Αναζήτηση
Μπαααα, ίδιοι είναι. Μην πω και χειρότεροι, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο διότι… ψευδόμετρο ακόμη δεν έχει εφευρεθεί.
Ο υπουργός της Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλος, θεωρούμενος ως εκ των σοβαρών της κυβέρνησης αυτής, δεν ξέφυγε του κανόνα. Αντιθέτως, με περισσή ευκολία εντάχθηκε σε αυτόν, όταν με ζέση (διδάσκω ελληνικά σήμερα, το αντιλαμβάνομαι) υποστηρίζει από διαύλου εις δίαυλον ότι είναι με το Montblanc παρά χείρα (κατά το όπλο παρά πόδα) να υπογράψει την απόφαση για τη δήμευση υπέρ των Διστομιτών γερμανικών εν Ελλάδι περιουσιών.
Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με τίποτε. Και το γνωρίζει. Διότι υφίσταται εν ισχύι απόφαση του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου (πρόκειται για την υπ’ αριθμόν 6 του 2002, την οποία εξέδωσε το ΑΕΔ προεδρεύοντος του Χρ. Γεραρή), η οποία σαφώς ορίζει για το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων ότι υφίσταται ετεροδικία και, άρα, κάτι ανάλογο (όπως η δήμευση γερμανικών περιουσιακών στοιχείων) θα αποτελούσε κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου με απρόβλεπτες συνέπειες για τη χώρα.
Αντιγράφω από την απόφαση, την οποία και διαθέτω σε hard copy (φωτοαντίγραφα σημαίνει αυτό): «υφίσταται γενικώς παραδεδεγμένος κανόνας του δικαίου, κατά τον οποίο ένα κράτος δεν μπορεί να εναχθεί παραδεκτώς ενώπιον δικαστηρίου άλλου κράτους για αποζημίωση από κάθε είδους αδικοπραξία που έλαβε χώρα στο έδαφος του forum και στην οποία εμπλέκονται με οιονδήποτε τρόπο ένοπλες δυνάμεις του εναγόμενου κράτους, είτε σε καιρό πολέμου είτε σε καιρό ειρήνης».
Και έχει στο μεταξύ μεσολαβήσει και άλλη σχετική απόφαση, αυτή του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης (τον Φεβρουάριο του 2012), η οποία αναφέρει τα ίδια.
Διερωτώμαι, λοιπόν, προς τι η συντήρηση του θέματος από έναν γνώστη, επαναλαμβάνω, της υπόθεσης όπως ο υπουργός Παρασκευόπουλος; Διότι να το λέει ο πρόεδρος Πάνος του κόμματος «Π. Καμμένος και Σία Ανεξάρτητοι Ελληνες» το καταλαβαίνω. Αλλά ο κύριος καθηγητής;
Επειτα από μια ολιγόλεπτη σύσκεψη με τον εαυτό μου, στη διάρκεια της οποίας εξετάστηκαν και από τις δύο πλευρές όλα τα δεδομένα της υπόθεσης «γερμανικές αποζημιώσεις και άλλα παραμύθια της κυβέρνησης», κατέληξα στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να απευθυνθώ στους ποιητές, που τα έχουν πει όλα, για να έχω μιαν απάντηση. Αντιγράφω, λοιπόν, από τη «Σατραπεία» του τεράστιου Κωνσταντίνου Καβάφη:
«Δάσκαλε που δίδασκες»
Ακούω ότι η κυβέρνηση διαθέτει πνευματικούς ανθρώπους, ώς και φιλοσόφους. Μου έχουν μιλήσει για τον κύριο Αριστείδη Μπαλτά, εκ Κερκύρας ορμώμενο πανεπιστημιακό δάσκαλο, τον οποίο δεν γνωρίζω εγώ, αλλά διάφοροι άνθρωποι με τους οποίους έχω μιλήσει και τον γνωρίζουν μού μιλούν με σεβασμό γι’ αυτόν.
