[Αμφίσημα] Μπαχ

Πόσο παράταιρος είναι ο Ολυμπιακός Υμνος με τη σημερινή πραγματικότητα των Ολυμπιακών Αγώνων;

Λέξεις όπως «αγνός», «αληθινός», «ωραίος» που εμπνεύστηκε ο Κωστής Παλαμάς δεν έχουν πια καμία θέση στο πολιτικό πιάτο που είναι πασπαλισμένο και με ολίγο αθλητισμό.

Το ολυμπιακό πνεύμα θάφτηκε πολλά μέτρα κάτω από τη γη για να είναι σίγουροι οι νεκροθάφτες πως ακόμα και στην περίπτωση της νεκροφάνειας δεν πρόκειται να συμβεί κάποιο απρόοπτο.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν χάσει από καιρό την αθωότητά τους. Από τα μποϊκοτάζ, τις τρομοκρατικές επιθέσεις, τις φωνές της Μελίνας για τη νίκη της Coca-Cola εις βάρος της Ιστορίας.

Τώρα έχασαν και το τελευταίο τους άλλοθι: την καθαρότητά τους που υποτίθεται πως ήθελε η ΔΟΕ. Οχι πως δεν υπήρχαν υπόνοιες στο παρελθόν. H Κρατοσβίλοβα έτρεχε σαν MZ 250 cc και οι Ανατολικογερμανίδες ήθελαν ξύρισμα κάθε τρεις ημέρες. Η συχωρεμένη Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόινερ κάλυπτε τα 100 μέτρα πιο γρήγορα από τον έλληνα πρωταθλητή ενώ οι μύες του Μπεν Τζόνσον ξεφούσκωσαν σαν τρύπια μπαλόνια.

Η αυλαία τώρα σηκώθηκε και οι πρωταγωνιστές είναι όλοι επί σκηνής. Μια πιθανή αποβολή της Ρωσίας για ντόπινγκ θα αποδυνάμωνε την ισχύ του ολυμπιακού κινήματος και οι χορηγοί θα την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια. Ο Μπαχ προτίμησε να πιάσει την μπαγκέτα από το ξίφος.