτες που ιδρώνουν τη φανέλα. Και το σημαντικότερο, με πολλά και ωραία γκολ. Είκοσι πέντε σε επτά αγώνες –μέσος όρος 3,6 γκολ/αγώνα. Καθόλου άσχημα για ένα πρωτάθλημα που έχει μετατραπεί σε απόπατο κάθε πικραμένου, που ανακουφίζει τον πόνο του για τους ΕΝΦΙΕΣ και τα υπόλοιπα χρωστούμενα πάνω του.

Βέβαια, σημαντικό ρόλο για αυτή την εικόνα έπαιξε το γεγονός ότι οι διεκδικητές του τίτλου πέτυχαν εντυπωσιακές νίκες.

Πρέπει να αναγνωρίσουμε επίσης πως ο μεγάλος νικητής, τουλάχιστον για τις πρώτες ώρες διεξαγωγής της Σούπερ Λίγκας, ήταν ο Σταύρος Κοντονής. Κατάφερε να πείσει πως το ζακυνθινό κεφάλι του είναι πράγματι αγύριστο. Πως «πουλάει» με καπέλο και οι εκπτώσεις είναι άγνωστη λέξη γι’ αυτόν.

Η Σούπερ Λίγκα σήμερα μοιάζει με κυρία που μόλις διδάχτηκε τους βασικούς κανόνες του σαβουάρ βιβρ, αλλά στα χέρια της υπάρχουν λίπη από τα κοψίδια.

Τελευταία Νέα