«Αυτός; Εχει ψηφίσει Μνημόνιο» –τα θυμάστε που τα έλεγαν για χρόνια οι σημερινοί κυβερνώντες για συναδέλφους τους από το ΠΑΣΟΚ, τους οποίους δεν ήθελαν να δουν ούτε ζωγραφιστούς στο κόμμα τους; Τώρα, τι γίνεται;

Τώρα ήλθε η ώρα να το ρίξουμε στα νομικά, ελπίζοντας ότι θα εκπληρωθεί το ρητό «όλο και κάτι θα βγει». Εγκριτοι συριζαίοι νομικοί γνωμοδοτούν ότι σιγά τη συμφωνία που θα την πάμε και στη Βουλή, ενώ η ίδια η Πρόεδρος του Σώματος προϊδέασε ότι δεν πρόκειται να φέρει προς ψήφιση τέτοια επαίσχυντα κείμενα.

Ποιο είναι το καίριο επιχείρημα που επικαλούνται; Οτι η εκ του σύνεγγυς συμφωνία Βαρουφάκη – Σόιμπλε είναι συνέχεια της παράτασης του περασμένου Δεκεμβρίου, άρα τζάμπα ο κόπος αν τη φέρουν στη Βουλή. Ωραία, αλλά έτσι δεν παραδέχονται ότι και οι ίδιοι συμφώνησαν να παρατείνουν τα Μνημόνια;

Βεβαίως, στην πραγματικότητα ούτε αυτό έχει την παραμικρή σημασία για τους πολίτες. Ενδιαφέρει μόνο εκείνους που έχτισαν πολιτικές καριέρες αγορεύοντας στις τηλεοράσεις περί του επαχθούς και επονείδιστου χρέους, περί του λογιστικού ελέγχου και όλων των σχετικών μπουρδών.

Αφού χόρτασαν διαπραγμάτευση, οι πολίτες ενδιαφέρονται πια για ένα πράγμα: πώς θα διαλυθεί το νέφος της αβεβαιότητας που συνεχίζει να σκεπάζει την ελληνική οικονομία, μπας και γίνει κάτι σε αυτή τη χώρα και αλλάξουν τα πράγματα. Εχουν τεράστια –όχι ανεξάντλητη αλλά τεράστια –ανοχή για την κυβέρνηση. Αλλά θέλουν να δουν φως και σύντομα.

Προς το παρόν, η κυβέρνηση ετοιμάζεται να απασχολήσει τη Βουλή σχετικά με το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο και όχι με τη συμφωνία για τα τελευταία βήματα πριν από την υποτιθέμενη έξοδο από αυτό. Μακάρι να ήταν αυτή η μέθοδος, αλλά συνήθως όταν μια χώρα αρχίζει να σκαλίζει το παρελόν έχει χάσει την επαφή της με το μέλλον.