Ο Μάρτιν Γουλφ των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» έφτασε έως τα χρόνια του Ανταμ Σμιθ για να αποδείξει ότι η παγκόσμια οικονομία δεν κινδυνεύει φέτος να καταρρεύσει. Ο αρθρογράφος επικαλέστηκε την απάντηση του πατέρα των οικονομικών επιστημών σε έναν πολεμικό ανταποκριτή, ο οποίος ανησυχούσε ότι τα πλήγματα που δεχόταν η βρετανική αυτοκρατορία στον πόλεμο της αμερικανικής ανεξαρτησίας θα την οδηγούσαν στην καταστροφή. «Τα έθνη μπορούν να αντέξουν πολλά» του είχε πει. Το σκεπτικό του Γουλφ είναι ότι αφού μια χώρα μπορεί να αντέξει πολλά μόνη της, ολόκληρος ο κόσμος μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερα.

Η Ελλάδα δικαιώνει τη σοφία του Ανταμ Σμιθ. Τα τελευταία έξι χρόνια έχει αντέξει πολλά, διαψεύδοντας ακόμη και τον ίδιο της τον εαυτό –ή εκείνους που, σαν τον πολεμικό ανταποκριτή, έβλεπαν να έρχεται η πλήρης καταστροφή. Ο Ανταμ Σμιθ δικαιώθηκε ακόμη και παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα φλέρταρε με την ιδέα της αυτοκαταστροφής όσο λίγες χώρες στην Ιστορία. Αυτό που ακριβώς πριν από έναν χρόνο διαφημιζόταν ως πορεία προς την απελευθέρωση αποδείχθηκε ότι ήταν πορεία προς τον όλεθρο. Το γεγονός ότι αυτή η αυτοκαταστροφική πορεία δεν ολοκληρώθηκε οφείλεται μάλλον στο ένστικτο αυτοσυντήρησης του Πρωθυπουργού της παρά στο ένστικτο αυτοσυντήρησης της ίδιας της χώρας.

Η ελληνική περίπτωση, όμως, δικαιώνει και τον συλλογισμό του Μάρτιν Γουλφ. Ο κόσμος άντεξε την αυτοκαταστροφική πορεία της Ελλάδας –σε τέτοιο σημείο ώστε κάποιοι από αυτούς, οι οποίοι συνθέτουν αυτό που λέμε «κόσμος», την ευχήθηκαν κιόλας. Με άλλα λόγια και σύμφωνα με μια ορισμένη ρητορική, ο κόσμος όχι μόνο δεν χόρεψε πεντοζάλη, αλλά δεν μπήκε καν στον κόπο να σηκωθεί από το τραπέζι. Και τώρα; Η Ελλάδα μπορεί να αντέξει κι άλλα ή υπάρχει ένα όριο αντοχής, το οποίο ήταν αδύνατο να υπολογίσει ακόμη και ο Ανταμ Σμιθ; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Μπορεί. Μόνο που ούτε αυτή τη φορά βρίσκεται στα δικά της χέρια.