Αναζήτηση
Στον τραγικό θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη απάντησε ακαριαία το υπουργείο Παιδείας. Θα διοργανώσει, λέει, διαλέξεις και σεμινάρια κατά του σχολικού εκφοβισμού!
Μιλάμε ότι θα τους κάνει τα μούτρα κρέας.
Υποθέτω ότι πολύ χρησιμότερο θα ήταν να πάρει τηλέφωνο ο υπουργός Παιδείας (στον χώρο αρμοδιοτήτων του οποίου, αν δεν το κατάλαβε, αυτοκτόνησε ένα παιδί!) τον υπουργό Δικαιοσύνης (ξέρετε: εκείνον που κάνει διάλογο με τους κουκουλοφόρους επειδή «κάτω από τις κουκούλες υπάρχουν άνθρωποι») και να του ζητήσει δύο πράγματα.
Πρώτον, να δράσει άμεσα και αστραπιαία η Δικαιοσύνη ώστε να τιμωρήσει παραδειγματικά τους αλήτες που οδήγησαν στον θάνατο έναν συμφοιτητή τους.
Και όταν λέω παραδειγματικά, δεν εννοώ κάτι φλώρικες ψευτοκαταδίκες. Εννοώ να τους κάνουν να το θυμούνται σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους. Κλαίγοντας –αν τέτοια κτήνη κλαίνε.
Δεύτερον, να φέρει άμεσα για ψήφιση στη Βουλή μια νομοθεσία για το bullying – mobbing, όπως ζητάει επιτακτικά εδώ και καιρό η Ευρωπαϊκή Ενωση κι αν δεν απατώμαι μόνο η Ελλάδα έως τώρα δεν έχει ψηφίσει.
Αν μη τι άλλο, αυτή η τραγική περίπτωση μπορεί και πρέπει να αποκτήσει μια σημασία. Εναν επίλογο.
Δεν ξέρω πώς να εκφράσω με μεγαλύτερη ψυχραιμία την οργή και τον θυμό που μου προκαλεί η δραματική περιπέτεια ζωής και θανάτου ενός άγνωστου παιδιού.
Καμιά φορά αναρωτιέμαι ειλικρινά σε ποια χώρα ζω.
Και αναρωτιέμαι διπλά αν είναι αλήθεια ότι οι αλήτες που έσπρωξαν το παιδί στον θάνατο έχουν αναγνωριστεί, έχουν εντοπιστεί και κυκλοφορούν ακόμη ελεύθεροι.
Αν είναι δηλαδή αλήθεια ότι αυτοί οι βασανιστές τυγχάνουν κάποιου είδους προστασίας –πολιτικής, νομικής, οικογενειακής, αδιάφορο.
Θα μου πείτε ενδεχομένως ότι «αυτά συμβαίνουν» και απλώς δεν έχουν πάντα τόσο δραματική κατάληξη.
Να το δεχθώ. Αλλά να που μια δραματική κατάληξη δίνει την αφορμή και την ευκαιρία ώστε να προσπαθήσουμε να συμβαίνουν όσο γίνεται λιγότερο.
Και η μέθοδος για να συμβαίνουν λιγότερο είναι πάρα πολύ απλή.
Καμία αντίρρηση να οργανώσει σεμινάρια και διαλέξεις το υπουργείο αλλά το βασικό είναι η άμεση προστασία των θυμάτων από το εκπαιδευτικό και διοικητικό προσωπικό των σχολείων και των σχολών. Να ορθώσουν χωρίς καθυστέρηση ένα τείχος προστασίας γύρω τους.
Αλλά το ακόμη βασικότερο είναι η βαρύτατη και παραδειγματική τιμωρία όσων επιλέγουν να κάνουν επίδειξη μαγκιάς εις βάρος συμμαθητών και συμφοιτητών τους.
Μια τιμωρία που οφείλει να περιλαμβάνει ισχυρή δόση κοινωνικής απαξίας. Για να καταστεί σαφές προς όλους ότι οι συμπεριφορές αυτές δεν είναι απλώς παράνομες.
Είναι αντικοινωνικές.
