Ο Στίβεν Χόκινγκ αποφάνθηκε: η ρύπανση και η ανθρώπινη βλακεία είναι οι δύο μεγαλύτεροι κίνδυνοι της ανθρωπότητας. Υπάρχουν υποψίες πως για το δεύτερο σκέλος των συμπερασμάτων του πιθανόν να επηρεάστηκε βλέποντας τους αγώνες της Εθνικής Αγγλίας.

Η περίπτωση των Τριών Λιονταριών δεν είναι απλή. Μπορεί ο καθένας να πει οτιδήποτε και να έχει και δίκιο. Η Αγγλία έφθασε στη Γαλλία μεταφέροντας στις βαλίτσες της δέκα νίκες από αντίστοιχο αριθμό αγώνων στα προκριματικά.

Στο Μουντιάλ της Βραζιλίας έφθασε επίσης αήττητη και αποχαιρέτησε χωρίς νίκη.

Στο Euro 2012 πήγε επίσης αήττητη και στο πρώτο σοβαρό εμπόδιο είδε χώμα. Στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής ταξίδεψε ξανά ως επικεφαλής. Δεν είναι δύσκολο δα να μαντέψετε τι συνέβη.

Υπό το πρίσμα της καφενειακής ανάλυσης, οι άγγλοι ποδοσφαιριστές είναι «άμπαλοι» ή πιο σωστά «υπερτιμημένοι».

Ζουν μέσα σε μια ψευδεπίγραφη σημαντικότητα που έχουν δημιουργήσει τα συνένοχα ταμπλόιντ.

Ολα είναι «υπερ-» για παίκτες κάτω του μετρίου. Υπερ-προβολή, υπερ-αμοιβές, υπερ-εγωϊσμός. Απέναντί τους, οι άνθρωποι της ομοσπονδίας που θυμίζουν περισσότερο μπάτλερ στο Παλάτι τοποθέτησαν έναν προπονητή που κινείται στη σφαίρα της γραφικότητας. Μόνο ένας Ελληνας που κινείται στον ίδιο χώρο θα μπορούσε να λέει στους παίκτες τους «μπείτε δυνατά και παίξτε όπως ξέρετε». Προφανώς τα υπόλοιπα θα τα μάθουν από την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος.

Τελευταία Νέα