Πριν από τριάντα χρόνια ακριβώς! Το Rock In Athens, με σήμα τον Δισκοβόλο να κρατάει μια ηλεκτρική κιθάρα, δεν ήταν απλώς ένα διήμερο ροκ φεστιβάλ στο Καλλιμάρμαρο. Για τα δικά μας άγουρα, τότε, χρόνια συμβόλισε την έξοδό μας από τον βαλκανικό απομονωτισμό, την είσοδό μας στην παγκόσμια σκηνή. Θυμάμαι το Nouvelles Frontieres, το τουριστικό γραφείο που το λογότυπό του ήταν τυπωμένο στα εισιτήρια. Σημειολογικό. Νέα σύνορα για μια νέα γενιά σε έναν νέο κόσμο. Τριάντα χρόνια μετά, αισθάνομαι ότι το κεκτημένο αυτονόητο τίθεται υπό αμφισβήτηση όταν το έστω και αφελές δίλημμα «Cure ή Boy George» εκείνης της εποχής έχει αντικατασταθεί σήμερα, στο όνομα μιας αφελούς αξιοπρέπειας, από το «ευρώ ή δραχμή» και το «Ναι ή Οχι στην Ευρώπη». Το ότι, για παράδειγμα, δεν μπορώ πλέον, λόγω των capital controls, να αγοράσω ένα βιβλίο από το Amazon μπορεί να είναι το έλασσον, αλλά έστω κι αυτό δεν έχει κανένα άρωμα εθνικής ανάτασης. Μόνο βαριά μυρωδιά νεανικής εμμηνόπαυσης.

Στο Rock In Athens οι τζαμπατζήδες (στους οποίους τελικά επέτρεψε την είσοδο ο τότε υφυπουργός Πολιτισμού Γιώργος Παπανδρέου) φώναζαν: «Αυτό το εισιτήριο θα γίνει κοιμητήριο». Στους ισολογισμούς της σύγχρονης πραγματικότητας νομίζω ότι άλλα εισιτήρια αποδεικνύεται ότι μας πέρασαν ξυστά από τη μάντρα του κοιμητηρίου. Εγώ, ευτυχώς, έχω αερόσακους από τη δεκαετία του 1980. Το πρόβλημα είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας τον Ιούλιο του 1985 ήταν 11 ετών στον δε Παναγιώτη Λαφαζάνη προφανώς το κόμμα δεν θα του επέτρεψε να πάει σε ένα ροκ φεστιβάλ.

Τελευταία Νέα