Δεν έχω λόγους να αμφισβητήσω τον σεβασμό που απολαμβάνει ο άνθρωπος, όχι. Αλλά πληροφορήθηκα πρόσφατα ότι αυτός είναι ο εμπνευστής της πρόσληψης στα υπουργεία εθελοντών κομματικών συμβούλων –η οποία, πλην της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας, παραπέμπει ευθέως σε ένα αριστοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης, το οποίο είναι το τελευταίο που θα περίμενε κανείς από μια προοδευτική δημοκρατική κυβέρνηση όπως αυτή (που υποστηρίζει ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, τρομάρα του).
Τούτου δοθέντος, κατατάσσω τον κύριο Μπαλτά στην κατηγορία «δάσκαλε που δίδασκες». Διαφωνεί κανείς;
Συντροφικά μαχαιρώματα στο twitter
Και να διαφωνούσε, το ίδιο μου κάνει. Η διαφωνία άλλωστε είναι στοιχείο του διαλόγου, και με αυτή την έννοια, δεν μπορώ να μην αναδείξω τον πόλεμο που δέχεται στα social media ο βουλευτής Καστοριάς και άνθρωπός μου –τον έχω υιοθετήσει πια –Βαγγέλης Διαμαντόπουλος από φρικαρισμένους συριζαίους, οι οποίοι δεν του αναγνωρίζουν τη μικρή, ελάχιστη αδυναμία να πηγαίνει στο χωριό του με το βουλευτικό αυτοκίνητο.
Ο Βαγγέλης έχει κάνει το ολέθριο λάθος να απαντάει σε αυτούς που του επιτίθενται, ειδικά στο twitter, με αποτέλεσμα να του λένε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς –μόνο απαγχονισμό στο Σύνταγμα δεν του «εισηγούνται».
Καλά, δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Θα μάθαινε για τους λογαριασμούς που συντηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ στα social media για να τρομοκρατεί τους αντιπάλους του (τρεις – τέσσερις από αυτούς μου την έχουν πέσει και μένα κατά καιρούς) και θα το απέφευγε.
Υπόδειγμα dress code
Στενοχωριέμαι, όπως είναι λογικό γι’ αυτή την εξέλιξη –ευαίσθητος όπως παγκοίνως είναι γνωστό ότι είμαι. Αλλά κάνω την καρδιά μου πέτρα, και πάω παρακάτω, διότι τι είναι η ζωή; Μια χαρμολύπη (τι διάολο έχω πάθει σήμερα;).
Με ενημέρωσαν ότι το ΠΑΣΟΚ (θαύμα, θαύμα, υπάρχει ακόμη ΠΑΣΟΚ!), αντιμετωπίζει με σκωπτικό τρόπο την πρωτοβουλία της Προέδρου Ζωής (Κωνσταντοπούλου) να συστήσει Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Xρέους, και να αναθέσει αυτό το έργο σε έναν εκ Βελγίου ειδικό.
Τα σενάρια έφεραν καντήλια
Τέλος, δεν μπορώ να μη μεταφέρω εδώ τη δίκαιη οργή που έχει καταλάβει τον φίλο μου Γιάννη Σγουρό, τον οποίο επίμονα δημοσιεύματα έφεραν ως υποψήφιο προς μετεγγραφή στη ΝουΔού. Κατέβαζε διάφορα καντήλια προχθές, οπότε ανέλαβα να τον ηρεμήσω.
–Μην κάνετε έτσι, συμβαίνουν αυτά, του είπα.
–Δεν με ενδιαφέρει τι συμβαίνει και τι όχι. Εγώ ήμουν ΠΑΣΟΚ και είμαι ΠΑΣΟΚ. Δεν φτύνω τα μούτρα μου, ούτε τους αγώνες που έδωσα μέσα από τις γραμμές του.
Σαφής, πιο σαφής δεν γινόταν.
