Πριν από μερικές δεκαετίες κυκλοφορούσε ένα ανέκδοτο ανάμεσα στους γερμανούς διπλωμάτες: δύο αεροπλάνα –έλεγε –συναντιούνται πάνω από τον Ατλαντικό. Το ένα κατευθύνεται στην Αμερική, το άλλο στην Ευρώπη. Και ποιος είναι μέσα; Μα και στα δύο ο Χανς – Ντίτριχ Γκένσερ. Υπουργός Εξωτερικών επί σχεδόν 20 χρόνια, ο Γκένσερ ήταν γνωστός στους διπλωματικούς κύκλους για την εργασιομανία του –αυτό το πάθος του για τη δουλειά του σχολίαζαν οι γερμανοί διπλωμάτες με αυτό το ανέκδοτο που σκάρωσαν. Ο Γκένσερ ήταν ο ακαταπόνητος επικεφαλής τους.

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να αδικήθηκε όταν έγινε στόχος σάτιρας για εκείνες τις «δεκαεπτά ώρες συνεχούς διαπραγμάτευσης» πέρυσι το καλοκαίρι που τελικά οδήγησαν στο τρίτο Μνημόνιο. Η κυβέρνηση αυτή πάντως δεν διακρίθηκε ποτέ για την εργασιομανία της –όπως δεν διακρίθηκε για την ακλόνητη πίστη της στις υποτιθέμενες αξίες της. Είναι μια κυβέρνηση η οποία έλαμψε για τους τακτικισμούς της, την προσήλωσή της στην επικοινωνιακή διαχείριση, την επιθυμία της να ελέγξει τους θεσμούς, την προσπάθειά της να εδραιώσει την εξουσία της σε τομείς που θα έπρεπε να μένουν αμόλυντοι από το πολιτικό σύστημα.

Ολα αυτά μπορεί να αποτελούν κάποιου είδους δραστηριότητα. Αλλά δεν συνιστούν σε καμία περίπτωση σκληρή δουλειά. Και πολύ περισσότερο δεν συνιστούν πολιτική. Είναι μάλλον ένα καλοκαιρινό παιχνίδι το οποίο έως πριν από μερικές ημέρες παιζόταν στο τραπέζι του εκλογικού νόμου και από σήμερα θα παίζεται στο γήπεδο της συνταγματικής αναθεώρησης. Με ποια προοπτική; Να περάσει το καλοκαίρι της η κυβέρνηση ορίζοντας την πολιτική ατζέντα, χωρίς όμως να κουράζεται. Ο στόχος είναι ένας ξεκούραστος Αύγουστος. Αλλά για μια όχι τόσο εργατική κυβέρνηση υπάρχει ένας κίνδυνος: στα καλοκαιρινά ανέκδοτα των σόσιαλ μίντια τα αεροπλάνα του εργασιομανούς Γκένσερ να δώσουν τη θέση τους όχι σε μία και δύο αλλά πολλές παραλίες.

Τελευταία Νέα